ارسال: #16

شاید بشود تمام مراسم روز پنج شنبه را در یک جمله استاد منوچهر اسماعیلی خلاصه نمود. اینکه ما را هل می دهند تا دیده شویم از اتفاقات نادر است . زیرا روزگاری که باید دیده می شدند، دیده نشدند. البته همه ما می دانیم که منظور استاد از دیده شدن ، فیزیکی نیست. پنج شنبه شب هشتم بهمن ماه (شاید به لطف جشنواره فجر) و به بهانه رونمایی از کتاب صد نقش صد صدا از بزرگان سه نسل از صداهای ماندگار دوبله ایران تقدیر بعمل آمد. تمام بزرگان دوبله و حتی خود گویندگان بر این مرز بندی اتفاق نظر دارند اما اینکه کدام گویندگان را در کدام نسل بخوانیم جای بررسی و تحقیق دارد.

ابتدا قرار بود فقط از شش نفر از گویندگان پیشکسوت تقدیر بعمل آید. منوچهر اسماعیلی - جلال مقامی - چنگیز جلیلوند - ایرج رضایی - شهلا ناظریان - خسرو خسرو شاهی. وقتی خبر به هیئت مدیره انجمن گویندگان می رسد آنها پیشنهاد می دهند تا در کنار این بزرگان از گویندگان نسلهای بعدی نیز تقدیر بعمل آید. شاید در اذهان عمومی چنین کاری شایسته بنظر آید اما از چهره بزرگان می شود حدس زد که از این مراسم راضی نبودند. هر چند این مرزبندی پیشکسوتان را از جوانان جدا میکرد اما نباید نادیده گرفت که در شبی که از منوچهر اسماعیلی تقدیر می شود همزمان از فریبا رمضانپور هم تقدیر می شود!!!!!! (شواهد کاملا موکد این موضوع است). نمی خواهیم وارد این بحث شویم که مگر صدای فریبا رمضانپور یا منوچهر زنده دل بد است؟ یا اینکه چه اشکالی دارد که از جوانان هم تقدیر کردند؟ (زیرا دوست نداریم صحبتهای درگوشی آنشب را اینجا مطرح نمائیم)

بگذریم، با فراخوانی هریک از بزرگان کلیپ کوتاهی از فیلمهایی که در آن گویندگی نموده بودند پخش می گردد. شاید بزرگترین خط کش برای کسانیکه در آن مراسم حضور داشتند و با این عزیزان آشنایی نداشتند (حداقل از نظر چهره) همین کلیپ بود. کلیپهایی که برخی از آنها بیانگر هنر والای این عزیزان بود و بعضی از آنها نبود. و چه خوب بود وقتی قرار است از این هنرمندان تجلیل شود در اینمورد حساسیت بیشتری بخرج می دادند. انتخاب فیلمهای کلیپ بیشتر بر مبنای اشتهار فیلم بود تا هنر گویندگان. برای مثال هنگام فراخوانی استاد جلال مقامی قطعاتی از فیلم شکوه علفزار - دکتر ژیواگو و بوچ کسیدی و ساندنس کید پخش میگردد. 

هریک از گویندگان پشت میکروفن قرار میگیرند و سخنی کوتاه بیان می دارند. چقدر بین بیانات نسل اول با نسل دوم و سوم تفاوت بود. بهمین خاطر است که شخصا اعتقاد داشتم ایکاش فقط از پیشکسوتان تقدیر بعمل می آمد و در عوض طیف بیشتری از آنان دعوت می گردیدند. گویندگان نسل اول بیاناتشان کاملا انتقادی بود و گویندگان نسلهای بعدی کاملا تشکر آمیز. 
یکی از نقاط قوت این مراسم حضور جناب ایوبی بود. اما ایکاش شخص وزیر همانطور که امشب بیانات طولانی خود را در افتتاحیه جشنواره فجر ایراد فرمودند چند لحظه وقت شریف خود را صرف می نمودند و در این مراسم نیز در کنار معاون خود حضور می داشتند. در این مراسم ضمن اهدای یک جلد نفیس از کتاب صد نقش صد صدا چهار دی وی دی که شامل قطعاتی از هر 100 نقش می باشد به این عزیزان اهدا گردید. همراه با یک لوح تقدیر و تعدادی سکه بهار آزادی (نمی دانم آیا تعداد سکه های پیشکسوتان با سایر گویندگان برابر بوده یا خیر. اما فقط همینقدر بگویم که می توانستند فیتیله سخاوت خودشان را کمی بالا بکشند اما در همین حد هم که بنده اطلاع دارم بد نبوده).

بزرگترین غایب رسمی این مراسم چنگیز جلیلوند بود (ایشان در روز مراسم در - باشد وقتی دیگر -  رویت شدند) اما این مراسم غایبان دیگری نیز داشته است و این همان نکته آسیب پذیر این مراسم است. برای افشین زینوری و شروین قطعه ای و منوچهر زنده دل و .....  حالا حالا ها فرصت دارند تا مراسم بزرگداشت و تقدیر بگیرند. آیا بهتر نبود بجای این عزیزان از ناصر تهماسب و منوچهر والی زاده پرویز بهرام و ..... دعوت بعمل می آمد. حسین عرفانی خود از اعضای هیئت مدیره است و قطعا نقش بزرگی در انتخاب این افراد داشته است. (البته از این موضوع سوء برداشت برای انتخاب شهلا ناظریان نشود که اگر کمی و فقط کمی بانو رفعت هاشم پور انعطاف بخرج می دادند قطعا پنج شنبه شب شهلا ناظریان در بین این 6 نفر نبود).

در این مراسم حسین عرفانی و فرزندش مهسا هم بعنوان میهمان حضور داشت. همانطور که منوچهر اسماعیلی با همسرش حضور داشتند. گویندگان دیگری مثل ابوالحسن تهامی و سیامک اطلسی و شهروز ملک آرایی و ژرژ پطرسی و عباس نباتی و ..... نیز بعنوان میهمان حضور داشتند. شبکه مستند در یک اقدام شایسته در حال تهیه یک مستند کامل از زندگینامه استاد جلال مقامی می باشد. بهمین دلیل کارگردان این مستند نیز در این مراسم حضور داشت و با نصب یک میکروفن وایرلس به آقای مقامی تمام گفتگوهای خارج از مراسم ایشان را ضبط نمود تا شاید قطعاتی از آن برای مستندش کارساز شود. از دیگر حواشی این مراسم برخورد متمایز جناب ایوبی ( که در حال حاضر بالاترین مقام سینمایی کشور را دارند) با استاد جلال مقامی بود که وقتی ایشان به روی صحنه رفتند گفتند: با اقای مقامی نمیشه فقط دست داد و استثنا با ایشان روبوسی هم کردند.


مراسم تمام می شود. اما سوالات ما آغاز می شود. 

این کتاب چیست؟
آیا کتابی که برای رونمایی از آن چنین مراسمی گرفته می شود بدرستی توانسته است از دوبله ایران دفاع کند؟
آیا 100 سکانس چهار دقیقه ای در چهار دی وی دی ضمیمه از بهترین سکانسهای دوبله هستند؟
براستی چرا پنج شنبه شب از استاد پرویز بهرام - ناصر طهماسب - حسین عرفانی و ....... تقدیر بعمل نیامد؟

سایت سینما کلاسیک در یک جمع بندی کلی با حضور تمام کارشناسان خود بزودی پاسخ تمام سوالات بالا را خواهد داد. بزودی یک تاپیک اختصاصی برای کتاب مذکور باز می کنیم و هر 100 نقش را یکی یکی با حضور دوستان و کارشناسان سایت بررسی می کنیم. سعی می کنیم هر هفته یک یا دو نقش را انتخاب کنیم و سکانس انتخاب شده را هم روی سایت قرار می دهیم و دوستان نظرات خود را میدهند. اینکه این نقش اهمیت داشته یا خیر یا اینکه ایا سکانس انتخاب شده سکانس خوبی هست یا خیر؟ آیا سکانس بهتری را می توانستند انتخاب کنند یا خیر ؟ چیزیست که در تخصص اعضای این سایت است و قطعا در آینده بحث داغی را در اینخصوص خواهیم داشت.

---

(به سوالات بالا اینکه چنگیز جلیلوند روز پنج شنبه کجا بود را هم اضافه کنید؟    تنها سوالی که پاسخش را می دانیم 

---

 

خارج از موضوع : امشب شبکه چهار در ویژه برنامه نقد چهار از استاد خسروخسروشاهی دعوت نموده بود و از ایشان سوال کرد فیلمهای جشنواره را می بینید؟ و ایشان گفتند خیر چون بلیط ندارم. مجری بسیار متعجب شد و به ایشان گفت کاش پنج شنبه شب در مراسم موضوع را به اقای حیدری می گفتید!!!!!!!!!  در آستانه جشنواره فجر به همت دبیر جشنواره و رئیس سازمان سینمایی کشور از این عزیزان تقدیر بعمل می آید اما از دادن بلیط فیلمهای جشنواره به این عزیزان دریغ می کنند. گویا این صدای سر صحنه بدجوری سینمای ایران را از دوبلورها بی نیاز کرده .......