ارسال: #2

درود بر زاپاتا
زاپاتای عزیز تصمیم داشت تا این جستار در بخش نظر سنجی استارت بخورد، اما از آنجا که موضوع می تواند دارای محتویات جالبی باشد به این نتیجه رسیدیم تا در سالن دوبله مطرح شود و پس از گذشت مدتی می توان از بین تیپ گوئیهای متمایز گویندگان ، از تیپ های پیشنهادی دوستان در همین تاپیک ، یک نظر سنجی ناب را در تالار نظر سنجیها برگزار نمائیم.

یکی از تیپ گوئی های شاخص گویندگان عزیز ما که بنظر من بسیار شاخص می باشد گویندگی بجای یکی از شخصیت ها مظلوم سینماست که توسط استاد بلامنازعه تیپ گوئی منوچهر اسماعیلی تبدیل به یکی از جاودانه ترین شخصیتهای عمر من گردید.
درسواوزالا یکی از زیباترین فیلمهایی بود که در اوایل دهه شصت بر پرده سینما ها نقش بست. جدای از زیبا بودن این فیلم ، یکی از شاهکارهای تیپ گویی در دوبله توسط منوچهر اسماعیلی در این فیلم رقم میخورد. این تیپ بعدها توسط استاد در هیچ فیلم دیگری تکرار نگردید و همین موضوع باعث گردید تا این نقش بیش از پیش جاودانه گردد.

استاد در این فیلم از ویژگیهای فردی خود استفاده می کند و بخوبی برای مخاطب این ذهنیت را ایجاد می کند که زبان مادری درسو زبان دیگریست و او با آموخته های  خود با بیگانگان حرف می زند. این موضوع با جابجایی فعل و فاعل کاملا مشهود است.
استفاده از کلمه مَنیم بجای من یا من هم یکی از ابتکارات دلنشین استاد بود.
جدای از آن تحریر صدای او وقتی آرام صحبت می کند و یا وقتی بشدت عصبانی می شود بسیار ستودنی می باشد.

این فیلم زیبا را من بارها و بارها دیده ام. منوچهر اسماعیلی در طول فیلم کلمه کاپیتان را با بیش از 7 لحن مختلف صدا میزند. انصافا تیپ گویی بجای درسو را باید یکی از شگفت انگیزترین تیپ گوئیهای استاد دانست. هرچند فیلم خود به تنهایی ، فیلم جذابی می باشد اما باید پذیرفت که دوبله این فیلم جذابیت آنرا دو چندان نموده است.
فریادهای درسو زمانیکه در می یابد چشمانش ضعیف شده است و تیرش خطا می رود و یا هنگامیکه برای دور کردن یک حیوان وحشی در دل تاریک جنگل با او صحبت می کند چیزی فراتر از دوبله ست.