ارسال: #2

زندگی هنری خسروشکیبایی را می توان به چند بخش تقسیم کرد. در واقع در پست قبلی به این موضوع اشاره شد که خسرو اولین بار در سال 1342 به روی صحنه می رود و در تئاتر پنجه بازی می کند. کارگردان این تئاتر حسین افشار بود. او همچنین در سال 1347 برای اولین بار به حرفه گویندگی روی می آورد. درست بعد از زمانیکه خدمت سربازی را سپری می کند. در پست قبلی به این موضوع اشاره شد که چرا برخلاف اینکه خسرو خودش درکار گویندگی فعالیت داشت اما نگذاشتند در فیلمهایش خودش گویندگی کند. او سپس مدتی از دوبله کناره گیری می کند تا اینکه مجددا در سال 1355 مجددا به این عرصه باز می کردد. عمده فعالیت او در دوبله بر می گردد به زمان اعتصاب دوبلورها در همین زمان . جائیکه چنگیز جلیلوند به صدای خسرو اعتقاد خاصی داشت و بدلیل اعتصاب و نداشتن گزینه های دیگر به اجبار به سراغ خسرو می آیند. خسرو شکیبایی خودش در خصوص گویندگی دیگران بجای او و همچنین بازگشت مجددش به دوبله چنین می گوید:

گوینده‌ها نمی‌گذاشتند؛ یعنی یک جوری، شوخی و جدی به من می‌گفتند که خسرو تو صدایت خوب نیست و اگر به جای خودت صحبت نکنی،‌بهتر است. آن‌ها می‌گفتند صدای تو به خودت نمی‌خورد و من هنوز معنی این حرف را نفهمیده‌ام. دوستان میدان باز نمی‌کردند و در اولین فرصتی که یادش خوش، عباس جوانمرد پس از دیدن نمایشنامه‌ای که در انجمن ایران و آمریکا به نمایش گذاشتیم من و هادی اسلامی را جذب اداره تئاتر کرد و من که تئاتر هدف اصلیم بود، در قلب تئاتر به عنوان هنرمند کارمند استخدام شدم و به علت تمرین‌های زیاد و غرق شدن در کار تئاتر، دیگر فرصتی برای ادامه گویندگی وجود نداشت؛ بنابراین تمام وقتم را در اختیار اداره تئاتر گذاشتم و از دوبله فیلم صرف نظر کردم و قضیه بخشیدن عطایش به لقایش شد و رفت تا سال 55 که مجددا به دعوت استودیو "راما" به کار گویندگی پرداختم و در آن سال‌ها در فیلم‌های زیادی حرف زدم و دلی از عزا درآوردم!

در فیلم‌های زیادی به جای آدم‌های نیمه معروف حرف زدم و از آن‌هایی که در آن موقع خیلی معروف بودند می‌توانم به: چارلتون هستون در «آخرین مردان سرسخت»، جیمز میسون در «معلم من شیطان» و «قیمت یک زندانی» و بیلی کازبی در اکثر فیلم‌هایش اشاره کنم. و حالا ظاهرا ثابت شده که به جای خودتان حرف می‌زنید البته من قصد ثابت کردن چیزی را به کسی نداشتم ولی دوست داشتم که خودم به جای خودم صحبت کنم. اساسا دوبله برای این است که فیلم‌های خارجی را به فارسی برگردانند و در سینما،‌قاعده اصلی همین صدای سر صحنه است و اینکه هنرپیشه در لحظه که بازی می‌کند، همان موقع هم صدایش ضبط شود. ولی خوب، در گذشته ما این تکنیک را نداشتیم و به آن صورت بود و حالا یواش،‌یواش داریم اکثر کارها را با صدای سر صحنه انجام می‌دهیم. ولی برای بعضی از فیلم‌ها به دلیل محیط بیرونی و شرایط لوکیشن که ممکن است کار عقب بیفتد؛ مجبور هستند که اول فیلم را بگیرند و بعد صداگذاری کنند. در این صورت باز هم بازیگر میل دارد به جای خودش صحبت کند و اگر هم تجربه ندارد، باید تجربه کند؛ چون تکنیک را خیلی زود می‌شود فراگرفت. مطلب اصلی معناست.

من فکر می کنم خسرو شکیبایی درباره حضورش در دوبله ، خودش در گفتگوی بالا حق مطلب را ادا نموده است. اما فعالیتهای او در سینما با فیلم توقیف شده خط قرمز در سال 1360 اغاز می گردد اما قبل از ورودش به سینما او بازی در مقابل دوربین تلویریون را تجربه می کند. در سال 1352 پرویز کاردان با سریال خانه به دوش یا همان مراد برقی تلویزیون را به تسخیر خود در می آورد. معروف است هنگام پخش سریال مراد برقی خیابانهای تهران خلوت میشد و همه در مقابل جعبه های بزرگ تلویزیونهای خود می نشستند و این سریال را دنبال می کردند .
اما بعد از اتمام این سریال درست در روز دوشنبه ششم خردادماه سال 1353 سریال دیگری جایگزین سریال مراد برقی میشود به اسم گذرخلیل ده مرده. کارگردانی این سریال را زنده یاد محمود استاد محمد بعهده داشت ( همان بازیگر نقش الاغ در شهر قصه). او تا قبل از وقوع انقلاب 57 در دو سریال دیگر به نامهای سمک عیار به کارگردانی محمد رضا اصلانی در سال 1353 و سریال لحظه به کارگردانی محمد صالح علا در سال 1356 به ایفای نقش می پردازد. بعبارتی خسرو شکیبایی در این مقطع از زندگی هنری خود همزمان در سه عرصه دوبله - بازیگری در تلویزیون و بازیگری در تئاتر فعالیت می کرد. بازی در تله تئاتر با خشم به گذشته بنگر در سال 1354 به کارگردانی حسین پرورش و بازی در تئاترهای پنجه عدالت و تراژدی کسری و هنگامه شیرین وصال و .....  از دیگر فعالیتهای او در قبل از انقلاب 57 است.

خسرو شکیبایی همچنین در تئاتر زیر گذر لوطی صالح هادی اسلامی هم به ایفای نقش می پردازد.او در سینمای پیش از انقلاب هیچ فعالیتی نداشت. بعد از انقلاب اسلامی او فعالیت هنریش را با حضور در سینما آغاز می کند. سال 1360 و فیلم خط قرمز مسعود کیمیایی. پس از این آغاز 8 سال طول می کشد تا خسرو شکیبایی دوباره متولد شود. در سال 1368 خسرو شکیبایی بعنوان حمید هامون و مرادبیک ناگهان تمام خاک خوردنهای صحنه برایش به اتمام می رسد و می شود خسروی دوست داشتنی سینمای ایران. بنابراین در این مقطع از زندگی او می پردازیم به فعالیتهایش از خط قرمز تا هامون. یعنی از سال 1360 تا سال 1368.

او خودش از حضورش در فیلم خط قرمز راضی نیست. زیرا او همچنان تحت تاثیر صحنه تئاتر بود. عدم رضایتمندی بازی در خط قرمز را از زبان خودش بخوانید:

در فیلم «خط قرمز» کیمیایی بود که اکران نشد و ناکام ماند البته من زیاد از آن کار رضایت ندارم،‌نه به خاطر خود فیلم بلکه به خاطر خودم، چون کیمیایی هر چه سعی می‌کرد من را از آن احساس غلو شده تئاتری بیرون بکشد، نمی‌شد و خیلی غیرارادی آن مسائل اغراق شده تئاتر روی من تأثیر می‌گذاشت. نقش جلال، جوانی که به دلیل فعالیت‌های سیاسی نتوانسته بود با دختری که به او علاقه دارد ازدواج کند و دختر با مرد دیگری ازدواج کرده بود و جلال به خواهش او تصمیم به کشف هویت شوهرش می‌گرفت.