ارسال: #1

از وقتی رفتی ..... چقدر تنها مانده ایم
با اجازه تمام بزرگترهای سایت اولین تاپیک بازیگران سینمای ایران را با یاد و نام خسرو شکیبایی استارت می زنم.
درباره خسرو ساعتها و روزها می توان نوشت
از لبخندش
از صدایش
از اخلاق و منش بزرگش ...
از شخصیت خوبش...
از گفتارش
می توان ساعتها نوشت و نوشت ...


10 روز پیش تولدش بود. او حالا 72 ساله شده است. خسرو شکیبایی در هفتم فروردین سال 1323 در تهران بدنیا آمد. نام پدرش احمد بود. در خانواده او را محمود صدا می زدند. سرگرد احمد شکیبایی خسرو را وقتی 14 سالش بود تنها گذاشت و به دیار باقی شتافت. خسرو هنوز 20 سالش نشده بود که با ورود به تئاتر وارد دنیای هنر شد. اما صدای منحصر بفردش باعث گردید تا در سال 1347 وارد دنیای دوبله شود.

داستان ورود خسرو به دنیای هنر خیلی جالب است آنرا از زبان خودش بخوانید:

 پدرم به دیدن نمایشنامه و فیلم علاقه‌مند بود. من اوایل فکر می‌کردم به خاطر این است که برای ایشان مجانی است و تقریبا وظیفه‌ای. او افسر دژبان ارتش بود و به بهانه پیدا کردن سربازهای فراری به سینماها و تئاتر می‌رفت ولی به جای انجام وظیفه محو تماشای صحنه‌ها و پرده‌ها می‌شد. لحظاتی تراژیک در درام‌ها وجود داشت که پدرم را به گریه می‌انداخت و من دقیقا تمام آن لحظات یادم است. او اکثر مواقع من را با خود می برد. چون که میزان علاقه‌ام را می‌دانست و می‌شود گفت که این کار او حتما از روی وظیفه نبود؛ چون جمعه‌ها و حتی در ایام مرخصی هم به تئاتر و سینما می‌رفت. بارها شاهد سربازهایی بودم که با یقه باز و ریش نتراشیده در سینما نشسته بودند و می‌ترسیدم که پدرم آن‌ها را ببیند و از آن‌ها بازخواست کند، صحنه را از دست بدهم. اما پدرم آگاهانه خودش را به کوچه علی‌چپ می‌زد. بعدها فهمیدم که به تئاتر بسیار علاقمند است و مطمئن بودم که اگر می‌دانست هدف پسرش تئاتر است، سخت دگرگون می‌شد و دیگر تئاتر رفتن را قدغن می‌کرد!

اما خسرو بازی کردنش در تئاتر را کاملا تصادفی عنوان می کند آرزویی دیرینه که بی هیچ تلاشی برآورده می گردد، آنهم در یک شب تابستانی در سال 1342 و نمایشنامه ای به اسم پنجه. او در این نمایشنامه نقش اول را بازی می کند. پنج سال بعد از رفتن به روی صحنه ، او حضورش را با گویندگی تجربه می کند. حضوری پر نوسان و پر حاشیه. خسرو خودش می گوید :

در سال 46 بعد از اتمام خدمت سربازی، به دنبال کاری برای امرارمعاش بودم که در ضمن به تئاتر هم نزدیک باشد. اول شانس به سراغم آمد و بعد کار ایده‌آل شد و خلاصه امتحان صدا در استودیو شهاب و قبول و بعد هم استخدام.

در واقع خسرو شکیبایی یکی از قدیمی ترین دوبلورهای کشورمان بود اما جالب اینجاست که وقتی او به روی پرده های سینما می رود به او می گویند صدایت به چهره ات نمی خورد و گویندگان دیگری بجایش گویندگی کردند. اما او مانند بسیاری از هنرپیشه های بزرگ فعلی که اتفاقا صدای مناسبی هم ندارند از این موضوع گله مند نیست . خسرو شکیبایی همیشه از منوچهر اسماعیلی و جلال مقامی و ناصر طهماسب و خسرو خسروشاهی تا پایان عمرش به نیکی یاد نمود. این چهار دوبلور کسانی بودند که بجای خسرو شکیبایی در فیلمهایش گویندگی کردند.

این دقیقا جمله خود خسرو شکیبایی می باشد:
من دلم می‌خواهد از ناصر طهماسب، اسماعیلی، مقامی و خسروشاهی تشکر کنم. آن‌ها در فیلم‌های «صاعقه» (مقامی)، «دزد و نویسنده» و «شکار» (اسماعیلی) و «ترن» (خسروشاهی) به جای من حرف زدند.

من مطالب زیادی را در خصوص خسرو شکیبایی جمع آوری نموده ام ، سعی می کنم آنها را قسمت بندی کنم و به مرور انها را ارسال نمایم. امیدوارم تاپیک متفاوتی را در خصوص خسرو شکیبایی در این سایت ایجاد کنیم و مطالبی را ارائه کنیم که مردم کمتر در موردش می دانند.