ارسال: #18

امروز روز بزرگی برای سایت ما رغم خورد. به کوهی از اطلاعاتی برخوردیم که همه آنها برای اولین بار مطرح میگردید. باور اینکه در پشت چهره استاد منوچهر والی زاده چنین اخلاق و منشی نهفته بود برایمان مشکل بود. شخصیت ایشان مانند صدای زیبایشان شخصیت شاد و پر شور و نشاطی بود. آنقدر شاد بودند که به جرات می توانم بگویم من و منصور و پدرام در یکسال گذشته اینقدر نخندیده بودیم.

ساعت یک بعد ازظهر پدرام حسب قرار قبلی درب منزل استاد بودند. قرار بود مصاحبه از ساعت 14 آغاز شود. من نیز با استاد مقامی ساعت یک و چهل و پنج دقیقه وعده کرده بودم. ایشان اصرار داشتند که قبل از منوچهر در محل مصاحبه حضور داشته باشند. فاصله من با منزل استاد فقط 5 دقیقه است. وقتی ساعت یک و چهل دقیقه عازم منزل اقای مقامی شدم اولین شوک فنی به من وارد شد. برق رفت .....

چهار طبقه را با سرعت به پایین آمدم و تازه یادم افتاد که وقتی برق نباشد درب پارکینگ باز نمی شود. خلاصه با هزار مکافات در را باز کردم. 3 دقیقه و سی ثانیه بعد من با یک تاخیر ده دقیقه ای جلوی منزل استاد بودم. در همین حین پدرام تماس گرفت که در بلوار ارم است. از طرفی استرس داشتم که نکند منصور هم برسد و پشت در بماند. همه چیز را پیش بینی کرده بودم بجز رفتن برق را.

بگذریم. به پدرام گفتم جلوی در کاخ شمس توقف کن تا من برسم. لحظه ای بعد استاد را سوار کردم و حرکت کردیم. پنج دقیقه بعد همزمان به منزل رسیدیم و من نگران بودم که اگر هنوز برق نیامده باشد چگونه اساتید را راضی به راهپیمایی در پله ها نمایم. جناب والی زاده با دیدن اقای مقامی یکدیگر را در آغوش گرفتند و اقای والی زاده استاد را از همان لحظات اولیه هدف آماج شوخیهای خود قرار دادند.

بین اقای والی زاده و مقامی از دیر باز یک شوخی معروفی مرسوم است که بشدت با هم رقابت دارند که کدامیک پسر دیگریست و یکدیگر را پدر و پسر خطاب می کنند. بگذریم. ماراتن عبور از پله ها آغاز شد. پله ها یکی یکی طی شدند به هر طبقه که میرسیدیم می گفتند اینجاست و ما می گفتیم یکی بالاتر  و جناب مقامی که قبلا هم تشریف آورده بودند در حالیکه نفس نفس می زدند وقتی رسیدند به جلوی در گفتند اگر یک طبقه دیگر بالا باشد من دیگه نمی تونم بیام.

برق هنوز نیامده است. ارتباط ما با سایت قطع است. موبایلها در حال اتمام شارژ بودند خلاصه اینکه تمام افکار ما مخدوش شده بود. مجبور شدیم کلیپ را با لپ تاپ مشاهده کنیم اما هنوز 10 دقیقه از کلیپ نگذشته بود که باطری لپ تاپ هم با ما یاری نکرد. مصاحبه بسیار شاد اغاز گردید. جناب والی زاده از خاطره خوش حضور در کرج بمناسبت عروسی دختر خانم مینو غزنوی که تمام همکارانش (جناب مقامی - اسماعیلی - جلیلوند - قنبری و ...) حضور داشتند آغاز نمودند تا ناگفته های مفصلی از خصوصیات اخلاقی کاووس دوستدار و ماجرای مرگ غم انگیزش ...... و اینکه درست در زمانیکه ایشان و منوچهر نوذری به قصد دیدن فیلم گنج قارون قصد ورود به سینما اونیورسال در میدان انقلاب فعلی را داشتند خبر مرگ کاووس را دریافت می کنند و ......

استاد به تفصیل و بسیار کامل از ماجرای ورود خودش و متعاقب ان بهروز وثوقی از طریق خانم تاجی احمدی به سینما برای ما تعریف نمودند و بسیاری از گفته های ایشان را برای اولین بار بود که می شنیدیم و در هیچ محفلی قبلا نگفته بودند و من مطمئن هستم بعد از پیاده سازی آن دوستان از خواندنش لذت خواهند برد.

در یک کلام جناب والی زاده برای خودش یک دایره المعارف گویا هستند و در آینده کمک زیادی به ما خواهند نموند. اما چیزیکه برای ایشان اعجاب آور بود اطلاعات کاربران سایت و تیم مصاحبه کننده (منهای بنده) بود. گاهی ایشان متعجب می شدند و می گفتند شما اینها رو از کجا میدونید؟ در خصوص هر موضوعیکه فراموش کرده بودند پدرام و منصور بلافاصله به ایشان یادآوری می کردند و استاد از حضور ذهن دوستان به شعف آمده بودند.

با رفتن هوا رو به تاریکی من بیشتر نگران می شدم که ناگهان برق آمد. با آمدن برق استرسها کمتر شد و من بلافاصله توانستم وارد سایت شوم و سوالات دوستان را برای استاد بخوانم. با نزدیک شدن به ساعت 8 شب باور اینکه ما 6 ساعت در کنار ایشان بودیم برایمان سخت بود زیرا اصلا گذر زمان را حس نکردیم. اما این فقط ما نبودیم که متوجه گذر زمان نشده بودیم. استاد آنچنان تحت تاثیر فضای گفتگو قرار گرفته بودند که اصلا احساس خستگی نمی کردند.

ساعت 8 بود و دل کندن از ایشان بسیار سخت. اما ما خوشحال از اینکه توانسته بودیم یک پشتیبان دیگر برای سایت پیدا کنیم. ومن در فکر این هستم که آیا می شود تمام گویندگان بزرگ مانند اقای مقامی و والی زاده تا به اینحد فروتن و متواضع باشند؟ امیدوارم این دو عزیز توقع ما را بالا نبرده باشند و در آینده همین رفتار و منش را در سایر بزرگان ببینیم. قطعا منصور و پدرام هم گفته های خود را ارسال خواهند کرد. بویژه پدرام که نسبت به ما 2 ساعت بیشتر از محضر جناب والی زاده فیض بردند.

فقط همینقدر خدمت دوستان عرض کنم که بزودی شاهد خواندنی ترین مطالب از پشت صحنه دوبلاژ ایران خواهید بود. از همینجا نیز جای دارد از دوستان بخاطر حذف برنامه گفتگوی تلفنی با استاد عذرخواهی نمایم. قطعی برق انصافا تمام برنامه های ما را جابجا نمود. اما جناب والی زاده قول دادند در صورت دعوت مجدد بی درنگ بپذیرند. پستهای دوستان واقعا ایشان را متعجب نموده بود و بارها و بارها گفتند : دمتون گرم .... دمتون گرم ....

همچنان جای دارد از تمامی دوستان بخاطر یادآوری آثار جناب والی زاده طی یکماه گذشته تشکر کنم. از هایدی عزیز بخاطر عکسهای زیبایش و محمد و زینال و سعید و ایرج بخاطر یادآوری آثار استاد و جیسون بورن بخاطر کلیپ زیبایش و همه و همه ...... ایشان بیش از 60 پست از دانشنامه را با دقت تمام و یکی یکی مرور نمودند و بجز یک مورد همه را تایید نمودند. (حضور ذهن ایشان نیز برای ما تعجب آور بود)

مصاحبه چهارم هم به انجام رسید. ماراتن پیاده سازی متن از همین فردا اغاز خواهد شد و ما کار بسیار مشکلی در پیش داریم ( 6 ساعت مکالمه!!!!!) و پس از ارسال ان با یک آنتراکت 15 روزه به پیشواز جناب چنگیز جلیلوند خواهیم رفت و امیدوارم باز هم با اتحاد و همدلی و یاری یکدیگر روز بزرگ دیگری را برای خودمان رغم بزنیم.

همگی خسته نباشند .......