واتسون عزیز 

فرمایش شما کاملا متین و درست است. بدون شک یاد کردن از درگذشتگان و ذکر خیر آنها با اصطلاحاتی مانند خدا بیامرز و یا روانشاد و یا زنده یاد و امثالهم کاری درست و ستودنی است. حتی دیده اید که وقتی در اواسط یک فیلم یا سریال ( و یا به فاصله کوتاهی از ساخت سریال) بازیگر یا فردی از عوامل فیلم فوت میشود ، در عنوان بندی آن از او به زنده یاد یاد میگردد .

مثال فوق را به نوعی ادامه میدهیم! ببینید اگر همین فیلم که در زمان پخش صرفا یک نفر از عواملش فوت شده بود و واژه روانشاد برای او در عنوان بندی قید شده بود را 30 سال بعد وقتی 10 نفر دیگر از آن فوت شده باشند و شما عنوان بندی را ببینید با خود چه خواهید گفت؟ با خود میگوئید 50 درصد بازیگران این فیلن فوت شده اند اما فقط برای یکی از آنها از کلمه زنده یاد در فیلم استفاده شده است! ... بسیار خب ، حال دایره المعارف فیلمی را در نظر بگیرید که قرار است آیندگان ما از آن (درست مانند یک لغتنامه) بازدید کنند و لیست گویندگان یک فیلم را ببینند. شما مثلا امروزه جلو نام ناظریان نوشته اید زنده یاد و مابقی در قید حیاتند. 50 سال بعد بدون شک تعداد دیگری از همین گویندگان که امروز در قید حیاتند دیگر در این دنیای فانی نخواهند بود و اینکه افراد آنزمان ، جلو نام عده ای از گویندگان زنده یاد ببینند و پیشوند نام دیگران را خیر، (آنهم دیگرانی که در آنزمان همگی زنده یاد هستند) آیا به نظر شما از یک دستی و زیبائی کار نخواهد کاست؟

 

بنابراین در نوشتن منابعی که قرار است بعنوان مرجع مورد استفاده قرار گیرند ، نوشتن زنده یاد (و یا هر تعریف و تمجید خاص از کسی) ، غیر لازم و حتی زاید خواهد بود. تمجید از آن جهت که ممکن است گوینده ای که امروز مورد تمجید نیست 10 سال بعد یکی از مفاخر گویندگی شود و وقتی امروزه روز ما از او تمجید نمیکنیم 20 سال بعد شرمنده او و هنرش نیز باشیم. بنابراین عواملی که حدس میزنیم گذشت زمان آنها را دچار تحول خواهد کرد را با احتیاط در منایعی که قرار است از ما یادگار بماند ، خواهیم نوشت. اما در تحلیلها ، در ذکر خاطرات و امثالهم همانطور که اشاره شد ذکر کلمه زنده یاد پسندیده و حتی واجب است.

(آخرین ویرایش در ۱۱-۹-۱۳۹۴ ۱۱:۵۳ عصر توسط: منصور.)