دوست گرامی اسپونز عزیز

در مورد پیشنهاد اول شما

1) اصطلاح دایره المعارف اصطلاحی کاملاع عربی است و این عربیت آنچنان غلیظ است که حتی الف و لام زبان عربی هم در آن دیده میشود.

2) این نام ما را یاد کافه می اندازد و یکی از دوستان پیشنهاد کرده بود عناوین تاپیکها بشکلی انتخاب شود که ما را دنباله رو کسی یا وامدار کسان نشان ندهد

3) این نام در خیلی از سایتها و فارومها که به دوبله یا فروش فیلم اشتغال دارند به همین شکل استفاده و مباحث حوا همین محور(جمع آوری فهرست عوامل دوبله فیلم) است

دایره المعارف ، لغتنامه ، دانشنامه و اصطلاحات مشابه همگی مبین یک مجموعه اطلاعاتی است که با کوتاه ترین بیان فهرستی از منابع اطلاعاتی را به مراجعین منتقل کند و بعنوان یک مرجع هموراه مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین به پیشنهاد برخی دیگر از دوستان این واژه را کنار گذاشتیم و از دانشنامه استفاده کردیم. میتوان نام انجمن مربوطه را "گنجینه دوبله" هم نامگذاری کرد

پیشنهاد دوم و سوم

1) سیستم الصاق عکس در سایت به نظر من دچار اشکال است و باید مرتفع گردد. بطور مثال درحال حاضر نمیتوان دو یا چند عکس را در یک ردیف چید ، نمیتوان یک عکس را در سمت راست یا چپ یک متن قرار داد. نمیتوان بشکل ساده تری اندازه عکس را کوچک و بزرگ کرد. همه اینها نشان میدهد که سیستم تایپ سایت اگر نگوئیم دچار اشکال ، بلکه دچار نقص است و دوست عزیز بروبیکر مدتی است دنبال یک محیط تایپ با امکانات بهتر است که ان شاالله بزودی این مشکل هم مرتفع خواهد شد

2) درخصوص متحد الشکل بودن نوشته ها با پیشنهاد شما کاملا موافقم. از دوستان گرامی محمد ، ایرج ، رابرت میچم ، زینال بندری ، زاپاتا و بهزاد ستوده و سایر دوستان عزیز که در بخش دانشنامه فعالیت دارند میخواهیم که با رعایت این نکته بر یکدستی فهرستهای دوبله خود اضافه کنند:

سمت راست و ابتدا نام گوینده به رنگ آبی پررنگ نوشته شود

وسط نام بازیگر به رنگ قرمز درج گردد

سمت چپ هم عنوان نقش یا شخصیت فیلم به رنگ سبز پررنگ ثبت شود

(مانند : ایرج ناظریان - پیتر فینج - لوئیس)

ضمن آنکه از اصطلاح "زنده یاد" هم استفاده نگردد. چراکه همه هنرمندان چه زنده و چه آنان که درگذشته اند هماره تاریخ زنده اند چون نام آنها بر تارک هر پرچمی میدرخشد.

مابین اسامی هم از علامت خط تیره (-) استفاده شود و نه علامتهای دیگری مانند (/) یا (.) یا ...

بهتر است عنوان فیلم به زبان انگلیسی ، سال اکران یا تولید فیلم و نام کارگردان هم درج شود . درصورت دسترسی به اطلاعات دیگر (همچون استودیوی دوبله ، سال دوبله ، مدیر دوبلاژ ، نام نمایش فیلم در ایران و  یا هر نوع اطلاعات دیگر) آنها هم قبل از ذکر اسامی ثبت گردد.

پیشنهاد ایجاد یک فهرست برای فیلمها هم پیشنهاد بجائی است و بهتر است اسامی آن فهرست بشکل لینک ارائه شود تا بتوان با کلیک بر روی آن مستقیما به پست دوبله آن فیلم  منتقل شد. اسامی به ترتیب حروف الفبا باید درج شود که دسترسی سریعتر صورت گیرد و همواره با اضافه کرد فیلمهای جدید به روز گردد تا ردیف بودن اسامی براساس الفبا رعایت شده باشد.

درج عکس گوینده و بازیگر پیشنهاد خوبی است. اگر امکانات متن طوری باشد که بتوان جدول اضافه کرد ، امکان درج اسامی در سه ستون با دو ستون دیگر جهت الصاق عکس گوینده و بازیگر براحتی میسر خواهد شد

واتسون عزیز 

فرمایش شما کاملا متین و درست است. بدون شک یاد کردن از درگذشتگان و ذکر خیر آنها با اصطلاحاتی مانند خدا بیامرز و یا روانشاد و یا زنده یاد و امثالهم کاری درست و ستودنی است. حتی دیده اید که وقتی در اواسط یک فیلم یا سریال ( و یا به فاصله کوتاهی از ساخت سریال) بازیگر یا فردی از عوامل فیلم فوت میشود ، در عنوان بندی آن از او به زنده یاد یاد میگردد .

مثال فوق را به نوعی ادامه میدهیم! ببینید اگر همین فیلم که در زمان پخش صرفا یک نفر از عواملش فوت شده بود و واژه روانشاد برای او در عنوان بندی قید شده بود را 30 سال بعد وقتی 10 نفر دیگر از آن فوت شده باشند و شما عنوان بندی را ببینید با خود چه خواهید گفت؟ با خود میگوئید 50 درصد بازیگران این فیلن فوت شده اند اما فقط برای یکی از آنها از کلمه زنده یاد در فیلم استفاده شده است! ... بسیار خب ، حال دایره المعارف فیلمی را در نظر بگیرید که قرار است آیندگان ما از آن (درست مانند یک لغتنامه) بازدید کنند و لیست گویندگان یک فیلم را ببینند. شما مثلا امروزه جلو نام ناظریان نوشته اید زنده یاد و مابقی در قید حیاتند. 50 سال بعد بدون شک تعداد دیگری از همین گویندگان که امروز در قید حیاتند دیگر در این دنیای فانی نخواهند بود و اینکه افراد آنزمان ، جلو نام عده ای از گویندگان زنده یاد ببینند و پیشوند نام دیگران را خیر، (آنهم دیگرانی که در آنزمان همگی زنده یاد هستند) آیا به نظر شما از یک دستی و زیبائی کار نخواهد کاست؟

 

بنابراین در نوشتن منابعی که قرار است بعنوان مرجع مورد استفاده قرار گیرند ، نوشتن زنده یاد (و یا هر تعریف و تمجید خاص از کسی) ، غیر لازم و حتی زاید خواهد بود. تمجید از آن جهت که ممکن است گوینده ای که امروز مورد تمجید نیست 10 سال بعد یکی از مفاخر گویندگی شود و وقتی امروزه روز ما از او تمجید نمیکنیم 20 سال بعد شرمنده او و هنرش نیز باشیم. بنابراین عواملی که حدس میزنیم گذشت زمان آنها را دچار تحول خواهد کرد را با احتیاط در منایعی که قرار است از ما یادگار بماند ، خواهیم نوشت. اما در تحلیلها ، در ذکر خاطرات و امثالهم همانطور که اشاره شد ذکر کلمه زنده یاد پسندیده و حتی واجب است.

(۲۹-۹-۱۳۹۴ ۰۳:۳۱ صبح)جان اسنو نوشته شده توسط:  
متاسفانه به سینمای مستند در ایران بسیار کم مهری شده و جای بحث درینباره را به وقتی دیگر وا می گزاریم اما درباره دوبله مستند وقت رسیدگی اکنون است.

مستند در ایران بدون دوبله شاید هیچ جایگاهی پیدا نمی کرد. مستندهای حیات وحش (با نام همگانی "راز بقا" ) و طبیعت را می توان بدون دوبله تماشا کرد و از صحنه های زیبایش لذت برد ولی چگونه می توان پای یک مجموعه مستند علمی مانند "کاسموس (کیهان) یک ادیسه فضا-زمانی" را به خلوت مخاطب تشنه دانش ایرانی باز کرد؟ آیا بدون دوبله مناسب این کار شدنی است؟
میل شخصی من این است که مستند و فیلم را با زبان اصلی و دست بالا زیرنویس فارسی یا انگلیسی ببینم ولی خواست بیشتر افراد جامعه این نیست. مگر چند نفر از مخاطبان به اندازه ای به انگلیسی مسلط هستند که یک مطلب پیچیده علمی را فقط با شنیدن صدای گوینده و دیدن فیلم مستند بفهمند؟ اینجاست که جایگاه بالای دوبله در مستند خود را نشان می دهد.
من اکنون مدیر بخش مستند یکی از سایتهای به نام کشور هستم و با این موضوع آشنایی کامل دارم. می دانم که چقدر مستند و دوبله آن مورد بی مهری و کم لطفی قرار گرفته اند. مخاطبان مستند ما وقتی مستندی دوبله شده از آقای دیوید اتنبرو را می بینند چندین برابر همان مستند به زبان اصلی آن را دانلود و تماشا می کنند.

امیدوارم انجمن به پیشنهاد و خواسته من برای درست کردن یک زیرشاخه اصلی به نام سینمای مستند و پرداختن اختصاصی به مستند و دوبله آن پاسخ " آری" بدهد.

سلام و عرض ادب به دوست گرامی و ارزنده جان اسنو (یا بهتر است بگوئیم: لرد اسنو)

درخصوص دوبله مستند حق با شماست. طی 20 سال اخیر و پس از مستند حس برتر من دوبله خوبی روی هیچ مستند دیگری ندیدم که در اذهان مانده باشد. اگر دوبله ای روی مستندی (عمدتا شبکه های 4 ، مستند و یا بشکل خصوصی) انجام شد نه از روی عشق بود و نه گوینده توان لازم را در تطبیق صدای خود با نوع مستند و گویش آن داشت. دیروز مستندی ساده درخصوص کوه مشهوری که در شهر ایلام وجود دارد با صدای مدقالچی از شبکه مستند دیدم. متنی بشدت بچگانه که حتی در تعیین نوع خود که ادبی باشد یا محاوره دست و پا میزد... " من قلاقیران هستم. نماد شهر ایلام . نمادی از تاریخ... ساخته های دست آدمیزاد رو میشه روی من پیدا کنید..." . صدای مدقالچی (با آن طنین خاص) را کنار دو متن ادبی+عامی این مستند یکجا جمع کنید تا ببید به چه آش شلغم شوربائی خواهید رسید.



سالهاست مردم ما دوبله مستند ندیده اند. حتی در پخش مجدد مستند راز بقا ، از دوبله مجدد انها توسط غلامعلی افشاریه استفاده شد. گوئی صدا و سیمای ما با کسی که ده ها سال صدایش از آنجا به گوش مردم ایران رسید قهر است. چه کسی میتواند صدای راز بقا را جز با صدای هوشنگ لطیف پور تحمل کند؟ .. " تخم این شتر مرغ میتواند 20 نفر را سیر کند..." همین جمله را آنچنان با احساس میگفت که بیننده بجای تمرکز روی عدد 20 ، صرفا روی بزرگی تخم می ماند. کلمات را مد میداد و صدایش تا اعماق جان شنونده فرو می نشست. چه کسی قادر است هنرنمائی احمد رسول زاده روی جاده ابریشم را تکرار کند. صدایی که گوئی از اعماق تاریخ می آمد و روی تاریخی ترین مستند تاریخ ، روی شن های بیابان و دشت های هموار چون نسیمی وزیدن میگرفت. جاده ابریشم در ریتم مزخرفترین مستند قرن بود اما صدای رسول زاده (و در تعدادی از بخشها با صدای پرویز بهرام) آنچنان صحنه های ساکن و راکدش را بهم پیوند میزد که بیننده مبهوت تلفیق صدا و تصویر میشد.



صدای عطاالله کاملی در مستند ویتنام آنچنان کوینده بود که گوئی چسب تدوین سکانس ها، صدای اوست که همراه با رگبار مسلسهای جنگ ویتنام ، گوش بیننده را به رگبار صدا می بست. صدای ناصر ممدوح روی مستندهای کیهانی اوایل دهه 60 آنچنان زیبا و کوینده بود که بیننده با تشکیل کهکشانها با صدایی که گوئی از اعماق آسمان در گذر پدیده ای بنام زمان میگذشت و پانگه آ را به 5 قاره تقسیم میکرد همراه میشد و با گوش جان لذت می برد... کیست که صدای منوچهر انور را روی مستند بادصبا (اثر آلبرت لاموریس) شنیده باشد و طبیعت ایران را چنان زیبا و با تمام وجود به کام کشد؟ صدای مجتبی مینوئی روی مستند علفزار (اثر مریان کوپر و ارنست شودزاک) نشان داد که میتوان صدای یک نویسنده و مورخ روی یک مستند هم شنید و تاریخ علف و ایل بختیاری را یکجا روی پرده سینما و تلویزیون به نظاره نشست...


مستند علف (علفزار) و مرحوم مجتبی مینوی

و کجاست چنین گویش هائی . نگویئم کجاست چنان مستندهایی. چون کیفیت مستندها به پیش رفته اما صدای راویان مستند ما نه. آنچه به نام دوبله مستند در حال حاضر انجام میشود یک بیزینس است تا عشق. وقتی بهمن هاشمی مستندی از آفریقا و تمساح های گاوخورش را به خورد مردم میدهد (صرفا از آن روی که با مدیران شبکه فلان و کانال بهمان آشنایی سببی و نسبی دارد) چه انتظاری از دوبله مستند فارسی زمین (با صدای اصیل آتن بورو) و دیگر مستندهای شبکه های ب ب س و یا نشنال ژئوگرافیک داریم که حتی ژ فارسی خود را در پاسداشت زبان فارسی به شکل دستی برداریم و همچون عربها به ج تبدیل کنیم و بگوئیم : جئوگرافیک !

درخصوص ایجاد تاپیک مستند کاملا با شما موافقم
در سینمای کلاسیک در بخش ژانرها ، میتوان با ایجاد یک بخش با عنوان معرفی فیلمهای مستند در اینخصوص اقدام کرد. در بخش دوبله هم میشود با ایجاد دوبله فیلمهای مستند به این کار مبادرت نمود