ارسال: #1

اصولا ایرانی جماعت معروفیم به عاطفی ، دلرحم و مهربان بودن.
در همزادپنداری استادیم و اگر کسی خاطرهء تلخی برایمان بازگو کند چنان بغضی گلویمان را میفشارد گویی همینک خفه می شویم .
یقینا دیده اید که مادران ما با فیلمهای هندی چقدر چنج میشوند و چگونه با شوق کاراکترها ذوق میکنند و با غمشان اندوهگین می شوند .
حال که ما از آنها فیلم دیده تر و به قولی فیلمبازتریم ، هر فیلمی به راحتی تحت تاثیر قرارمان نمیدهدو با دیدن هر سکانسی ، چه هندی و چه سایر سینمای ملل اشک در چشمانمان جمع نمی شود .
اما ، طبیعی است هر یک از ما در شرایط روحی مختلف با فیلم یا نقش خاصی بیشتر ارتباط برقرار کنیم و بعضا آنقد. در حس آن نقش فرو برویم که در لحظهء اوج داستان سیل اشکمان سرازیر شود و تا مدتها در این حس بمانیم.

در این تاپیک از دوستان تقاضا میکنم که ، فیلم ، سکانس ، نقش ، دیالوگ و حتی کوچک ترین فرم هایی که به گریه اشان انداخته را برای همه باز گو کنند ، شاید بینمان حس مشترکی بوده باشد که اتفاقی همان پلان از فیلمی چند نفرمان را به گریه انداخته باشد .

منتظر زنگ اولم که چه کسی به صدا در خواهد آورد .

ارادتمند ، آکتورز