ارسال: #14

در یک شب پاییزی و بارونی دوستای خوبم رو در اولین پست به خوندن یک شعر دل انگیز دعوت میکنم . امیدوارم که مورد قبول واقع بشه .

شعری از کتاب ابر شلوارپوش 

های !
کشته مرده های کفر و جنایت و قتل
از شما می پرسم
آیا دیده اید
چهره ای آرام تر از چهره ی دژم من !
وقتی آرامم
انگار
خودم نیستم
انگار
در درونم
کسی  دیگر
می زند دست
می زند پا
الو !
مامان ؟
مامان !
پسرت مریض شده !
پسرت
بهترین مریضی دنیا را گرفته !
مامان !
قلب پسرت گُر گرفته
مامان !
...
واپسین فریادم
می پیچد
در سکوتی که داده او را امان :
تو دست ِ کم
تو
بازگو
ناله کنان
بازگو
با قرن ها
که من
می سوزم !


مایا کوفسکی