ارسال: #18

   فیلم غزل یکی از آثار مسعود کیمیایی ست که با سایر آثارش بسیار متفاوت است.هفته پیش به اتفاق جناب مقامی به تماشای این فیلم نشستیم . جناب مقامی تعریف کردند که روزی منوچهر اسماعیلی با من تماس گرفت و گفت برای دوبله یک فیلم استادیوی جام جم را برای سه روز گرفته ام. روزیکه قرار گذاشتیم به استودیو رفتم. مسعود کیمیایی را دیدم که در راهرو قدم میزند. از دیدنش تعجب کردم . پس از سلام و احوالپرسی به من گفت تمرین کردی جلال؟ تعجب کردم و پرسیدم چی رو؟ گفت لهجه کردی و من گفتم نه. گفت پس برای چی اومدی؟ گفتم قراره یک فیلم رو با منوچهر دوبله کنیم و بعد کیمیایی گفت اون فیلم منه، غزل.   
 
متعجب بودم چون فیلمهای فارسی هیچوقت در جام جم دوبله نمی شد و من فکر میکردم موضوع دوبله مربوط به یک فیلم تلویزیونی ست. به منوچهر گفتم چرا موضوع لهجه کردی رو بمن نگفتی و او پاسخ داد چیز سختی نیست. منوچهر اسماعیلی خود اهل کرمانشاه بود و برای او صحبت کردن با لهجه کردی خیلی راحت بود. مسعود کیمیایی از این موضوع ناراحت بود. عبدالله غیابی  آنروز همراه مسعود کیمیایی بود و بخوبی با این لهجه آشنایی داشت .به منوچهر گفتم به من دو ساعت وقت بده و از او خواستم ابتدا سکانسهایی را دوبله کنند که فرامرز قریبیان در آن حضور ندارد.

از عبدالله غیابی خواستم  به حیاط برویم و کمی برایم با لهجه کردی حرف بزند. کاغذی دست گرفتم و کلمات مهم لهجه  را با اعراب کامل روی آن یادداشت کردم. بعد از دو ساعت پشت میکروفن بودم و مشغول گویندگی بجای فرامرز قریبیان. منوچهر اسماعیلی هم بجای فردین صحبت میکرد. بعد از سه روز کار تمام شد. فرامرز قریبیان وقتی فیلم دوبله شده را دید من را بوسید و بخاطر رضایت داشتن از دوبله ، من و تعدادی از عوامل فیلم و دوبله را به رستوران سورنتو (نزدیکی جام جم) دعوت کرد.

خاطرم هست به صرف ناهار بود و خانم پوری بنایی هم  که در فیلم غزل نقش داشتند آمده بودند. البته این لهجه تماما کردی نیست ، در آنزمان این گویشی بود که معمولا برای نقشهای روستایی استفاده میشد. بعدها از همین لهجه در فیلم دیگری از مسعود کیمیایی (سفر سنگ) و تیغ آفتاب بجای صالح اعلا استفاده  و گویندگی کردم. حالا چهل سال از آنروز گذشته است ..........