ارسال: #14

اگر منصور فرصت کرد و مراسم تجلیل از استاد جلال مقامی (به بهانه پخش فیلم مستر رابرت و آقا جلال) شرکت کرد که متن زیر را در ده دقیقه و به نمایندگی از سایت سینماکلاسیک و پشت تریبون برای حضار خواهد خواند... اگر هم سعادت یار نشد و نتوانست در این مراسم باشد ، از بروبیکر عزیز میخواهم که آنرا به نیابت از همه ما در آنجا قرائت کند.


ولوله ای عجیب وجودم را برآشفته است
صدای همهمه ی صداها. صداهائی بغایت زیبا ، صداهای ماندگار و دست نایافتنی
شعر دوران کودکی ام  :
من در کمرکش کوه ، خوشحال می دویدم ، ناگاه از دل کوه ، صدای پا شنیدم. وقتی که ایستادم ، دیگر صدای پا نیامد . همراه ناله باد ، صدای پا نیامد...
و من در میان کوه های ستبر دوبلاژ ایران ایستاده ام
جائی که تلی از فیلمها صداهای سترگ گویندگان را بر من می تابانند
پژواکی که چون  شعر کودکانه ام صدای پایش هرگز قطع نشد و انعکاسش ابدیست
من با این صداها زندگی کرده ام
از شیدنشان خندیده ام
گریسته ام
و گاه آنسان متاثر شده ام که تا مدتها سکوت کرده ام
با این صداها عشق را در کنار سینما آزموده ام
نفرت را 
بغض را
وفا را
شقاوت را
انسانیت را
کمرکش کوهم هرگز با انعکاس این صداها کمر خم نکرد
و ایستاد تا ایستادگیشان را و ماندگاریشان را بیاد سپارد
گوشهایم با صداها مانوس شد و اُنسم با سینما بیشتر
در تجلیل صداها ، صدای جلال ، جلیل تر
در مقام قیاس ، صدای مقامی ، مقیم تر
صدای تو صدائی بغایت سینماست
صدای تو صدای تاریخ است
چنگیزخانِ عمر شریف را چه کس در غایت چه ی چگوارای او یکسان شنید؟
کلورادوی یاغی طلای برباد رفته مک کنا را چه کس با یوری ژیواگو  قیاس کرد؟
تو بودی و نقشها
تو بودی و عمر شریف
تو بودی و بلموندو
تو بودی و جیمز فرانسیسکاس
و وارن بیتی
و رابرت واگنر
و مونتگمری کلیف
و رابین ویلیامز
نه آلن بیتس توانست از صدای خوش آهنگت فراتر رود و نه وارن بیتی
نه آلبرتو سوردی را گزیر گریز از صدایت بود و نه استیو مک کوئین در هفت دلاورش را
نه کلینت ایستوود در دشتهای مرتفعش و نه آل پاچینو در پدرخوانده اش
که اینها را صداهایی دیگر بود
اما تو نیز سهمی برگرفتی
نقشها در برابرت زانو میزدند
و تو گوئی با صدای خود آنها را از خمیدن ، از برباد نرفتن ، از یاد نرفتن نجات می بخشیدی
تو را با اسپنسر تریسی در شهر پسران
با ملل فر در جنگ و صلح
با کِنِت مور در شب بیاد ماندنی
با داستین هافمن در کابوی نیمه شب
با جورج چاکریس در داستان وست ساید
با هنری فوندا در حادثه آکس بو
شنیدم
تو را در دایره سرخ و  توپهای ناوارون و شهامت واقعی با 4 آوایت شنیدم
تو را اگر در دستفروش نشنیدم
هنرت را از دهان گویندگانت دیدم
و بدوک را
و روز امتحان را
که چه امتحانی پس دادی!
تو را در دیدنیها ، دیدم و شنیدم
تو را باید آنسوی تاریخ شنید
جائی که هستیم و نیستیم
و آیندگان وامدار تو اند
سینما را
صدا را
و دوبله را
فرامرز قریبیان در آوار و خاک ، در کنار غزل و بازرس ویژه تو امشب اشکی می ریزد
مجید مظفری در تشکیلات خود سوار بر کشتی آنجلیکا ، در مسیر تندبادی سخت با یاری تو از طوفان رهید
عبدالرضا اکبری در روز شیطان ، جدالی سخت در تاسوکی را پشت سر گذاشت
رضا فاضلی در سفر سنگش وقتی به مرز سعید راد رسید از حرکت نایستاد
آن هنگام که تو را در کنار دسته فرشتگانت دید
سریال مارکوپولوی تو سریال یادمانهای ماست
و تو بودی و کریوِن که در سال صفر ، با تنی خسته به جدال با قاتلین دخترش رفت
و تو بودی و رابرت ردفورد
و تو بودی و شوخیهایت بجای ساندانس ، که بوچ را یارای تقابل با زبان و سلاحت نبود
و تو بودی و سه روز از زندگی کندور
و تو را در تعقیب دیدیم
بروبیکر با صدای تو از نیش روزگار جست
و همه مردان رئیس جمهور در بازی زمین بیس بال ، اسکی باز سراشیب را به نظاره نشستند.
و هرگز کسی از تو نپرسید که پابرهنه در پارک چه میکردی؟
آن هنگام که تو در مقامی بالنده ، جلال جمیل دوبله ایران شدی


(منصور. اردیبهشت 95)

(دوستان اگر اشکالی در متن یا محتوا دیدید بر من ببخشید... سرکار و در عرض نیم ساعت فی البداهه نوشتم)
 
کاش میشد و فرصتی بود تا کلیپی از این آثار بهنگام قرائت متن ساخته میشد... حتی میشد متن را به یک گوینده (مثل ناصر ممدوح یا خسروشاهی) میدادیم که ایشان قرائت کنند و با صدای ایشان کلیپ (با تطبیق نام فیلمها یا شخصیتهائی که به آنها اشاره میشود) تهیه شود و در مراسم بعنوان یک سورپرایز از طرف سایت سینماکلاسیک پخش گردد.
 

 

 
.