ارسال: #141

دوست نازنینم خان مظفر در تاپیک سینما و دوبله یادی از مسابقه جادوی صدا کرد و داغ دل ما رو تازه کرد. اسم میلاد رو آورد منو یاد روز فینال اندخت که آقای قنبری چه حرفها که بارشون کرد. پارسال این موقع ها چه دورانی داشتیم. وقتی زمان میگذره و آدم یه کم سرد میشه تازه میفهمه چه خبر بوده. همین موقع ها بود که در بوهبوهه (نمیدونم درست نوشتم یا غلط) آماده سازی یه مسابقه که چه عرض کنم بعدا فهمیدیم یه شوی تلویزیونی بودیم. انگار اومده بودیم که سر مردم رو گرم کنیم. اونروزهای اول که این مسابقه باعث شد ما با علاقمندان واقعی دوبله در این سایت آشنا بشیم سرمون هنوز داغ بود و کمی با احتیاط حرف میزدیم و نمی خواستیم همه چیز رو بگیم. اگر طرز فکر الان رو اونموقع داشتم شاید چیزهایی می گفتم که الان بهش افتخار میکردم.

حالا دوباره یواش یواش اسم این مسابقه دوباره قراره بیوفته سر زبونها. چون همه در حال آماده سازی سیزن دوم مسابقه هستند. روزیکه اعلامیه تلویزیون رو تو پست قبلی اینجا ارسال کردم میخواستم آخرش یک چیزی اضافه کنم اما باز جلوی خودم رو گرفتم. می خواستم بنویسم:

فراموش نکنید که شرط موفقیت در این مسابقه این است که حتما شاگرد یکی از داوران باشید.

اما باز بیخیال شدم. حالا بیش از 10 ماه از اون روزها گذشته. شاید هر میهمانی که این تاپیک رو از اول تا آخرش بخونه بتواند یک نیمچه قضاوتی کند. اما من که در اون روزهای سرد زمستونی و تویه او سوله سردی که سر و صدای کارگران ساختمانی از قبلِ شروع مسابقه تیشه به افکارم میزد بهتر از هرکسی میتونم قضاوت کنم که وقتی یکی از شرکت کنندگان در آئینه گریم (*) خود شاهد رد و بدل شدن چه اطلاعات گرانبهایی از اون پشتها شد!!!!!!!  چه احساس بدی داشتم. (خوشبختانه بجز من پنج شرکت کننده دیگه مسابقه عضو این سایت هستند اگر دروغ میگم تشریف بیارن تکذیب کنند ) من میتونم قضاوت کنم که وقتی آقای قنبری بزرگ!!!!!!! رو به فینالیستها میکنه و میگه: 50 نفر حذف شدن که شما بیاین بالا به این نتیجه برسم که آقای قنبری ما رو قضاوت نمیکرد. ایشون تریبونی گیر آورده بود تا تمام کمبودهای خود را دوبله بر سر همکارانش تلافی کند و قصد قضاوت همکارانش را داشت نه قصد قضاوت ما را.
همکارانیکه یکا یکاشان به نظر من در دوبله از ایشان بسیار بسیار بسیار موفق تر بودند. (قیافه میلاد دیدنی بود وقتی آقای قنبری گفتند) شاید تو دوبله گوینده سه یا چهار بشید  و به خانمها هم گفتند شما که اصلا امیدی نداشته باشید (حالا قیافه خانم شیرزاد رو داشته باشید - آخه نماینده تام الا ختیارشون .........) نزدیک بود دوباره از دهنم در بره ها !!!!!!

...... وبگذریم. گذشت و گذشت و گذشت و از این مسابقه برای ما بجز مشتی خاطرات تلخ و شیرین چیزیکه باقی موند پیدا کردن دوستی مثل خان مظفر بود و آشنایی با سایتی بنام سینما کلاسیک که شد محفل ما درماندگان مسابقه جادوی صدا و محلی برای درد دل کردن و صد البته آشنایی با دوستان گمنامی که در دوبله از ما که ادای آنرا در یک شوی تلویزیونی در آوردیم خیلی خیلی بیشتر میفهمند.
حالا هم برنامه سینما و دوبله قراره شروع بشه و امیدوارم باز از دانش و معلومات دوستانمان بهره مند بشیم و جناب منصور جوهر قلمشون رو کوک کنند و سوت بحث های شیرین دوبله ای را بنوازند و جناب بروبیکر هم مواظب باشند تا کسی دست از پا خطا نکنه چون ما همه دوبلورها رو دوست داریم و نمیخوایم بهشون توهین بشه. مخصوصا و مخصوصا و مخصوصا که مجری این برنامه مرد دوست داشتنی دوبله یعنی استاد ما منوچهر والی زاده هستند. ایشون بودند که ما رو راهنمایی کردند که اگر میخواین چیزی یاد بگیرید اول شاهنامه بخونید و بعدش سایت سینما کلاسیک رو ....

(اگر یه کم جرات پیدا کنم و بگم روز فینال چه اتفاقاتی گذشت و آنچه شما دیدید حتی نصفش هم نبود انوقت میفهمید که چرا میگم شو بود.....)
ادامه بحث در تاپیک سینما و دوبله .......

 

---

(*) - قبل از شروع مسابقه مثل آرتیستها مینشستیم جلوی آینه و کمی به سر و وضعمون می رسیدند.(یه وقت خدائی نکرده فکر نکنید که اون دوستمون چیزیکه دیده این بود که یکی از شرکت کنندگان داشته جواب سوالها رو میگرفته ها. نه  اصلا از این خبرها نبوده که.