ارسال: #136

آقای میلاد فتوحی که از قضا همشهری من هم هست در مسابقه پر حاشیه جادوی صدا توانست به مقام نخست برسه.کاری ندارم که این برنده شدن با شرایط ناعادلانه مسابقه چقدر می تواند ارزش داشته باشد اما به هر حال امیدوارم ایشان با پشتوانه کردن این عنوان
و شرکت در کلاس های گویندگی و دوبله و البته چند سال تمرین بدون انتظار و چشمداشت بتواند صدایی تازه را به دوبله ایران بیافزاید.میلاد فتوحی پس از پایان مسابقه جادوی صدا با یک سایت اینترنتی مصاحبه ای داشت که آن را در این پست نقل می کنم. اینکه مصاحبه در کجا و چه تاریخی و دفتر کدام خبرگزاری انجام شده هنوز نمی دانم و امیدوارم اگر دوستان می دانند اطلاع دهند تا درج کنیم
منبع :
http://bit.ly/1XnyyeV2233
http://bit.ly/24OMJsHmiladfotoohi

«میلاد فتوحی» متولد سوم تیرماه ۱۳۶۶ در شهر سنندج است اما در اصفهان بزرگ‌شده و تمام مقاطع تحصیلی و هنری‌اش را نیز در همین شهر گذرانده است. کشف صدای میلاد توسط همکلاسی‌هایش و ورودش به دنیای گویندگی با داستان جالبی همراه است:
«  در دوران مدرسه وقتی قرار بود از روی بعضی کتاب‌ها بخوانیم بچه‌ها همیشه اصرار داشتند که من بخوانم. این اتفاق در دوران دبیرستان و بعد از دورگه شدن صدایم بیشتر افتاد. برایم جالب بود اما خودم حس خاصی به صدایم نداشتم. در ۱۸ سالگی وقتی در یک دفتر فنی در دانشگاه کار می‌کردم مدام مشتری‌هایم می‌گفتند که صدای بسیار خوبی دارم و بهتر است این موضوع را جدی بگیرم اما من خیلی توجهی نداشتم تا اینکه یک‌بار یکی از مشتری‌ها آمد و گفت که صدای شما خوب است و ما یک تیزر تبلیغاتی داریم و از من خواست که برایشان نریشن بخوانم. من پیش از آن تابه‌حال پشت میکروفون ننشسته بودم. تیزر درباره یک همایش عاشورایی بود که در آخر هم از تلویزیون پخش شد.
یادم می‌آید سر تهیه‌کننده و دانشجویان را کچل کرده بودم از بس پرسیدم که کی پخش می‌شود تا این تیزر ۴۰ ثانیه‌ای را ضبط کنم. آن موقع خیلی سعی کرده بودم ادای استاد « بهروز رضوی» را دربیاورم. (خنده) وقتی هم که پخش شد از صدای خودم خوشم آمد و دیدم بیراه نمی‌گویند به خودم گفتم میلاد ممکن است اتفاقات خوبی برایت بیفتد»
« به صداوسیمای اصفهان رفتم و پرس‌وجو کردم گفتند نیاز به آموزش داری چون صدایت خام است. بعدازآن رفتم کلاس‌های گویندگی «سروش سیما» ثبت‌نام کردم. باآنکه یکی از بالاترین نمرات کلاس را داشتم و استادم بسیار از من راضی بود اما کلاً ناامید شدم و یک سال همه‌چیز را رها کردم. احساس می‌کردم بازار کاری نخواهم داشت. اما دوباره کلاس‌هایی در اصفهان برگزار شد که از یک سری گوینده‌های مطرح مانند آقای «صدرالدین شجره» آمدند و من هم شرکت می‌کردم.
قبل از آن‌یک سری گویندگی‌های تبلیغاتی و مستند انجام داده بودم اما بعدازاین کلاس‌ها اتفاقات جالبی افتاد. یک سری گروه‌های خوبی تشکیل شد و من هم با یک سری از تهیه‌کننده‌ها آشنا شدم و کارم گسترش پیدا کرد تا اینکه به اینجا رسیدم و فکر می‌کنم یکی از پرکارترین گوینده‌های اصفهان هستم. اما هدفم از زمانی که آغاز کردم رسیدن واحد دوبلاژ تهران بود. اتفاقاً در دوران خدمت در تهران بودم و به خاطر رزومه‌ای که داشتم در رادیو و تلویزیون ارتش کار کردم. کار در ارتش تجربه خوبی برای من داشت طوری که توانستم لحن جدی را تمرین کنم. آن زمان که تهران بودم تمام تلاشم را کردم که به واحد دوبلاژ راه پیدا کنم رفتم و فرم پر کردم اما به من گفتند زمانش برسد صدایتان می‌کنیم و تست می‌گیریم اما خبری نشد.»
من بسیار سعی کردم که اطلاعاتم را درزمینهٔ موردعلاقه‌ام را بالا ببرم. کلاس همه‌چیز نیست. حتی اگر بهترین استاد را هم برایتان بیاورند باز همه‌چیز به تلاش و پیگیری خودتان وابسته است. من سعی کردم مطالعه کنم و بفهمم چه نیازهایی دارم و برای برطرف کردن آنها تلاش کنم.



هر استادی را که دیدم سعی کردم که برای بهتر شدن با او مشورت کنم. خیلی از گوینده‌ها هستند که می‌گویند صدایشان را دوست ندارند. نمی‌دانم شاید تعارف باشد یا از روی تواضع این حرف را می‌زنند. اما من صدای خودم را دوست دارم (خنده) به‌خصوص اخیراً که یک سری کارهای مستند را خوانده‌ام و چند دکلمه نیز منتشر کرده‌ام از صدای خودم راضی هستم. من اعتمادبه‌نفس بالایی دارم و بااین‌حال اعتمادبه‌نفسم برای صدایم بیشتر از چهره‌ام است و صدایم را بیشتر دوست دارم
وقتی زیرنویس مسابقه از شبکه ۳ پخش شد برخی از دوستانم که دیده بودند مرا خبر کردند. من هم‌روی نقش راکی صحبت کردم و برای مسابقه فرستادم. بعد از بین ما ۲۰۰ نفر برای مصاحبه انتخاب کردند. در مصاحبه آقای حسین عرفانی و همسرشان خانم  شهلا ناظریان از ما تست گرفتند و درنهایت از بین ما ۵۴ نفر که نیمی آقا و نیمی خانم بود انتخاب شد. شرایط مسابقه بسیار مشکل بود. به‌خصوص من که از شهرستان آمده بودم و جایی برای تمرین و سکونت نداشتم.
باز من تجربه اجرا روبروی جمعیت داشتم و توانستم مدیریت کنم. اما وجود ۸ دوربین و چندین پروژکتور و زنده‌بودن اجراها واقعاً کار را مشکل کرده بود. همچنین روبرو بودن با اساتید شاخص دوبلاژ استرس زیادی به شرکت‌کننده وارد می‌کرد
داورها در مسابقه خوشبختانه خیلی به من لطف داشتند. در مرحله مقدمانی خانم «مینو غزنوی»، «فریبا رمضان پور» و خود «افشین زی نوری» به‌عنوان مجری نیز خیلی خوششان آمد و حمایت کردند. تعریف آقای والی زاده در مسابقه که گفتند «خوب خوبه دیگه» نیز تا آخر مسابقه روی من ماند.
داورها حتی به من گفتند تلاشت را بکنی می‌توانی گوینده نقش اول باشی ولی به بعضی خیلی بی‌تعارف گفتند که خیلی تلاش کنند بتوانند تا نقش ۴ را بگویند. خیلی دوست دارم روزی جای «راسل کرو» یا « ژان رنو» صحبت کنم. اما استاد «بهرام زند» طوری جای این اشخاص صحبت کرده‌اند که واقعاً رویشان نشسته است و رقیب ندارد. من صدای استاد بهرام زند روی «بروس ویلیس» را بسیار دوست دارم
من صدای استاد «کیکاووس یاکیده»، «بهرام زند» و «ناصر طهماسب» را بسیار دوست دارم. از میان خانم‌ها نیز صدای خانم « مینو غزنوی» واقعاً زیبا و معصوم است. تاکنون هم واکنش‌های خوبی از اساتید گرفته‌ام. بعد از مسابقه به من قول واحد دوبلاژ داده شد. به‌خصوص استاد قنبری و استاد والی زاده چندین بار به من گفته‌اند و من به آینده بسیار امیدوارم.
من ۱۸ فیلم در این مسابقه را دوبله کرده‌ام و داورانی با صداها و نسل‌های مختلف صدایم را تأکید کرده‌اند و گفته‌اند که به درد این کارمی خورم و من امید دارم که در آینده اتفاقات خوبی بیفتد. هنر بسیار وسیع است. من هم دوست ندارم محدودیتی داشته باشم. تئاتر و بازیگری را تجربه کرده‌ام و دوست دارم بداهه گویی‌ام را نیز قوی‌تر کنم تا اجرای تلویزیونی را هم امتحان کنم. اما دوبله بزرگ‌ترین هدف من در زندگی است.
به نظر من اگر نیروهای تازه‌نفس وارد شوند و اساتید آن‌ها را آموزش دهند دوباره دوبله ایران می‌تواند همچنان ادعا کند که بهترین دوبله جهان است. اما اگر این اتفاق نیفتد، شکاف بزرگ و عمیقی بین نسل قدیم و جدید اتفاق می‌افتد و ممکن است حتی دوبله ما شبیه به دوبله‌های ماهواره شود که هیچ ارزش هنری ندارد. و عملاً  ممکن است بنای بلندی که اساتید پیش از ما ساخته‌اند فرو بریزد.