وب سایت سینما کلاسیک محفل عشاق دوبله و فیلم

مشاهده پروفايل کاربر

سپاس از بروبیکر عزیز بابت انتشار این متن، و این که بدون تغییر آن را در اختیار دوستان عزیز و نادیده ام قرار داد. البته سخن بعضی از دوستان مؤدبانه نیست و واضحاً از سر خشم است. اما بروبیکر عزیز منتشر می کند. عیبی نیست، اما این یعنی پا گذاشتن روی اصول. بنده تا بیانات تند و نامعقول جناب «شب بو» را خواندم. و تا همین جا هم پاسخ می دهم. امیدوارم سانسوری در کار نباشد!
و باز هم سپاس از نظرات پر از لطف دوستان خوبم.

در مورد استفاده از نام زنده یاد ژاله کاظمی درست می فرمایید؛ آن را تغییر می دهم! من متأسفانه هیچ نسبتی با ایشان ندارم. ضمناً با این که صدایشان را بسیار دوست می دارم اما معتقدم وقتی فریاد می زدند صدایشان خیلی از هنرپیشه ی اصلی بلندتر میشد. صدایشان برای نیکل کیدمن (ساعت ها و دیگران) زیاد بود؛ حتی برای الیزابت تیلور (گربه روی شیروانی داغ و چه کسی از ویرجینیا ولف می ترسد) هم زیاد بود. صدای دو دوبلور وقتی فریاد می زنند مرا می ترساند: (1) ژاله کاظمی و (2) صدای خاصِ استاد طهماسب؛ به ویژه آن جا (فیلم هفت) که فریاد می زد: «بازرس، بازررس، بازررررس»؛ مو به تنم سیخ شد!
بنده نه دوبلور هستم، و نه دوبلورها را خیلی خوب میشناسم . شناخت من از دوبله اندک است و خلاصه می شود در شناخت شخصیت های برجسته. باورش سخت نیست! من هم مثل شما از کودکی فقط فیلم هایی می دیدم که دوبله بودند، بنابر این، شناختی در حد استاد طهماسب، استاد اسماعیلی، استاد کاظمی، استاد والی زاده و ... که در بیشتر فیلم ها گویندگی می کردند نه عجیب است (به قول بروبیکر عزیز) و نه غیرقابل باور (به قول ملانی عزیز)؛ اگر همین ها را هم نشناسم که باید به عقلم شک کنید البته بزرگتر که شدم ژاله کاظمی را بیشتر شناختم، آن هم بیشتر به دلیل شخصیت خاص و فمینیستی اش! و نه قدرتِ دوبله اش. من فرضاً حتی اگر شناخت بالایی هم می داشتم (که ندارم) باز هم ایرادی نداشت و شما می توانستید این جمله ی حقیر را [بنده نه دوبلور هستم، و نه دوبلورها را خیلی خوب میشناسم .] به حساب تواضع بگذارید نه ادعا و ریاکاری. از شما تعجب می کنم خانم ملانی. وقتی نام و تصویر (لوگوی) شما را دیدم ناخودآگاه به یاد آن همه حُجب و متانت ملانی در «برباد رفته» افتادم و البته وقتی متن شما را می خواندم در فحوای کلامتان همین متانت موج می زد.
دو مقوله ی «معلومات هنری» با «توانایی هنری» قطعاً مرتبط است، اما این ارتباط ضروری نیست. شما می توانید بهترین کشتی گیر جهان باشید اما تختیِ بزرگوار را نشناسید. هرچند که کمی عجیب است و وجهه ی خوبی هم ندارد؛ اما غیرممکن نیست. بنده هم روی همین نکته تمرکز کرده بودم؛ نه این که بگوبم الزاماً نباید این اساتید را شناخت. همان طور که می بینید با این که من نه دوبلورم و نه دستی بر آتش دوبله دارم اما دوبلورهای برجسته را می شناسم.
روزی سوار یکی از اتوبوس های شهری شدم و دیدم که راننده عصبی است و به همه پرخاش می کند. دوست عزیزی که کنار من نشسته بود به من گفت «این ها هم کارشون واقعاً سخته از صبح تا شب باید با همه بحث کنن؛ حق دارن؛ خسته میشن». من فقط به ایشان گفتم مسئول اتوبوس رانی باید افرادی را استخدام کند که شرایط کار را پذیرفته باشند. خیلی رُک و صریح عرض می کنم کسی که داور فوتبال باشد باید تحمل شنیدن لیچارهای تماشاچیان را داشته باشد؛ هر چند که من این کار را نادرست می دانم اما ما نباید در خلاء زندگی کنیم. واقعیت این است که این گونه افراد تندرو همه جا هستند. بنابر این، از نظر بنده گریه ی فرزند زنده یاد آژیر ملاکی برای بد بودنِ صحبت استاد مدقالچی نیست؛ حتی اگر صحبت ایشان تند بوده باشد. [تکرار می کنم: حتی اگر صحبت استاد مدقالچی نادرست و کینه توزانه هم باشد باز هم ایشان می تواند نظر خود را بیان کند و گریه های فرزند استاد آژیر ملاک نیست]. من از گریستن دیگران به وجد نمی آیم اما آن را ملاک محکمی هم نمی دانم. من از استاد مدقالچی دفاع نمی کنم اما صدای مخالف را هر چقدر هم که تند باشد باید شنید وگرنه من نیز مثل شما به صدای زنده یاد آژیر بی میل نیستم. جنجالی که این افراد ایجاد می کنند بی خیر و برکت نیست!!! ما باید بیاموزیم که صدای مخالف، نعمت است؛ حتی اگر منصفانه نباشد. ضمناً برای زنده یاد آژیر، علو درجات را مسئلت دارم.
نیازی به اصرار نمی بینم ولی به نظر بنده قدرت در غزل خوانی بسیار مهم است. این که استاد مقامی فرمودند: «مگر چند نفر از دوبلورهای ما چنین توانی دارند» (جسارتاً) حرف درستی نیست. شاید دلیلش این باشد که دوبلورها به این زمینه ورود پیدا نکردند، وگرنه بسیار بعید است که دوبلوری به این عرصه وارد شود و ناکام بماند!!! من به این قاعده اعتقاد دارم: هر دوبلور خوبی گوینده ی خوبی هم هست اما این طور نیست که هر گوینده و خواننده ی خوبی الزاماً دوبلور خوبی هم باشد.
داوران دوبله باید متخصص باشند و رأی گیری از مردم نه نشان دهنده ی دموکراسی است و نه سره را از ناسره جدا می کند. به طور کلی در هر امری باید از خواص رأی گیری کرد؛ خوشایند بودن برای مردم ابداً ملاک نیست! فرض کنید جناب استاد منوچهری از گوینده ی «الف» خوشش بیاید و بگوید این شخص را به دوبله دعوت کنید و من و هزاران ناوارد [نا+وارد] مثل بنده بگویند که گوینده ی «ب» خوب است و ما از او خوشمان می آید. سخن کدام را باید پذیرفت؟ در این زمینه اطاله ی کلام نمی کنم چون دل خوشی از انتخاب های سبک سرانه ی مردم خوب سرزمینم ندارم! اگر بخواهید بهترین اسب را انتخاب کنید باید به متخصصین مراجعه کنید، اگر بخواهید بهترین کتاب درسی را انتخاب کنید باید به متخصصین مراجعه کنید. مگر شهاب حسینی عزیز در «فستیوال کن» توسط مردم به عنوان بهترین هنرپیشه انتخاب شد؟ ملانی عزیز، شما می فرمایید «دوبله باید به دل همین مردم بنشیند» قبول. اما مگر فیلم های سینمایی نباید به دل همین مردم بنشیند؟ پس لابد انتخاب بهترین فیلم اسکار و کن و بفتا و فجر و ... را هم باید به همین مردم بسپاریم!!! ملانی عزیز، هیچ امری را محض دلسوزی به مردم مسپار مگر این که متخصص باشند!
ملانی عزیز، همان طور که شما هم صحّه گذاشتید: لکه ی غرور آنقدر زشت است که همه ی زیبایی آدمی را ضایع می کند!
استفاده از واژه ی «ناسینک» محلی از اعراب ندارد و واقعاً مشکلی ایجاد نمی کند. شما اگر به کسی بگویید فلان چیز «ناخوب» و «نازیبا» بود باعث خنده نمی شوید. بسیاری از اساتید از واژه های «ناخوب» و «نازیبا» استفاده می کنند خصوصاً وقتی تمایلی به استفاده از واژه های «بد» و «زشت» ندارند. سعید عزیز نگران نباش با استفاده از این واژه ها کسی شما را مسخره نمی کند. ملانی عزیز درست می گویید: ما در ادبیات فارسی فعل «سینک» را صرف نمی کنیم اما این نکته هیچ ارتباطی به «ناسینک» ندارد. بنده نگفتم «سینک می کنی»، «سینک می کنم» و ... درست است، بلکه فقط عرض کردم استفاده از «ناسینک» مشکلی ایجاد نمی کند؛ ضمناً مگر خانم شیرزاد چند بار از این واژه استفاده کردند؟ مته به خشخاش نگذارید. ما در عالم سینما نابازیگر [نا+بازیگر] هم داریم؛ این واژه ها بدون توجه به من و شما و فقط بر حسب نیاز ساخته می شوند؛ همه جای دنیا همین طور است؛ زبان هیچ حد و مرزی ندارد مگر خواستِ مردم. مردم هستند که زبان را می سازند نه زبان، مردم را. به همین دلیل است که معمولاً گرامر و دستور زبان هر زبان را افرادی می نویسند که به آن زبان تعلق ندارند. چون افرادی که به زبان «الف» تکلم می کنند آنقدر در زبان خود غرق اند که متوجه ساختار آن نیستند.
سعید جان، عبارت «چفت و بست» فقط به جنوب تعلق ندارد و شما در همه جای ایران آن را میشنوید و اصلاً هم قدیمی نشده است و اگر استفاده کنید دیگران به خوبی متوجه حرف شما می شوند. اگر باور نمی کنید بروید وزارت امور خارجه و همین اصطلاح را به کار ببرید؛ قطعاً همه می فهمند. ضمناً سعید جان، پاس داشتنِ زبان به این سادگی ها نیست. نمی شود غربی ها اختراع و اکتشاف کنند و ما هم سریعاً رویش اسم فارسی بگذاریم و بگوییم با این کارمان داریم زبان فارسی را پاس می داریم. سرعت بالا است و پای ما خسته. فرهنگستان هرچه تلاش کرد که این کار را بکند نتوانست. واژگانِ معادل، معمولاً، در بین مردم جا نمی افتند و اکثراً محجور اند. اگر شما اصطلاح خوبی برای «سینک» سراغ دارید که تک سیلابی (یک هجایی) و خوش فرم [خوش+فرم] باشد بفرمایید تا با کمال میل استفاده کنیم.
نکته ی بعد در مورد گویش این است که: در عالم صحبت کردن، گاهی کمی «خیابانی» و «داش مشتی» صحبت کردن [تأکید می کنم خیلی کم و خیلی مؤدبانه]، نمک کار را بالا می برد؛ خصوصاً اگر گوینده خانم و فرهیخته باشید. نگران نباشید و یه جوری با چسب بچسبانیدش
در مورد زنده یاد حسین سرشار گفتید؛ منقلب شدم. خصوصاً با آن عاقبت دلخراش. من صدای ایشان را در فیلم ای ایران شنیدم و البته یکی از کارهای ایشان را هم شنیدم [به گمانم شعری از عطار را می خواندند]. قاعده ی بنده این است: «هر دوبلور خوبی گوینده ی خوبی هم هست اما این طور نیست که هر گوینده و خواننده ی خوبی الزاماً دوبلور خوبی هم باشد.» بنابر این، زنده یاد حسین سرشار هم طبق همین قاعده قرار نیست دوبلور خوبی باشد.
سعید جان من عرض نکردم که هرچه جادوی صدا ساخت ما ببینیم، بلکه عرض کردم همین هم مغتنم است و بیایید یاری برای این برنامه باشیم، نه باری. وگرنه من هم مثل بقیه متوجه نواقص برنامه شدم.
سعید جان در مورد بخش مربوط به «درگذشتگان» به نکته ی درستی اشاره کردی که من تلویحاً آن را ذکر کرده بودم. این که برای صحبت در مورد ژاله کاظمی از افشین خان استفاده شود واقعاً اوج توهین بود. اما این جا چه کسی مقصر است؟ به نظر من غرور بعضی از پیش کسوتان واقعاً قابل تقبیح است. چرا استاد اسماعیلی و طهماسب و... چیزی نگفتند؟ بعید می دانم این عزیزان را مجبور کرده باشند که چیزی نگویید. حقیقتِ تلخ این است که استاد اسماعیلی فقط استاد کسمایی را در شأن خود می دانست. من به هیچ عنوان از این وجه شخصیت ایشان خوشم نمی آید. وقتی عرض کردم « غرور بیجا جایگاه انسان را به خطر می‌اندازد؛ خواه بهترین دوبلور باشید، خواه بهترین فیزیکدان.» منظورم دقیقاً استاد اسماعیلی بود.
برویم سراغ دوست عزیز منصور خان. تصویری که انتخاب کرده بودید من را منقلب کرد چون سریعاً به یاد فیلم «بعضی ها داغش رو دوست دارند» افتادم و مرلین مونروی عزیز و آن همه ماجرا و کشته شدن به دست مزدورانِ رابرت کندی (معروف به «بابی» [برادر جان اف کندی]). بگذریم. فرموده بودید تناقض هایی در نوشتار من دیده اید. سعی می کنم تا حد توان پاسخ بدهم. من عرض کردم «شناخت دوبلورها به اندازه ی قدرت غزل خوانی اهمیت ندارد» و از طرف دیگر گفته بودم «ژاله کاظمی را خوب می شناسم». چه تناقضی دارد؟ چون من فلان دوبلور را میشناسم پس باید حرفم را تغییر دهم و بگویم شناخت دوبلورها مهم است؟ یعنی اگر من تمام دوبلورها را بشناسم اما بگویم برای حرفه ای شدن در دوبله نیازی نیست دوبلورها را بشناسید حرف متناقضی زدم؟؟؟ تصور نمی کنم. نکته ی دیگر این که شما از جانب من فرمودید: «از آژیر خوشتان نمی آید؟» من کجا این را گفتم؟ من عرض کردم برای نظر مخالف [یعنی استاد مدقالچی] ارزش قائلم حتی اگر نادرست و تند باشد. ضمناً من از بحث روابط اخلاقی بین جلیلوند و اسماعیلی صحبتی کردم؟؟؟ تصور نمی کنم. حتی اگر صحبت کرده باشم (که نکردم) چه نتیجه ای می خواهید بگیرید؟ من واقعاً حرف شما را نفهمیدم. باور بفرمایید اصلاً نمی دانم چه جوابی بدهم جز این که بگویم منصور جان آنقدر مسائل را با هم خلط کردی که پاک گیج شدم. این «شناخت» ها که فرمودی ارتباطی به بحث ما ندارد. جسارتاً من تصور می کنم تعریف شما از «تناقض» درست نیست. در مورد بحث زبان شناسی فقط یک نکته را عرض کنم که ما از پیشوندهای «نا» و «بی» در ترکیب با واژه های فارسی، غربی و شرقی خیلی استفاده می کنیم: «بی پرستیژ» «بی کلاس» «نافرم» «خوش فرم» «بد فرم» «بی غرض» «بی جنبه» «ناجنس» «ناوارد» «ناهماهنگ» «بی لیاقت» «بی هویت» «بی اعتنا» ... منصور جان شما سربازی رفتی؟ اگر رفتی با واژه ی «نهست» که یعنی «غایب» آشنا هستی. یکی از دوستان زبان شناس من می‌گفتند که استاد مرحوم محمدعلی فروغی، به دنبال این بودند که برای تفکیک بین «او» مذکر و مؤنث از ضمیرهای «او» برای مذکر و «اون» برای مؤنث استفاده کنند. با زبان مثل موم برخورد کن نه مثل سنگ. قبلاً هم گفتم منصور جان سخت نگیر. البته قبول دارم که باید زبان را پاس داشت اما کل داستان بسیار پیچیده است و نمی توان به این راحتی با اتکا به چندتا کتاب «گرامر زبان فارسی» برای زبان فارسی قید و بند ایجاد کرد.
منصور جان حجم اشتباهات و اتهمامات شما به بنده آن قدر زیاد است که در این مقال نمی گنجد. به شما توصیه می کنم اولین متن من را با آرامش و بدون تعصب بخوانید بعد پاسخ بدهید. منصور عزیز، من کی گفتم شناخت من صحیح تر از دیگران است؟ [فرمودی: حتی پافشاری کنید که شناخت شما صحیحتر از شناخت دیگری است؟] واقعاً من چنین حرفی زدم؟ من در بند (15) مگر نگفتم [به هر حال من هم یکی از همین 80 میلیون نفر هستم و در حد خودم حق اظهار نظر دارم.] مگر خود شما این را از من نقل قول نکردی؟ جسارتاً من تصور می کنم شما در خوانش متن و نقل قول از بنده ی حقیر، چندان دقیق عمل نکردی. به هر حال مهم نیست. من از این بابت ناراحتی ندارم و برای شما به عنوان یک انسان مطلع به هنر هفتم احترام قائلم.
منصور جان مگر من در مورد سواد چه گفتم؟ گفتم نباید با توجه به شرایط آن زمان خیلی انتظار داشت. در خانواده و فامیل من و شما و بقیه [منظورم آن هایی است که بالای شصت سال سن دارند] مگر چند نفر سواد آکادمیک دارند؟ آخر می شود کسی متن من را بخواند و بگوید نویسنده به سواد آکادمیک بی اعتنا بوده؟ ضمناً مگر استاد اسماعیلی چقدر سواد آکادمیک دارند؟ پس قاعده ی شما نقض می شود و سواد آکادمیک برای این کار الزامی نیست. اما می پذیرم که سواد به انسان شعور می دهد و احتمال پیشرفت وی را صدچندان می کند اما باور نمی کنم که برای دوبلور خوب شدن الزامی است.
من از صدای اصلی استاد منوچهری بدم نمی آید. حتی تیپ گویی های ایشان را که با صدای خش دار اجرا می کنند هم دوست دارم اما انتخاب اول من کسی نیست جز ناصر طهماسب؛ صدایی که نمونه اش را نشنیده ام. اما، بدون اغراق می گویم، نمونه ی صدای استاد منوچهری را در کوچه و خیابان زیاد شنیدم.
شب بوی عزیز، فرموده بودید که «اما نمی دانم چرا من با خواندن نظرشان این احساس را داشتم که گویی در حد هشتاد میلیون نفر نظر داده اند! » من دلیلش را به شما می گویم. دلیلش این که ذهن شما این گونه است. ما ایرانی ها همیشه به یک دشمن فرضی قایلیم و بدون دشمن به وحدت و همسویی نمی رسیم؛ و من در این جا من نقش آن دشمن فرضی را ایفا می کنم. این یک حقیقت تلخ است. جناب شب بو، شاید هم بتوان گفت: این شما هستید که خودتان را ملاک حقیقت گرفتید و به همین دلیل سخن مخالف را نمی پذیرید.
جناب شب بو هیچ کس مثل شما من را متعجب نکرد. صحبت های شما واقعاً تند و نامعقول بود. واقعاً شما هنرمند این سرزمین هستید؟؟؟ وا اسفا. من بی حس و بی سلیقه ام؟ چون پیشنهاد خواننده ی اپرا شدن را به ژاله کاظمی داده ام؟؟؟ مطمئنم هر خواننده ای که متن شما را بخواند قطعا درک هنری شما را به چالش می کشد. کاش حسین سرشار زنده بود و پاسخی در خور به شما می داد. اگر منظرتان این بود که خواننده ی اپرا شدن بی حسی و بی سلیقگی است باید بگویم مرحبا به تربیت هنری شما.
جناب شب بو، من چطور باید نظرم را بیان کنم تا به تریج قبای شما بر نخورد؟؟؟ چشم عقلتان را باز کنید و ببینید بسیاری از دوستان نظرات تندتری گذاشتند اما چون باب دل شما بود چیزی نگفتید. من تلاش کردم که حتی ایراد املائی هم در متنم نداشته باشم چون برای خواننده احترام قائلم. فقط نظرم با نظر شما مخالف بود. همین. من شایسته ی شنیدن این حرف ها از طرف شما نبودم. شما که در خواندن حرف دیگران انقدر پایبند اصول هستید کاش در نوشتارتان هم همین قدر مقید بودید و هر حرف بی محتوایی را نمی نوشتید. شما مصداق کسی هستید که روی یک موج سوار شده و انقدر هول شده که سررشته ی کلام از دستش رفته است. من را با شما کاری نیست چون شمشیر را از رو بسته اید و هیچ گونه درک هنری در نوشتار شما وجود ندارد، فقط دلتان خوش است که چیزی بگویید و به این دشمن فرضی ضربه ای بزنید. موفق باشید در انجام این فریضه
در مورد بحث ترجمه هم من عرض خاصی ندارم چون معتقدم نیازی به بحث طولانی ندارد. اگر به دنبال فهمیدن فیلم هستید اول باید فیلم را به زبان اصلی و زیرنویس (صد البته انگلیسی) ببینید و بعد اگر خواستید دوبله را هم ببینید و از صدای دوبلورها لذت ببرید. دیدنِ فیلم دوبله شده برای فهمیدن فیلم قطعاً قطعاً قطعاً غلط است! چون اغلب، اندیشه ی نویسنده و کارگردان را به درستی نشان نمی دهد.
دوستان عزیز و فرهیخته، من که دشمن شما نیستم، فقط یکی هستم از همین هشتاد میلیون انسان ایرانی. ما باید بیاموزیم که سخن تند را با آرامش و منطقی پاسخ دهیم. متأسفانه رویه ای در ایران باب شده است که، طبق آن، هیچ کسی دلش نمی خواهد بازنده ی بحث باشد و همین باعث می شود که از کیفیت بحث کاسته و به کمیت آن اضافه شود. بنابر این، بنده ترجیحاً این بحث را ادامه نمی دهم ولی به سایت سر می زنم و اگر فرمایشی بود در حد توانم پاسخ می دهم. من معتقدم شما اگر من را از نزدیک ببینید مطمئن می شوید که من هم به مانند شما مشتاق ارتقاء هنر در این سرزمین هستم. بنابر این، بحث ما در واقع بحث میان عده ای هم درد است؛ نه عده ای رقیب.
نیازی به گفتن نیست که من پسر هستم، نه دختر، و استفاده از نام بانو ژاله فقط از سر احترام بود. همیشه با مهر! [امیدوارم مجبور نباشم الزاماً نام مرد را برگزینم].

وب سایت سینما کلاسیک محفل عشاق دوبله و فیلم

وب سایت سینما کلاسیک محفل عشاق دوبله و فیلم

تاریخچه آنلاین دوبله و فیلم های کلاسیک

تخصصی ترین انجمن فیلم و دوبله در ایران

انجمن سینما کلاسیک مرجع دوبله

بروز ترین انجمن پارسی در زمینه دوبله

وب سایت سینما کلاسیک محفل عشاق دوبله و فیلم

وب سایت سینما کلاسیک محفل عشاق دوبله و فیلم

تاریخچه آنلاین دوبله و فیلم های کلاسیک

تخصصی ترین انجمن فیلم و دوبله در ایران

انجمن سینما کلاسیک مرجع دوبله

بروز ترین انجمن پارسی در زمینه دوبله

حالت موضوعی \| حالت خطی مسابقه جادوی صدا
نویسنده	پیام