ارسال: #105

سلام
از ملانی عزیزم و آقای جان اسنو به دلیل حمایت و لیاقتی که شاید به این اندازه هم برازنده آن نباشم و به بنده ابراز داشتند تشکر می کنم.
قبل از هر چیز باید اشاره کنم که من ترجیح دادم از مرحله نیمه نهایی به بعد را تماشا نکنم چون برایم قابل حدس بود که با چه کیفیت و کمیتی روبرو خواهم بود . اما در مورد بحث فیلم که آقای سعید و ملانی عزیز اشاره کردند باید بگویم این قدر در این بخش با اشکال و نقص مواجه هستیم که شاید حتی در تصورمان هم نگنجد.آن جا اشاره کردند که انتخاب فیلم ها به عهده آقای عرفانی و مطمئن زاده بوده است اما من طی دیالوگی که از دوستان در پشت صحنه شنیدم متوجه شدم یکی از تدوین گران که ترجیح می دهم اسمی برده نشود این مسئولیت(انتخاب سکانس های فیلم برای افراد)را به عهده داشته است.

فیلم هایی که اگرچه در بعضی موارد(تنها در برخی موارد!) مثل خوردن صدای شرکت کننده به کاراکتر مناسب بود اما ایرادات عمده ای هم داشت که مزایایش را تحت شعاع قرار می داد.چرا بعضی از شرکت کنند گان فیلم هایی داشتند با چالش ها و جای مناسب برای نشان دادن قابلیت هایشان اما بعضی از شرکت کننده گان از جمله خود من سه سکانس از یک فیلم ثابت که تازه یک سکانس هم دوبار تکرار و فقط جای کاراکترها عوض شده بود داشتند؟؟!!چرا بعضی از شرکت کنندگان چیزی حدود دو صفحه دیالوگ داشتند اما برخی ها از جمله خود من در یک سکانس فقط سه جمله داشتند!؟چرا برخی از شرکت کنندگان مثل خانم هانیه رحیمی که اتفاقا صدای خوب و اجرای تقریبا قابل قبولی داشتند در همان اول کار یکی از سکانس های سخت فیلم ساعت ها نصیبشان می شود ولی فرد دیگری سکانسی راحت که حداقل با چند تمرین از پسش بر می آید؟؟ چرا اگر مشکل صدا یا سانسور فیلم یا حتی اشتباهی که برای خانم ملانی پیش آمده بود توسط هیچ کسی بررسی نشد اما دوبله بعضی از شرکت کنندگان آنقدر خوب تدوین می شود که برخلاف ضبط همه جملات سینک می شوند!!؟

هر چه فکر می کنم بیشتر به این جواب می رسم که مسابقه جادوی صدا،جادوی رابطه بود...
اگرچه تمامی حرف های ما الان به تعبیر بعضی از دوستان تنها به دلیل حذف شدن در مسابقه تلقی می شود و حتی یک درصد هم امکان نمی دهند که ممکن است دلیلش بی عدالتی فاش و آشکار باشد و انگار فکر کرده اند ما تا حالا مسابقه شرکت نکرده ایم یا در همه مسابقه ها برنده بوده ایم!
ای کاش حداقل عادلانه می باختیم!

مسلما مسابقه ای که برندگان دلیل بردن در آن را تنها و تنها تلاش و پشتکار خود می دانند(طبق اظهارات برخی در صفحه های اجتماعی شان) و به قول خانم ادری هپبرن نه اقبال و فرصتی که از دیگران سلب شده و نه حتی دست های پشت پرده،بنابراین آن قدر خودخواهانه خواهد بود که وقتی با نظر منتقدان مواجه می شوند پوزخند بزنند و با اعتماد به نفس بگویند تازه مسابقه دیگری هم در راه است. در مورد سانسور کردن حرف های داوران هم آن طور که دوستان اشاره کردند می توانم بگویم متاسفم! هر چند مسابقه ای که راحت آدم ها را سانسور کند،شعور مخاطبان را سانسور کند،منتقدان را سانسور کند،بعضی استعدادها را سانسور کند و حتی عدالت را سانسور کند از آن انتظاری جز این نخواهد رفت...