ارسال: #92

دوستان عزیزم در بین یادداشت های شما صحبت های خوبی بود که نشان می داد تا حدودی توانسته ام منظورم را برسانم..
اول این که عذرخواهی می کنم از شما و آقای جان اسنو به دلیل اغماض در گفته هایم..دلیلش این است که من دوبله و حتی برنده شدن در مسابقه را دوست دارم اما بهایش را زیر سوال بردن انسانیتم نمی دانم..این که بخواهم اینجا پرده دری و افشاگری کنم که این را دیدم و شنیدم و اسم ببرم و مدرک بیاورم شایسته شان خودم نمی دانم.هر چند بعضی ها شخصیت ما را ندیده و هتک حرمت کردند اما من گناهی که آن ها مرتکب شده اند را انجام نمی دهم چون در این صورت دیگر شایستگی نقد را هم ندارم.علاوه بر این ما در این جا در یک دورهمی هستیم نه یک دادگاه و نه قصد محاکمه داریم و نه مؤاخذه..قصدمان روشن کردن اذهان عمومی است وگرنه اگر به تعریف و به به و چه چه باشد که سایت و مطالب زیاد است..
آقای منصور اتفاقا من قبل از عضویتم نقدهای شما را در سایت خواندم و دقت نظر و توجه شما را تحسین می کنم.
خانم ملانی عزیز و هپبرن گرامی شما دقیقا منظورم را متوجه شده اید و صحبت هایتان حتی روشن تر و بهتر از من بود.دوبله البته حالا نیمه های روشنی هم دارد..میانشان بااخلاق هم داریم...غیرمافیایی هم داریم..اصلا همه چی تمام و کمال هم داریم و چه خوب گفتند خانم ملانی که انسانیت و اخلاق رو حتی وقتی مشهور شدند فراموش نکنند..که ادب مرد به از دولت اوست..
و چه خوب گفتند خانم ادری هپبرن که" کاش همیشه بدانیم که اگر برنده ایم همیشه به این معنا نیست که ما بهترین بوده ایم بلکه ممکن است فرصت هایی از کسانی گرفته شده باشد یا اینکه اقبال بزرگی به ما رو کرده باشد"..
بله..من دقیقا دارم از شخصیت و اخلاق کاری صحبت می کنم..من از زیرسوال بردن استعداد و شان شرکت کنندگان مسابقه ای صحبت می کنم که برای پرشدن جیب چند نفر از امید خالی می شوند.قطعا برنده نشدن برای ما سخت تر از بی عدالتی و عروسک خیمه شب بازی بودن نبود!
مگر به ما تعهد برنده شدن داده بودند که در مسابقه شرکت کردیم؟مسلما نه...و خودمان هم قطعا با احتمال ریاضی هم که شده حدس می زدیم که ممکن است بازنده باشیم پس مطمئنا برنده نشدن الان مشکل ما نیست..مشکل ما این است که به چیزی باختیم که ارزشش را نداشت!
در مورد مسائل پنهانی و مافیا هم نیازی نیست من پاسخگو باشم که چرا گفتم و از کجا گفتم و به چه دلیل..چون خیلی واضح است.جوابش در دور ماندن از عصر طلایی دوبله ایران است...جوابش در نبودن کسمایی ها برای پیدا کردن استعدادهای واقعی این عرصه است...جوابش در خانه نشین شدن و سکوت چند تن از پیشکسوتان دوبله است..جوابش در بی مهری و بی توجهی مسئولان و همکاران به دوبله و هنرمندان واقعی این عرصه است...جوابش در مستضعف بودن بخش دوبله است که برای چند تومان بیشتر بعضی از صاحب کاران این عرصه را به ترس از پذیرفتن و تربیت نیروهای جدید و خوب وا می دارد...جوابش در تعصب خشک و افراطی نسبت به افراد و صداهاست آن قدر که حتی مخاطبان و منتقدان را به خاطرشان زیر سوال ببریم..جوابش در کیفیت فیلم هایی است که به خورد مخاطب می دهیم...جوابش در از ما بهترانی است که دوبله را فقط سهم و حق خودشان و چند نفر دیگر می دانند..جوابش در موروثی شدن این هنر است....جوابش در صداها و فریادهای خاموش است..