ارسال: #8

ضمن تشکر از مصاحبه با استاد والیزاده . بخش  خاطرات ایشان و ناگفته هایشان از بهروز وثوقی بسیار جالب بود.
برای من که از ده سالگی عاشق صدای بی همتای او بودم و خاطرم هست که مشقهایم را در حین گوش دادن به برنامه صبح جمعه با شما می نوشتم و هر لحظه منتظر بودم تا والی زاده نقشی هر چند کوتاه در برنامه اجراکندتا من از شوق به هوا بپرم ، هنوز هم شنیدن خبری کوتاه از او ،شادم میکند.هنوز هم صبحهای سه شنبه ،با شنیدن صدایش در رادیو پیام از شوق میلرزم و در  ترافیک سنگین تهران ْ‌، با صدایش انرژی میگیرم.برای این  آوای ماندگار و دوست داشتنی آرزوی سلامت دارم.

از دوستان هم عذرخواهی میکنم که در این بخش احساسات شخصی خود را به نگارش در آوردم  اما احساس ارادت به این آوای دوست داشتنی حکایتی است طولانی ... 



 ›