وب سایت سینما کلاسیک محفل عشاق دوبله و فیلم

مشاهده پروفايل کاربر

اولین خون

کارگردان: تد کاچف

سال تولید: 1982

دهه شصت یک دهه تکرار ناشدنیست . در دهه شصت درست همزمان با جنگ تحمیلی ایران و عراق به لطف یک ویدئوی تی سون فیلم مهیج و زیبایی را دیدم بنام اولین خون. یک فیلم سراسر اکشن که جوانان آن دوره را به شدت مجذوب خود نمود و در دهه شصت به جرات می توانم بگویم کمتر کسی بود که این فیلم را ندیده باشد. در آن شبهای درازی که همنسلان من یک ویدئو اجاره می کردند و تا صبح بیدار می نشستند، یکی از فیلمهای سر جهازی ویدئوهای اجاره ای آنزمان فیلم اولین خون بود. فیلمی که سراسر اکشن و قهرمان پرور بود.

این فیلم ظاهری ضد آمریکایی داشت اما در لایه های درونی فیلم سازندگان آن مشغول ساختن شخصیتی بودند تا در آینده در خدمت اهدافشان باشد. رمبو در این فیلم متولد می شود. او اگر چه یک سرباز فداکاری بود که برای وطنش در ویتنام جنگیده بود اما پس از فروکش کردن جنگ مورد بی مهری هموطنان خود قرار میگیرد و تا جایی پیش می رود که مقابل دستگاه انتظامی کشورش قرار می گیرد.

رمبو خیلی زود محبوب می شود ، همین محبوبیت کافی بود تا رمبوهای سریالی با ماموریتهای مختلف آماده شود و در راه اهداف کشور آمریکا روانه پرده های سینما شود. اما چرا در نگاه ظاهری فیلماولین خون را یک فیلم ضد آمریکایی می نامند؟

فیلم درست زمانی در ایران دست به دست می چرخید که کشور ما درگیر یک جنگ ناخواسته شده بود. در آنزمان نظام تسهیلات و امکاناتی را به رزمندگانی اعطا می نمود که داوطلبانه در خطوط مقدم جبهه مشغول دفاع از خاک میهن خود بودند. حتی گاهی این رزمندگان مورد افترا قرار می گرفتند و گروهی به آنان طعنه می زدند که بخاطر یخچال یا دانشگاه به جبهه رفته اند. دوستانی که آن دوره را تجربه نموده اند اگر خاطرشان باشد برای رزمندگان سهمیه ویژه ای در کنکور در نظر گرفته بودند و شوراهای محلی در اعطای حواله یخچال و تلویزیون به نرخ دولتی رزمندگانی که سابقه حضور در جبهه را داشتند در الویت قرار می دادند.

رمبو آینه همین رزمندگان بود اما با عقاید و مذهبی متفاوت و شرایطی دیگر. او سربازی بود که به دستور سران کشورش عازم جنگی شده بود که بسیار ویرانگر بود. اما وقتی جنگ تمام می شود با او و سایر همرزمان و بازماندگان آن جنگ رفتاری می کنند که برای یک بیننده ایرانی خارج از عرف بود.

حتی در پایان فیلم صدای رسانه آمریکایی را می شنویم که می گوید سربازی که ادعا میکرد در جنگ ویتنام شرکت نموده دستگیر شد. شاید این دیالوگ پایانی فیلم اوج انزجار مخاطب را نسبت به دولتمردان آمریکایی بر می انگیزد. در حالیکه این توقع از آنان می رود که با این سربازان باید مانند یک قهرمان رفتار نمود.

این رفتار آمریکائیان با سربازان خود شاید در دهه شصت برای ایرانیان قابل هضم نبود اما وقتی رویارویی حاج کاظم را با دستگاه در آژانس شیشه ای در دهه هفتاد دیدم رویارویی رمبو نیز با کلانتر محلی را توانستم کمی درک کنم. اولین خون اهداف زیادی داشت. فلاش بکهای جنگ ویتنام در افکار رمبو به نوعی مظلوم نمایی آمریکائیان را به نمایش می گذارد. سکانسهایی که رمبو را تمیز می کردند و یا سکانسی که ریشهای او را می خواستند بتراشند و رمبو امتناع می کرد را بیاد آورید. کلانتر فریاد می زد خشک اصلاحش کن و وقتی تیغ ریش تراشی به رمبو نزدیک می گردید او بیاد شکنجه های جنگ می افتاد.

در اولین خون در نهایت این رمبو بود که تک و تنها به جنگ کلانتر می رود و در نهایت کلانتر را با تمام امکاناتش مغلوب می کند اما نهایتا او به نصیحت فرمانده خود در جنگ گوش میدهد و به دستور او خود را تسلیم می کند. این سکانسها به نوعی بیانگر وجود نظم و انضباط و فرمانبری رده های پایینتر از مافوق را در آمریکا به تصویر می کشد. در واقع فیلم یکی به میخ می کوبد و یکی هم به نعل. اما آنچه مخاطب را در سراسر فیلم آزار میدهد رفتاریست که کلانتر (که نماد دولت آمریکا می باشد) در رویارویی با سربازی خسته از جنگ از خود بروز می دهد.

در واقع هیچ مخاطبی رمبو را یک ولگرد یا یک یاغی نمی پندارد و در سراسر فیلم از پیروزیهای او لذت می برد و کلانتر لحظه به لحظه از دید بیننده منفورتر میگردد. این یعنی سازندگان فیلم به اهداف خود رسیده اند. زیرا شخصیت مورد نیاز آنها در این فیلم ساخته و پرداخته شده است. رمبو حالا آماده است تا به افغانستان یا هر جای دنیا که منافع آمریکا در خطر است برود و از کشورش دفاع کند.

این فیلم در زمان اکرانش از دیدگاه یک مخاطب ایرانی در ظاهر کاملا ضدآمریکایی بنظر می آید. زیرا در آنزمان هر سرباز یا رزمنده ایرانی که از جنگ باز می گشت در روستا یا محل سکونتش مورد تحسین و تقدیر قرار می گرفت و هرگز رفتاری که آمریکائیان با سرباز خود می کردند را درک نمی کردند.(هر چند گذشت زمان باعث گردید دیگر چنین رفتارهایی زیاد عجیب بنظر نیاید) اما نسل جوان در آنزمان بیشتر شیفته صحنه های اکشن این فیلم می گردد. سقوط رمبو از ارتفاع بالا از روی صخره ها به روی شاخه های درختان و دوختن بازوی زخمی با ابزارهای اولیه در دسته چاقو و بازگشت رمبو به شهری آرام و خلوت با یک کامیون غنیمتی و بهم ریختن آرامش آن شهر به قصد انتقام همه از صحنه هایی بودند که هر بیننده ای را در دهه شصت به وجد می آورد.

در یک کلام سازندگان این فیلم بدنامی کلانتر و دستگاه انتظامی آمریکا را در این فیلم به جان میخرند تا در آینده بتوانند به اهداف والاتری دست یابند.

پی نوشت : با اشاره به حاج کاظم و آژانس شیشه ای هرگز قصد مقایسه حاج کاظم با رمبو را نداشتم بلکه شرایط مشابه ای بود که برای هر دو پیش آمده بود. در واقع رمبو و حاج کاظم هر دو در شرایط مشابهی گیر کرده بودند و در همین شرایط در مقابل دستگاه انتظامی کشور خود قرار می گیرند. مضافا اینکه هر دو نیز از سربازان قدیمی جنگ بودند اما با اهداف متفاوت.

وب سایت سینما کلاسیک محفل عشاق دوبله و فیلم