وب سایت سینما کلاسیک محفل عشاق دوبله و فیلم

مشاهده پروفايل کاربر

رقصنده در تاریکی

نام هنرپیشه اعدامی : بیورک (خواننده معروف ایسلندی) در نقش سلما

کارگردان:لارس فون تری یر

درباره این فیلم باید بگویم اعتقاد دارم کسانیکه این فیلم را دیده اند دو گروه هستند. یا از این فیلم بسیار خوششان آمده یا اصلا خوششان نیامده است. این فیلم را سالها قبل دیدم و بشدت مرا تحت تاثیر قرار داد. موضوع فیلم مانند یک شتر گاو پلنگ بین یک فیلم موزیکال ، تراژدی ، جنایی - فلسفی گیر می کند. کارگردان بشدت با احساسات مخاطبینش بازی می کند.

چون اشتهار فیلم در حد فیلمهای قبلی نیست بد نیست بطور خلاصه داستان فیلم را برای دوستانی که این فیلم را تاکنون ندیده اند بازگو کنم و سپس به صحنه فوق زیبا و تراژدیک اعدام شخصیت اصلی فیلم بپردازم تا شما نیز به غم انگیز بودن این فیلم واقف گردید.

سلما زنی است که از یک بیماری ارثی کم بینایی رنج می برد و آرام آرام در حال کور شدن است. او اهل چک است و به همراه تنها فرزند نوجوانش که او هم در حال کور شدن است به آمریکا مهاجرت می کند. او باید فرزندش را قبل از رسیدن به سن بلوغ جراحی کند تا از نابینایی رهایی یابد . سلما بسیار علاقمند به رقص و آواز است و از هر صدایی در ذهن خود ریتمی می سازد و در رویاهایش می رقصد.

او برای نجات فرزندش از نابینایی نیاز به تهیه پول دارد تا فرزندش را به جراحان بسپارد بنابراین در یک کارخانه صنعتی پای دستگاه پرس کار می کند و بعدازظهر ها نیز در یک سالن تاتر به شغل مورد علاقه اش می پردازد. فرزندش جین حاصل یک رابطه نامشروع است. او در حالیکه مشغول پس انداز کردن پول است راز کم بینایی خود را با صاحبخانه خود بیل که یک پلیس می باشد و از قضا احتیاج به پول دارد در میان می گذارد.

بیل از غفلت سلما یوء استفاده می کند و پولهای سلما را به سرقت میبرد تا دنیا به سلما اثبات کند که بی رحم تر از آنی است که فکر می کند و زندگی هم آنقدر زیبا نیست که ارزش دیدن داشته باشد ( شعاری که روی پوستر فیلم هم به چشم می خورد ) و سلما که متوجه موضوع می گردد برای پس گیری پولش نزد صاحبخانه می رود در اثر یک حادثه او را به قتل می رساند. سلما در دادگاه به اعدام محکوم می شود.

رقصنده در تاریکی از معدود فیلمهای موزیکالی است که بوی مرگ می دهد و برعکس سایر فیلمهای موزیکال مخاطبین با اندوه بسیار سالن سینما را ترک می کند و در طول فیلم هرگز مانند سایر فیلمهای موزیکال لحظات شادی را نمی بیند. روند فیلم به گونه ایست که هرچه جلوتر می رویم فشار زندگی به روی سلما بیشتر و بیشتر می شود. قصد نقد و تحلیل فیلم را ندارم زیرا اینجا محلی برای این موضوع نیست پس صرفا می روم سراغ تشریح سکانس اعدام.

اعتراف می کنم تا قبل از دیدن این فیلم همیشه باربارا گراهام را یکی از قربانیان بیگناه می دانستم که مظلومانه اعدام گردید. اما فراموش نکنیم که باربارا پیش از اعدام یک زن خوش گذران بوده ، مشروب میخورد و سیگار می کشید و اغلب با دوستانش هوش می گذراند و سختیهای زندگی را مانند سلما لمس نکرده بود. اما سلما هیچ لذتی از زندگی خود نبرده بود و صرفا در طول حیاتش مشغول مبارزه با زندگی بود و برای اینکه بتواند فرزندش را از نابینایی نجات دهد سخت کار می کند. شاید تنها یکبار که می خواسته خوش بگذراند حاصلش همین فرزند کم بینایی می گردد که حالا باید تاوان آن لذت کوتاه مدت را پس دهد.

سلما برای احقاق حق خود از پلیسی که اندوخته زندگیش را دزدیده بود ناخواسته دستش به قتل آلوده می گردد. بنابراین برای او که هیچ لذتی از دنیا نبرده است هیچ وحشتی از مرگ وجود ندارد. اماباربارا تا آخرین لحظات قبل از مرگش تلاش کرد تا زنده بماند این را حتی هر مخاطبی از نام فیلم هم درک می کند. بیورک که نقش سلما را بازی می کند چون یک خواننده معروفی می باشد بهترین ترانه هایش را در این فیلم اجرا می کند. سلما رویا پردازی است که در خیال خود مترصد بهانه ای است برای رقصیدن.

اما زیباترین و تحسین برانگیزترین سکانس فیلم همان سکانسی می باشد که سلما را از سلولش به پای جوخه دار می برند. سلما از اینکه طناب دار انتظارش می باشد می گرید اما هر بیننده ای متوجه می شود گریه او بخاطر هراس از مرگ نیست او نگران سرنوشت فرزندش است. فرزندی که او بخاطر بدنیا آوردنش و ابتلا به بیماری ارثی نابینایی احساس عذاب وجدان می کند. سلما را از سلولش به محل اعدام می برند. او حتی با صدای پای زندانبان در رویای خود ریتمی می سازد و یکی از بهترین و غم انگیز ترین ترانه هایش را اجر می کند و با آن می رقصد. او حتی با صدای قلبش نیز ریتم می گیرد و رقصی عم انگیز می کند . این ترانه کمک شایانی به غم انگیز بودن این سکانس می کند بویژه آنکه اغلب مخاطبین می دانند خواننده این ترانه خود هنرپیشه نقش سلما می باشد.

سکانسی که اشک را بر دیدگان تماشاچیان این فیلم در سالنهای سینما جاری می کند. اما هنگامیکه طناب دار را برگردن او می آویزند یک حس رضایتمندی در صورت او پدید می آید زیرا به او خبری می دهند که فرزندش نابینا نخواهد شد. او حس می کند دیگر هیچ آرزویی ندارد و مرگ تنها التیامی است برای رهایی از زندگی مشقت بارش. ترانه غم انگیز او ادامه پیدا می کند و حتی با خالی شدن زیر پای او و اعدامش نیز ترانه قطع نمی شود. این سکانس نفس هر بیننده ای را در سینه حبس می کند. باور کنید آدم احساس می کند این ماجرا به واقع در حال رخ دادن است و کارگردان بد جوری با روح و روان تماشاگرانش بازی می کند.

اعدام سلما اگر چه بصورت موزیکال اجرا می گردد اما اعدام تلخی بود. هرچند کارگردان با ساخت این فیلم اهداف زیادی را دنبال می کند اما بینندگان فیلم در طول نمایش فیلم بشدت تحت تاثیر احساسات خود قرار می گیرند. سلما زن بیگناهی بود که حتی اگر پولی داشت تا برای خود وکیل بگیرد با توجه به ادله هایی که داشت شاید می توانست در مجازات خود تخفیف بگیرد. فیلم حتی قوانین مهاجرت در آمریکا را نیز به چالش می کشد. لبخند سلما هنگام اعدام یکبار دیگر ارتباط عمیق مادر و فرزندی را به ما یادآور می شود.

فیلم دارای پیامهای بسیاری می باشد که در این جستار مجالی برای آن نیست. من چهره معصومانه سلما را با آن عینک ته استکانیش و اعدام مظلومانه اش را هرگز فراموش نمی کنم . امیدوارم با یادآوری این سکانس کام دوستان تلخ نگردیده باشد.

وب سایت سینما کلاسیک محفل عشاق دوبله و فیلم