ارسال: #2

چقدر این کافه کوچینی جای دنج و آرومیه بخدا .
اینجا آدم از خوردن یه چای قندپهلو و پشت بندش یه پک عمیق سیگار لذت میبره .
اینجا همه سر به یه جناح هستن و کسی متفق و یا متحد نشده که دیگری رو سربه نیست کنه .
جون داداش اینجا خیلی باصفاست و مال نشستن و مطالعه کردنه .
دم بچهای سینما کلاسیک گرم که آشویس رو به گلستان آباد کردن تا سایهء مرگ دیگه رو سر کسی نباشه .
اینجا همه چه با صدای بلند و چه در گوشی یه جمله رو به هم میگن : خوشحالم که میشناسمت رفیق ، تا باشی منم هستم .