ترن ساخته زنده یاد امیرقویدل یکی از آثار شاخص دهه 60 و بسیار متکی بر دوبله عالی خود است. ناصرطهماسب با انتخاب گویندگان درجه یک (چه نقش اول گو و چه مکمل گوها)یکی از برترین دوبله های فیلم فارسی را برجای می گذارد. انتخاب عالی و گزینه اول بسیاری از مدیران دوبلاژ فیلمهای سینمای ایران ،استاد منوچهر اسماعیلی در این میان همانند نگین انگشتری می درخشد. اسماعیلی با گویندگی تمام و کمالش بجای فرامرزقریبیان در نقش فولاد به این بازیگر خوب سینمای ایران - که صدای خودش را دوست ندارم!- یاری می رساند تا یکی از بهترین نقشهای خود را ایفا کند و در این رهگذر لوح زرین بهترین بازیگر را از جشنواره فیلم فجر دریافت نماید. اگرچه کسی در این جشنواره از صدای فولاد تقدیر نکرد و همانند گذشته با بی مهری از کنار دوبله درخشان اسماعیلی گذشتند اما پس از نزدیک به سه دهه ،هنگامی که یک نسخه رنگ و رو رفته فیلم ترن در یک عصر پاییزی بدستت می رسد و برای چندمین بار پای آن می نشینی، این ارکستر صداهای واقعا ماندگار است که مجذوبت می کند و دلت نمی خواهی لحظه ای چشم از تصویر برداری و گوش خود را به جای دیگری قرض دهی که مبادا از لذت شنیدن این صداهای خاطره ساز محروم شوی...
استاد همیشه زنده صدا ،ایرج ناظریان با ترکیب صدایش با بازی عنایت بخشی همانی است که همیشه انتظارش را داریم.(من شدیدا معتقدم که افول بازیگری عنایت بخشی از اواخر دهه 60در سینمای ایران بخش زیادی اش ،بخاطر مهاجرت و مرگ نابهنگام ایرج ناظریان است.همنشینی ایرج و عنایت یکی از آن چیزهای تکرارناشدنی و حسرت برانگیز است).
من معمولا بازی حسین ملکی را با صدای حسین معمارزاده شنیده بودم ، اما اینجا عزت الله مقبلی آن کار دگر می کند . انگار حسین ملکی با این صدا زاده شده است.
خسرو بجای خسرو ... دیدن بازی خسروشکیبایی با صدای استاد خسروشاهی هم از آن موهبتهایی است که هیچ گاه تکرار نشد. با اینکه بسیاری از ما صدای شکیبایی را دوست داریم ، اما در اینجا دوبلور نه تنها از ارزش و منزلت بازی او نکاسته بلکه دقیقا همپای بازیگر جلو رفته و به بازی او ملاحت خاصی بخشیده است.
من نمی دانم کدام مدیر دوبلاژ برای اولین بار از صدای طناز زنده یاد اصغرافضلی بجای سروش خلیلی استفاده کرده است . اما چنان انتخابش صحیع و بجا بوده است که هرگز نمی توان برای مرحوم خلیلی صدای دیگری را متصور شد . وقتی که خودش را زیر میز پنهان می کند و در پاسخ به مامورامنیتی می گوید: فراااار کرده ترن فراااار کرده ، آنچنان مجذوب این کلام می شوی که فقط می توانی بگویی یادت بخیر عمو اصغر ...
عطاالله کاملی بجای نقش یک تیمسار - در نقشی نسبتا کوتاه -صحبت می کند . همچنان مقتدر و دوست داشتنی . از عجایب روزگار این که بازیگر نقش تیمسار مرحوم عباس کسایی است که یکی از کارگردانان ملودرام ساز سینمای ایران در دهه های 40 و 50 بود . فیلمهایش همه اکنده از اشک و لبخند بود . روایت می کنند گاهی که فیلمنامه هایش را برای تهیه کننده ها می خواند ،در جاهای غم انگیز داستان همراه با دیالوگهایش اشک می ریخت و متاثر می شد.اما نکته جالب اینجاست این فیلمساز احساساتی در اواخر عمرش نقش یک تیمسار زورگوی شاهنشاهی را بازی می کند!
ژرژپطرسی دوست داشتنی بجای امرالله صابری غوغا می کند . سوزنبان ترسو و مرددی که میان احساس و وظیفه اش مانده و این صدای پطروسی است که تردیدها و تشویش های او را به تماشاگر به بهترین نحو منتقل می کند.
امیرقویدل ، عزت الله مقبلی ، ایرج ناظریان ،سروش خلیلی ، اصغر افضلی ،عباس کسایی ،خسروشکیبایی سالهاست که این جهان را ترک گفته اند. حسین ملکی به انزوای خود خواسته دست زده است.هادی مشکات تهیه کننده فیلم همین چند روز پیش به رحمت خدا رفت.فریدون خوشابافرد نازنین که این صداهای خاطره انگیز را ضبط کرد 7 سال است که به آسمان پرکشیده است. با همه تاثر از فقدان این هنرمندان تکرار نشدنی ،اما ترن هنوز روپاست. هنوز دیدنی و قابل تحسین...