ارسال: #15

حکایت ما ایرانیها با زرق و برق حکایت جدیدی نیست. چی بپوشم من امشب خدایا؟! نصب 5 تا آینه تو خونه ،  تلنبار بودن کمد لباس از لباس ، فراوان بودن شانه و برس در منزل و حتی جیب و کیف ، همراه داشتن وسایل آرایش خانمها بشکل شبانه روزی و در تمام مکانها و الی ماشا الله.... وقتی هم می بینید که این روزها بر سر یک لباس الم شنگه راه می افتد زیاد تعجب نکنید. ریشه همانست که گفته شد. اگر کاروان مثلا 60 نفری ما برود المپیک و با 1 مدال نقره بازگردد اینهمه بلوا بپا نمیشود که بر سر یک لباس برپا شده است. آفتاب لگن هفت دست کردن و به فکر ناهار و شام نبودن حکایت تاریخی ما ایرانی هاست. کسی اینروزها نمی پرسد در چنته ورزشکاران اعزامی به المیپک چه ها هست و چه ها نیست ، حتی کسی به این اصل کاری ندارد که چرا بسکتبال ما که چندین دوره در المیپک بود و اینبار چرا نیست ، و یا کسی کاری به این کارها ندارد که بهترین نتیجه تاریخ ورزش ایران که در المیپک قبل حادث شد و هفدهم شدیم واقعا چرا هفدهم و هفتم نه؟ و اصلا کسی بیاد ندارد که در المپیک ماقبل آن یعنی 2008 پکن ما رتبه 51 را کسب کردیم و دوره های دیگر رتبه های ما از 19 بوده تا 43 و آب از آب هم تکان نخورده است....

حکایت من چی بپوشم مرا یاد دختری نه چندان زیبا می اندازد که قصد دارد در مهمانی زیباترین دختران دنیا قدم بگذارد و فیس و افاده می آید که اینا چیه میدین من بپوشم چون من از همه قشنگ ترم و باید برای آبروی خدا هم که شده از دیگران کم نیاورم! ... یکی نیست بگوید شما با تنبان کوتاه حسن کچل و اصلا عریان برو اما با آبرو و مدال و رتبه برگرد تا روی سر تاریخ جا داشته باشی نه روی سر زرق و برق پرستان.

 عوام اگر بر سر این مسایل بجنگند و تن خسته کنند زهی مطایبه، اما وقتی یک هنرمند مثل رضا کیانیان ( که من او را رابرت دنیروی ایران میدانم) یا هر هنرمند دیگر بیاید و خود را قاطی چنین بازیهای لوده ای کند از آن صحبتهاست! طرز لباس پوشیدن (مثلا قشنگ) شما هنرمندان سینما در اختتامیه جشنواره فجر را هم دیده ایم بحمدلله! یکی در گرما شال گردن 6 متری دور گردنش می پیچد ، دیگری چکمه می پوشد ، نفر بعد  زیرپیراهنش از زیر خود پیراهن بیرون میزند تا همین را بعد از خود مد کند و الی ماشالله. حتما لباس خوب اینهاست و خارجی ها خبر ندارند!


 
یکی از مزایای! شبکه های اجتماعی همین است که قدرت تفکر شما در رودخانه جاری ذهن دیگران حل میشود و به مرور پویائی ذهن را از دست خواهید داد. جوگیر شدن (بدون آنکه نکته ای خارج از جمع به زبان آورید) بارزترین شکل این تخریب ذهنی است.