وب سایت سینما کلاسیک محفل عشاق دوبله و فیلم

مشاهده پروفايل کاربر

وقتی نمایشنامۀ I am a camera ( من یک دوربینم) اثر جان ون دروتن را می خواندم حس کردم که خیلی آشناست. راوی/قهرمانِ مردِ نمایشنامه، کسی که نمایش را با نشستن پشتِ یک میز و نوشتن روایت می کرد، جوانی بود که در دهۀ سی از انگلستان به آلمان رفته و آنجا با دخترکی بوالهوس همخانه شده بود. از لابلای نوشته های راوی پیداست که به رغم تمایلات همحنسگرایانه اش به دختر علاقه دارد، و دختر هم از این علاقه برای پیشبرد اهداف خود نهایت استفاده را می کند. دوره، دورۀ اوج گیری نازیسم است و خشونت های یهودستیزانه و... یادم آمد، همان ماجرای فیلم کاباره بود. اما نه موزیکال. با رجوع به اطلاعات فیلم متوجه شدم که واسطۀ دیگری نیز وجود دارد: تئاتر موزیکالی برگرفته از همین نمایشنامه که فیلم را از روی آن ساخته اند. اسمش را فراموش کرده ام. اما ماجرا به اینجا ختم نمی شود. تمام اینها برگرفته از رمانی است که کریستوفر ایشروود نوشته است، کتابی به نام «داستان های برلین» که در همان دهۀ سی منتشر شده و از قضا بی بی سی آن را یکی از صد رمان برتر قرن انتخاب کرده است. این کتاب که حاوی دو داستان بلند و تا اندازه ای اتوبیوگرافیک است در ایران به قلمِ آرش طهماسبی ترجمه شده است. فارسی آن را نخوانده ام. نظر مساعدی نسبت به ناشر آن ندارم، اما ترجمۀ دیگری موجود نیست. همین یکی هم احتمالاً با تیغ سانسور تکه پاره شده است.

وب سایت سینما کلاسیک محفل عشاق دوبله و فیلم