ارسال: #28

حسن جوهرچی ..............

6 مرداد 1347 - 15 بهمن 1395



نحسی جمعه ها پایانی ندارد، این بار زورِ بُهت بر تلخی واقعه ی رخ داده می چربید و خبری منتشر شده بود که باورکردنی نبود. حسن جوهرچی با پرواز ناگهانی اش همه را شوکه کرد و تلنگری محکم و اساسی به همه ما زد، تلنگری که خوب بدانیم این روز دیر یا زود در کمین همه ماست. سال 95 سال تلخی برای همه مردم ایران بود.

سالی که کیارستمی را ازمان گرفت، حبیب رفت، پلاسکو ریخت و قهرمانان سرخپوش مان سوختند، قطارِ آتش هموطنانمان را پرپر کرد، استاد رشیدی را از دست دادیم، فوتبال با رفتن منصور خان یتیم شد، پیر سیاست مان ناباورانه مردم را تنها گذاشت و حالا نوبت به پسر نجیب و آرام سینما رسید. 

حسن جوهرچی بیش هر چیز شبیه به کاراکترش در «ضیافت» کیمیایی بود همان طور محجوب، همان طور از خودگذشته، تصویر آن چهره ی ماخوذ به حیا که در غافلگیری و بهت رفقا در آن کافه ی ارمنی تبار سرش را بالا نمی کرد تا جانبازی و رشادتش توی ذوق رفقا نخورد.

جوهرچی اتفاقا با محمد در پناه تو خیلی نسبتی نداشت، محمد شاید کمی متظاهر تر از جوهرچی بود اما آن تصویر ویلچر نشین فیلمِ کیمیایی به این راحتی ها از حافظه جمعی ما نمی رود، همان یک تصویر و همان چشم ها نم دار برای ماندگاری اش کافیست، خوشا به حالش که فکر می کنیم نیست و اما گوشه ی ذهن خیلی از ما حیاتش ادامه دارد. روحش شاد.
 

منبع: امیررضا شاهین نیا

---

....... و بدینوسیله از آنجا که هرکس که میرود بعد از مرگش عزیز میشود هرکس در وصف تعریف و تمجید از او سعی میکند از دیگری سبقت بگیرد . تعریف و تمجیدهایی که در زمان حیاتش خبری از آن بود .......