ارسال: #3

پنج شنبه - سیزدهم خرداد ماه سال 95 - ساعت 3 بعدازظهر - استودیو کوالیما


برنامه سینما و دوبله به تهیه کنندگی حسین مطمئن زاده با سرعت به روند تولید خود ادامه می دهد. امروز فرصتی پیش آمد تا بر حسب دعوت قبلی تهیه کننده از جناب مقامی به اتفاق استاد  برای ضبط بخش دیگری از برنامه به محل تولید آن سری بزنیم. قطعا اخلاق حرفه ای و حسن اعتماد مانع از آن میگردد تا بتوانیم گزارش کاملی از مشاهدات خود را خدمت دوستان تا قبل از پخش برنامه ابراز داریم و بحث و تبادل نظر در خصوص این برنامه را موکول می کنیم به زمان پخش آن از شبکه نمایش.

 ساختار برنامه شاید تا حدودی به برنامه هنر دوبله  که در سالهای 86 از رسانه ملی پخش میگردید تشابه داشته باشد (البته تا حدودی). با این تفاوت که این برنامه توسط کسانی ساخته می شود که اشراف کاملی به معقوله دوبله دارند. اما تحلیل مقدماتی بنده از این برنامه بیانگر آنست که این برنامه یک نکته مثبت بسیار بزرگی نسبت به برنامه های مشابه قبلی دارد.پاشنه آشیل برنامه حضور یک مجری کارکشته و بسیار مسلطی ست بنام استاد منوچهر والی زاده که بنظر من نقشی فراتر از یک مجری را بازی می کند.

در هنر دوبله ناصر ممدوح و چنگیز جلیلوند دقیقا یک مجری بودند که تا حد ممکن در گفتگو و مباحث میهمان خود مشارکت نمی کردند و صرفا سوالات کلیشه ای را در هر برنامه از میهمان خود می کردند .اینکه جناب جلیلوند در تمام قسمتهای برنامه از میهمان خود درباره دوران طلایی دوبله سوال می فرمودند و برنامه خود را همواره با شعر ای دل اگر عاشقی در پی دلدار باش ( که من نمیدانم چه ارتباطی با برنامه داشت و احساس میکردم تحت تاثیر علیرضا میبدی قرار گرفته اند )  به پایان می بردند برنامه را تا حدودی یکنواخت کرده بود. اما منوچهر والی زاده در این برنامه یک گفتگوی دو نفره  و جذابی را با میهمان خود برگزار می کند. مباحث او با هر میهمان بسته به نقش او در دوبله متفاوت با میهمان دیگریست . از طرفی شادابی و پویایی او ریتم خاصی را به برنامه می دهد در حالیکه گفتگوهای برنامه هنر دوبله بسیار خشک و با یک دیسیپلن و فرم از قبل تعیین شده برگزار میگردید که هیچ جذابیتی برای کسانیکه علاقه ویا اطلاعاتی از دوبله ندارند  را  نداشت.

اما وجود منوچهر والی زاده به برنامه طراوت و شادابی خاصی داده است. از طرفی حضور حسین مطمئن زاده و آرشیو غنی عباس مطمئن زاده بیانگر آنست که این برنامه روی میز تدوین دستخوش تغییراتی میگردد که تماشای آن هر علاقمندی به دوبله و سینما را غافلگیر خواهد نمود. منظورم پخش سکانسهایی از دوبله های نایابی در لابلای گفتگوهاست که در اختیار هر کسی نیست. قطعا اگر این برنامه در جام جم ساخته می شد مطابق معمول در لابلای گفتگوها سکانسهایی پخش میگردید که همه ما بارها و بارها انها را دیده ایم.


وارد استودیو می شویم. برنامه سینما و دوبله قبل از جناب مقامی میهمان دیگری داشت که دقایق پایانی ضبط خودش را در طبقه سوم طی می نمود. سعید شیخ زاده یکی دیگر از میهمانان برنامه بود. با ورود جناب مقامی به طبقه دوم استودیو شوق زیبایی در چهره تمام کسانیکه انجا بودند را با چشمان خود دیدم. امیر منوچهری به همراه همسرش مریم جلینی و رضا آفتابی از اولین کسانی بودند که جلوی درب ورودی استودیو به استقبال استاد آمدند . در دفتر استودیو مهدی امینی (مدیر استودیو) در حال گفتگو با استاد حسین عرفانی بود. به اتاق انتظار که رفتیم مهدی امینی و امیر منوچهری برای عرض ادب نزد استاد آمدند.

لحظاتی بعد کتایون اعظمی نیز با شنیدن خبر ورود جناب مقامی با خوشحالی تمام نزد ایشان آمدند و با استاد احوالپرسی نمودند . از اینکه میدیدم هنوز اهالی جوان این عرصه حرمت پیشکسوتان خود را اینگونه ارج می نهند بسیار خرسند شدم. .با پایان یافتن ضبط برنامه میهمان قبلی ، جناب عباس مطمئن زاده و منوچهر والی زاده و سعید شیخ زاده و حسین مطمئن زاده نیز از طبقه بالا به پائین آمدند و وارد اتاق شدند. با پیوستن جناب حسین عرفانی به جمع حاضر ، همگی مشغول یادآوری گذشته ها گردیدند.

اغلب کسانیکه آنجا بودند از عدم اطلاع رسانی بموقع از مراسم رونمایی پرتره آقا جلال و مستر رابرت ناخشنود بودند و به استاد می گفتند که بسیار دوست داشتند در این مراسم شرکت داشته باشند. جناب عرفانی نیز که اخیرا با سایت ما و اعضای آن آشنا شده اند لطف ویژه ای به ما داشتند و با گفتار طنزی که داشتند  گوئی سالهاست که ما می شناسند. شور و شوقی که ناشی از حضور استاد جلال مقامی در استودیو بوجود آمده بود کاملا مشهود بود.

در گوشه ای از اتاق نیز بنده و پدرام و حسین عزیز هم مشغول به گفتگو شدیم و در خصوص پورتال با یکدیگر گفتگو کردیم . گفتگوهای ما از پورتال شروع شد و در نهایت به پرتره آقا جلال و مستر رابرت رسید و در ادامه به همکاری سایت با جناب ابوالفضل توکلی در ساخت پرتره استاد ایرج رضایی ختم گردید. همه داشتند برای آغاز ضبط قسمت دیگری از برنامه سینما و دوبله با حضور جلال مقامی اماده می شدند. فرصتی پیش آمد تا مجددا با جناب عرفانی و والی زاده و مقامی هم کلام شویم. جناب عرفانی همانطور که عرض کردم بسیار خوش مشرب و گرم برخورد نمودند . در این میان نیز جناب والی زاده در حُسن سایت ما و اعضایش مجددا لطفشان را شامل حال ما کردند و برای آقای عرفانی تعریف نمودند که انجمن سینما کلاسیک بچه های دوست داشتنی ای هستند. قطعا بعد از برگزاری مصاحبه سایت با جناب چنگیز جلیلوند گفتگویی بسیار متفاوتی را در آینده با جناب حسین عرفانی خواهیم داشت.

جناب مطمئن زاده نیز لطف کردند و اجازه حضور ما را هنگام ضبط برنامه صادر فرمودند. همه چیز آماده ضبط بود که میهمان بعدی از راه می رسد. جناب پرویز ربیعی میهمان بعدی برنامه بودند.جناب مقامی وقتی پرویز ربیعی را دیدند قبل از هر چیز از او برای گفتگوهایش در مستند آقا جلال و مستر رابرت تشکر نمودند. با گذشت زمان دیگر کمتر پیش می آید که بزرگانی مانند جلال مقامی و حسین عرفانی و منوچهر والی زاده و پرویز ربیعی را بتوان همزمان در کنار هم دید. قطعا این بزرگان با دیدن یکدیگر خاطرات سالهای دوری که در کنار هم و با امکانات آنزمان به دوبله فیلمها مشغول بودند را نزد یکدیگر زنده نمودند. عباس مطمئن زاده هم بعد از یادآوری سکانس پایانی مستند پرتره آقا جلال  و فریادهای جناب مقامی آنرا یکی از نقاط قوت مستند خواندند که خوب تدوین شده بود.

برخلاف اغلب برنامه های تولیدی که بخش اعظم گفتگوها از قبل تنظیم و تمرین میگردد اما گفتگوی بین منوچهر والی زاده و جلال مقامی با توجه به تجربه و تسلط هر دوی آنها ظاهرا خیلی به چنین مقدماتی نیاز نداشت. در حالیکه فکر می کردم یک پیش گفتگوی طولانی قبل از شروع ضبط بین عباس مطمئن زاده و جناب مقامی صورت می پذیرد اما دیدم که تمام عوامل برنامه خود را برای شروع ضبط آماده نمودند و نیازی به چنین هماهنگی ای احساس نمی شد. حسین مطمئن زاده  ساختار و محور گفتگوها را از قبل تبیین کرده بود و در اختیار منوچهر والی زاده قرار داده بود. بعد از دیدن برنامه قطعا برایتان جالب خواهد بود که بدانید متنی که در اختیار منوچهر والی زاده بود از 5 خط هم تجاور نمی کرد ، اما او با تسلطی وصف ناشدنی گویی یک متن طولانی از پیش نوشته شده را در حال خواندن است.

در این میان حضور ذهن و تسلط عباس مطمئن زاده نیز مطابق معمول بسیار عالی بود و او بعنوان کارشناس پنهان، کاملا برنامه را در کنترل خود داشت و تنها اشارات او کافی بود تا منوچهر والی زاده با هوشمندی تمام پی به منظور او ببرد. برای مثال وقتی صحبت از دوبله فیلم سنگام به میان آمد جناب مقامی تعریف می کردند که سنگام یک فیلم طولانی با مدت زمانی بیش از دو ساعت بود ، جناب والی زاده برای تکمیل حرفهای اقای مقامی می گویند سنگام یک فیلم سه ساعته بود که در این میان جناب مطمئن زاده با بالا بردن 4 انگشت خود به اقای والی زاده یاداوری نمودند که مدت زمان این فیلم 4 ساعت بوده است و منوچهر والی زاده هم با تسلطی که داشت بلافاصله بدون آنکه مجبور به کات دادن و اصلاح گفتگو شوند ادامه دادند که البته من شنیدم سنگام یک فیلم 4 ساعته بوده. و موارد دیگر که چون اشاره به آنها موجب لو رفتن گفتگو می گردد  در همین حد بسنده می کنم.

گفتگوهای منوچهر والی زاده و جلال مقامی حول محور دوبله ادامه پیدا می کند اما نکته جالب اینجا بود که این گفتگو با کمترین تپق ادامه پیدا میابد و در واقع فکر می کنم تدوین این گفتگو روی میز مونتاژ نسبت به گفتگوی سایر میهمانان زیاد مشکل نباشد. از طرفی این گفتگو بقدری جالب و جذاب بود که زمان آن از حد پیش بینی شده تجاور نمود و صحبت از آن بود که این گفتگو باید در دو قسمت پخش شود و حتی پتانسیل پخش تا سه قسمت را هم  دارد. برنامه به پایان می رسد، جناب پرویز ربیعی در اتاق فرمان همچنان منتظر بودند و من حس می کردم احتمالا خسته شده اند. اما ایشان چنان محو این گفتگو و تسلط منوچهر والی زاده شده بودند که اصلا احساس خستگی نکرده بودند.

در وصف تسلط منوچهر والی زاده و جلال مقامی روی موضوع گفتگو و بیگانه نبودن آنها با میکروفن همین بس که با خود فکر نمودم که این برنامه چیزی از یک برنامه زنده کم نداشت. یعنی اگر میان نمایشهای آن از قبل آماده بود به راحتی می توانست برنامه بصورت زنده روی آنتن برود. بعد از پایان ضبط گروه خود را آماده ضبط بخش بعدی برنامه با حضور پرویز ربیعی می کردند. با توجه به گفتگوهای قبلی که با جناب منوچهر والی زاده در خصوص فرزندشان کرده بودیم بسیار دوست داشتم تا در فرصتی مناسب او را نیز از نزدیک ببینم. شانس با ما یار بود که با پایان یافتن ضبط برنامه مجید والی زاده فرزند منوچهر والی زاده نیز به استودیو آمد و او را نیز ملاقات کردیم.

همه دوباره گرم گفتگو و استراحت و پذیرایی بودند. با مهدی امینی گفتگوی کوتاهی داشتیم و او در این میان از دلایل عدم فعال بودن سایت استودیو و مشکلاتش برای ما تعریف نمود و ما نیز برای او از اهداف و فعالیتهای سایت برایش تعریف نمودیم. دیدار به پایان می رسد و با خداحافظی از پدرام با استاد راهی بازگشت به کرج شدیم. بازگشتی که بواسطه تعطیلات پیش رو بجای 45 دقیقه تقریبا 3 ساعت بطول  انجامید تا معزل ترافیک آزاد راه تهران کرج را بیش از گذشته برای ما یادآوری نماید. البته جناب مقامی بسیار علاقمند بودند تا پیش از شروع مسابقه دوستانه فوتبال بین تیم ملی و مقدونیه به منزل برسند که خوشبختانه دقایقی قبل از شروع بازی بنده ایشان را به درب منزلشان رساندم.

 با توجه به این موضوع که از ابتدای ضبط برنامه تا انتهای آن بنده و پدرام در پشت صحنه حضور داشتیم نهایتا به این نتیجه رسیدم که شخصا حرف جدیدی از این گفتگو برای ما که دوبله را پیگیری می کنیم دستگیرمان نشد اما قطعا این گفتگوها برای نسل جدیدی که برنامه هایی نظیر صداهای ماندگار و یا هنر دوبله را ندیده اند جذابیت خاصی خواهد داشت. البته برای علاقمندان به دوبله هم قطعا سه موضوع برایشان تازگی خواهد داشت. اول پخش کلیپ و سکانسهایی از دوبله های کم یاب و دوم هم کلام شدن منوچهر والی زاده با همکارانش و سوم دیدن چهره هایی که بعد از برنامه هنر دوبله تقریبا 9 سال پیر تر و شکسته تر شده اند. (هر چند ممکن است برخی از روایتها را بعضی از دوستان قبلا نشنیده باشند) در هر حال می توان گفت علاقمندان به دوبله آماده باشند تا پس از ماه رمضان 52 قسمت با برنامه سینما و دوبله مجددا چهره هایی که سالها صدایشان زینت بخش فیلمها بوده است را ببینند. در پایان نیز جای دارد از دوست عزیزمان جناب حسین مطمئن زاده نیز تشکر ویژه ای داشته باشم و امیدوارم در به ثمر رساندن این برنامه موفق باشند. سایت سینما کلاسیک نیز سعی می کند با اطلاع رسانی های به موقع خود در فضای مجازی سهم کوچکی در جذب مخاطبین این برنامه داشته باشد.