ارسال: #2

نماهایی که برای این پست انتخاب کردم از شاهکار سینمای علمی تخیلی انتخاب شده..فیلم ادیسه فضایی 2001 ساخته استنلی کوبریک

این فیلم که سراسر نمایش نشانه هاست و زبان تصویر بواقع مفهوم کامل هنر سینما را بنمایش میگذارد و نیازی به زبان گفتاری برای بیان مفاهیمش ندارد.کوبریک برای خلق این شاهکار از بهترین جلوه های ویژه استفاده کرده که تصور خلق تصاویر اینچنینی در سال 1968 شگفت اور است زمانی که هنوز تجهیزات کامپیوتری بوجود نیامده بود.. کوبریک بهترین تیم فیلمبرداری و بهترین لنزها را برای فیلم سفارش داد و دوربینهای جدیدی طراحی شد تا مطلوب کارگردان باشد.
فصل اول فیلم که اغاز انسان است چشم اندازی زیبا از صحرایی خشک و متروک را بنمایش گذاشته...این لوکیشن ها متعلق به کشور نامیبیا در جنوب غربی افریقاست. بکر بودن این مناظر در ایجاد حس یک میلیون سال پیش کمک بسیاری کرده و تضاد بسیار زیبایی در مواجهه این طبیعت خشن با تخته سنگ صیقلی که ناگهان ظاهر میشود ایجاد میکند.



نماهای بسیار زیبایی را در فصل اول (سپیده دم انسان) فیلم شاهد هستیم..نمای زاویه پایین دوربین که از نخستین جد بشر در حال خرد کردن استخوان گرفته شده که با یاد اوری تخته سنگ شروع به این کار میکند زایش قدرت را در وجود این موجود بنمایش گذاشته(این تخته سنگ راهنما که بالای ان تصویری از خورشید و ماه و پهنای وسیع اسمان دیده میشود و این موجود نخستی که هرگز در ان ایام به ذهنش هم خطور نمیکند که روزی نسل بشر به قلمرو وسیع اسمان نیز پا خواهد گذاشت با شگفتی فراوان این تخته سنگ صیقلی را مینگرد)



اما بیادماندنی ترین نمای این فیلم سه نمای پی در پی است که از بهترین نمونه های نمای انطباقی است و از انسان میمون طغیانگریست که بعد از کشتن یکی از همنوعانش با پرتاپ استخوانی به اسمان اولین ابعاد منفی اگاهیش را بنمایش میگذارد و گویی علیه خالقش طغیان میکند و این نما برش میخورد و به یک میلیون سال بعد میپوندد که نتیجه این اگاهی و طغیان و تحولات بشری در طول تاریخ است


 

  این نمای انطباقی با حفظ وحدت موضوعی به یک میلیون سال بعد برش میخورد و تجسم عالیست از هوش بشری که از نخستین جرقه ی ان که با طغیان همراه بود به عالیترین ساخته ها انجامیده..جد بشری که در اولین مواجهه با یک جسم نامتعارف و خورشید و ماه و پهنه اسمان بر بالای سر ان را چنان حیرت زده بدان می نگریست و حال خود را معلق در همین پهنه نامتناهی مییابد.



فصل اخر این فیلم که سفینه بومن وارد جو مشتری میشود نماهایی از سرزمینی وسیع دیده میشود..مکان فیلمبرداری شده این تصاویر جزایر هیبرید در غرب اسکاتلند است که با استفاده از فیلترهای رنگی بدل به سرزمینی عجیب گشته و بومن حیرت زده از سفری شگفت انگیز از دنیایی رنگین عبور میکند و در انی که گویی شبیه رحم مادرست گویا لقاحی اتفاق می افتد. حال نماینده نسل انسان که پیشتر از تماشای جسمی هندسی حیرت و وحشت کرده بود حال از تماشای دنیایی غریب به حیرت میماند و نسلی جدید که در دنیای بی زمانی در اتاقی با شکل و شمایل نئوکلاسیسم متولد میشود بسوی زمین بازمیگردد اما پایان جذاب فیلم جاییست که بعد از تمام این سفرها در طول تاریخ حال این نسل نو با چشمان حیرت زده زمین را مینگرد.




کوبریک برای خلق این تصاویر حیرت انگیز که بیننده را نیز چون بومن شگفت زده میکند از هزاران چراغ رنگی و فیلترهای مختلف بهره برده است و اشکال مهندسی و معماری که متعلق به پروژه منهتن بوده برای نمایش سهابها به کمک امده. و حتا استخری از مواد شیمیایی رنگی برای طراحی این نماها ساخته و پرداخته شد.
تک تک نماهای این فیلم دارای مفهومی زیباست از سیرتکامل انسان که جای پرداخت بسیاری را میطلبد.اما مفاهیم فلسفی عمیقی در کلیت فیلم نهفته که هرکس از دیدگاه خود انرا تعبیر کرده. گاهی مفهومی مثبت و گاه منفی برداشت شده
استنلی کوبریک برای جلوه های ویژه این فیلم برنده جایزه اسکار شد برای طراحی صحنه نامزد اسکار و جفری انزورث نامزد اسکار برای فیلمبرداری این فیلم شد.