ارسال: #4

پاسخ به نظر سنجی برترین بازیگران زن سینمای بعد از انقلاب

با سلام
بنظر من در جامعه سینمای ایران هنرپیشگان زن مانند سایر بخشهای اجتماعی به حق و حقوق خود نرسیده اند. در حالیکه هنرپیشه های زن در سینمای ایران بعضیهاشون اگر از مردان بهتر بازی نکرده باشند کمتر بازی نکرده اند. اما در کنار نامهای بزرگی مانند عزت الله انتظامی و جمشید مشایخی و محمد علی کشاورز و علی نصیریان .....  که از شاخص ترین هنرپیشه های مرد هستند آیا هنرپیشگان زنی هستند که بتوانند عرض اندام کنند و نامشان در کنار این بزرگان قرار بگیرد؟ باید بگویم هستند اما نمی گذارند مطرح شوند. در سینمای ایران هیچوقت زنان نمی توانند از قابلیتهای هنری خود استفاده کنند. نمونه بارز آن خانم سوسن تسلیمی. ایشان الان کجا هستند؟
چرا باید بعد از انقلاب اسلامی هنرپیشگانی مانند سعید راد و علی نصیریان و .... بتوانند در سینمای ایران همچنان بدرخشند اما خانم پوری بنایی با آن قابلیتهایی که بنظر من فراتر از سینمای ایران بود خانه نشین شود؟
چه کسانی ماجرای خانم آذر شیوا را می دانند؟ آیا می دانید او از معدود هنرپیشه هایی بود که مردانه در حرکتی نمادین در پیش از انقلاب مقابل دانشگاه تهران  اعتراض خود را با آدامس فروشی مطرح کرد؟ این شرایط ناعادلانه است که من بخواهم از بین کسانی برترینها را انتخاب کنم که در یک رقابت سالم وارد سینمای ایران نشده اند. و از همه مهمتر اینکه زنان در مقابل مردان معمولا از دستمزدهای کمتری بهره برده اند.
سرنوشت اغلب آنها را مقایسه کنید با سرنوشت هنرپیشه های درجه دو و درجه سه مردان. هر روز از وضعیت اقای محمد علی کشاورز و یا بیماری اقای ابوالفضل پورعرب خبری در مجلات و یا روزنامه ها به چاپ می رسد. اما کسی از خانم شهلا ریاحی و یا فریماه فرجامی یاد نمی کند. که اگر یاد کنند باید کسی مانند خانم نیکی کریمی پیشقدم شوند تا مصداق واقعی کس نخارد پشت من شویم.
من برای این موضوع خیلی حرف دارم اما می دانم متهم به جانبداری از زنان میگردم و حملات تکراری مرزبندی و ......
این تبعیض ها همچنان ادامه دارد. اگر مدیران سایت ناراحت نشوند باید بگویم چرا از چهار مصاحبه اختصاصی نامی از زنان دیده نمی شود؟ مگر در دوبله فارسی گوینده زن نداریم؟ اقای مقامی و منانی و والی زاده از بزرگان دوبله هستند اما گویندگی های آنان در کنار گویندگان زن هست که معنا و مفهوم پیدا می کند و کامل می شود.  و من امیدوارم حداقل در این سایت که شعار خانه ما سرلوحه کارش قرار گرفته است حداقل شاهد چنین تبعیض هایی نباشیم.
حداقل کاری که از دست ما بر می آید اینست که نام کسانی چون پوری بنایی و آذر شیوا را که در سینمای بعد از انقلاب به حق خود نرسیدند را در چنین محیطهایی زنده نگاه داریم نه آنکه در پی حذفشان باشیم.
در پایان هم امیدوارم این پست شامل سانسور و حذف نگردد تا بتوانید ادعای متفاوت بودن را داشته باشید.