ارسال: #2

قسمت دوم تاریخچه سینمای ایتالیا

در بهار 1945 ایتالیا از اشغال المانیها ازاد و موسولینی اعدام میشود..این دو اتفاق خوش یمن در همون موقع در ایتالیا با نام بهار ایتالیا نام گذاری میشود. از همین ایام رویکرد واقع بینانه در سینمای ایتالیا رواج پیدا میکند و چنین رویکردی لوکیشین های طبیعی در سطح و حومه شهر میطلبد..پیشتر با بوجود امدن صدا گذاری و صنعت دوبله در ایتالیا کارگردانان کار اسانتری برای فیلمبرداری در محیطهای طبیعی را داشته اند.
در طول عمر کوتاه این جنبش فیلمهایی خلق شده که گاها جزو شاهکارهای تاریخ سینما هستند..فیلمهای ابتدای بیشتر بروی مقوله جنگ تکیه میکردند از جمله سه گانه روسلینی اما در ادامه موضوع فقر و فساد جامعه بیشتر داستان اصلی فیلمها را تشکیل داد.


کارگردانان مطرح نئورالیسم




روبرتو روسلینی را شاید بتوان مهمترین فیلمساز این مکتب دانست اثار او درباره جنگ و تبعات ان بود والبته بدون فیلمنامه ای از پیش طرح شده.
فیلمهای مهم این کارگردان عبارتند از



رم شهر بی دفاع (1945)
پاییزا (1946)
آلمان سال صفر سال (1947)
عشق (1948)
استرومبی (1949)

ویتوریو دسیکا که با همکاری زاواتینی فیلمهای بسیار ارزشمندی را خلق کردند.



بچه ها به ما نگاه می کنند (1943)
واکسی (1946)
دزد دوچرخه (1948) این فیلم بدون شک نقطه عطف سینمای نئورالیسم و بهترین خروجی این مکتب شناخته میشود.
معجزه در میلان (1950)
امبرتو دی (1952)


لوکینو ویسکونتی تمام آثار ویسکونتی تنش وتقابل میان شادابی و واقع گرایی اجتماعی است.
وسوسه (1942).
زمین می لرزد (1947).
بلسیما (1951).




لوئیجی زامپا که از مهترین اثار نئورالیستی وی میتوان به  زندگی در صلح (۱۹۴۷) آنجلینا (۱۹۴۷) اشاره کرد.


 جوزپه دسانتیس .او از منتقدان مجله سینما بود نشریه ای که در زمان فاشیسم چاپ میشد و پایه های نئورئالیسم را در دنیای ژورنالیستی بنا کرد.
مشهورترین فیلم وی
شکار فاجعه امیز (1947)
برنج تلخ (1949)


از آنجا که نیروهای اقتصادی و فرهنگی بودند که جنبش نئورئالیسم را سرپا نگه داشته بودند، خود آنها هم علل اصلی افول آن را فراهم آوردند.شکست حزب لیبرال و چپ گرای ایتالیا نشان از شکست دیدگاههای جنبش نئورال بود
رفته رفته از محبوبیت این مکتب بین مردم  کاسته میشد و بخصوص عوام دیگر علاقه ای به تماشای چنین فیلمهای متفکرانه ای نداشتند. فیلمهای امریکایی با زبانی عامیانه تر  جنبه های تجاری سینمای ایتالیا را قبضه کرده بود. جولیو اندره ئوتی که بسمت ریاست هنرهای نمایشی گمارده شده بود از سویی برای جلوگیری از ورود بیش ار اندازه فیلمهای امریکایی و از سویی در جهت نشان دادن تصویر بهتری از کشور ایتالیایی که پس از جنگ به سوی رفاه و رونق می رفت ، از مخالفین این مکتب شد. پس از 1949 سانسور و فشار دولت، جنبش را در تنگنا قرار داد.آندره اوتی که پرداخت وام های بانکی را در انحصار خود داشت فیلمهای نئورالیستی و منتقد وضعیت اجتماعی را از دریافت وام محروم کرد.و سانسورهایی بسیاری در مورد اثار هنری جنبش اعمال گردید تا به حدی که اندره ئوتی گفته بود که فیلمهای اینچنینی باید شسته و پهن شوند تا اثرات سیاهی و فقر از انها زدوده شود.

با همه تلاشی که که حکومت انجام داد و البته بی مهری مردم  این مکتب به پایان خود رسید.. فیلم امبرتو دی اخرین فیلم این جنبش محسوب میشود
اکثر کارگردانان این مکتب هم به ساخت فیلمهای ملودرام روی اوردند که اکثر غالب موضوعات فیلمهای دهه بعد از نئورال را تشکیل میدادند و البته بعد از این دوران بود که باز هم شاهد قدرت گرفتن سینمای کمدی در ایتالیا میباشیم. البته ذکر این نکته حائز اهمیت است که چندین سال بعد نشانه هایی از تفکر نئورالیسم در اثار انتونیونی و فلینی دوباره ظهور کرد

ادامه تاریخچه در پست بعدی..

نگاهی به فیلم برنج تلخ


 
کارگردان : چوزپه دسانتیس

بازیگران: ویتوریو گاسمن - دوریس دوالینگ - سیلوانا مانگانو - راف والونه

محصول 1949

مدت زمان 108 دقیقه


داستان فیلم: والتر سارق حرفه ای که دست به سرقت جواهرات زده از  قانون گریخته است به همراه دوستش فرانچسکا قصد پنهان شدن از مامورانی را دارد که با لباس شخصی در ایستگاه قطار بدنبال وی هستند.. والتر جواهرات را در اختیار فرانچسکا میگذارد  و فرانچسکا سوار قطار کارگران زن شالیکاری میشود که به دره پو فرستاده میشوند..باوجودی که نام وی در لیست کارگران زن ثبت نشده اما به هر طریق که هست در انجا مشغول به کار میشود..سیلوانا از کارگران شالیکار که رابطه ی عاشقانه ای با مارکو یکی از کارکنان اردوگاه دارد از همان بدو ورود فرانچسکا او را تحت نظر میگیرد.و متوجه جواهرات سرقتی پنهان شده میشود. پس از مدتی سرو کله والتر که در پی اموال دزدیش امده پیدا میشود. سیلوانا به رابطه فرانچسکا و والتر پی میبرد..والتر دوباره دست به دزدی میزند و اینبار برنج ها را به سرقت میبرد. سیلوانا با جلب توجه والتر سعی میکند که شریک اموال دزدی او شود.اما فریب والتر را میخورد.  فرانچسکا با کمک مارکو در تلاشند که جلوی انان را بگیرند .در پایان داستان درگیری رخ میدهد و والتر بدست سیوانا کشته میشود و در پایان جسد سیلوانا که خودکشی کرده است روی زمین گذاشته میشود و کاگرانی که به پایان فصل کشت برنج رسیده اند برای او ادای احترام میکند و روی او برنج میپاشند.





این فیلم به نوعی زمینه ساز سقوط نئورئالیسم به ورطه سینمای تجاری شد. هرچند با به نمایش گذاشتن همه رنج و سختی که طبقه کارگر بخصوص زنان کارگر در مزارع برنج متحمل میشوند جنبه های شاخص سینمای نئورالیستی را داراست.اما اثرات موفقیت تجاری فیلمهای هالیوودی بر صنعت سینمای ایتالیا تهیه کنندگان این فیلم را واردار کرد تا علاوه بر المان های نئورالیستی  جنبه های شخصی کاراکترها نیز در نظر گرفته شود و همچنین حضور بازیگری چون سیلوانا مانگانو باعث تشدید جنبه های تجاری این فیلم شد.

.