ارسال: #1

درود بر اعضا محترم و وطن دوست سینما کلاسیک

7 آبان روز جهانی یکی از ارزشمندترین شخصیت های تاریخ سرزمین پارس (کوروش بزرگ) است.

با تبریک به همه دوستان عزیز، امیدوارم به زودی شاهد ثبت این رخداد جهانی در تقویم ملی ایران باشیم.

گل نوشته نبونئید؛سند تاریخی 7 آبان

چرا 7 آبان، روز کوروش بزرگ است؟



بررسی درست و مستند تاریخ یک رخداد برجسته تاریخی، نه تنها برای استوارسازی گفته و دانشی ساختن آن نیاز است، بلکه شوند (دلیل) گرایش به بزرگداشت یاد آن رخداد در آن روز تاریخی نیز می شود.
بسیار نیک بختی است که گاهنگار نبونئید یا همان داریوش مادی امروزه در دست است که به یاری اش، می توان چند کردار پارسیان در بابل را با در دست داشتن روز و ماه و سال درست آن بررسی کرد و تاریخ آنها را نگاشت.
گاهنگار نبونئید به روشنی می گوید که کوروش بزرگ در هفتم آبان ماه سال 539 پیش از میلاد (برابر با سال هفدهم فرمانروایی نبونئید)، درون بابل شده است.

فرجامین فرمانروای نوبابلی یا کلدانی، با دو گونه نام گذاری شده است.
در نوشته های توراتی و اسلامی، از وی با نام "داریوش مادی" نام برده شده و بن نوشت های میان رودانی و یونانی، نبونئید، نبونیدوس و یا لابونیت.
این که چگونه از دو فرد با یک شمار سال حکومت (هر دو 17 سال) برای یک نقطه جغرافیایی، به عنوان فرمانروا نام برده شده، یک چیستان به چشم می آید اما ابن عربی این چالش را چاره کرده است:
" داریوش مادی، یونانیان، یونانیان او را (نابونیدس) گویند... در عصر پادشاهی او، دولت نبطیان کلدانی منقرض شد و پادشاهی آن قوم به پارسیان رسید"
(ابن عربی، فصل دولت پنجم،رویه 62)
با توجه به نمونه هایی از آیین رایج در میان رودان، که فرمانروایان هم دارای یک نام آیینی و هم یک نام شخصی بوده اند، این گمان پیش می آید که آیا به استناد کتاب دانیال از تورات که یک سند کمابیش مستقیم از روزگار یاد شده است، نام شخصی این واپسین فرمانروا، داریوش و تبارش مادی بوده و نام آیین میان رودانی اش، نبونئید بوده باشد؟
دور از ذهن نیست اما آنچه در اینجا کانون پژوهش است، داده های در پیوند با کوروش از گاه نگار نبونئید است که ریشه بسیاری از آمارهای تاریخی امروزه، به ویژه رخداد روز هفتم آبان ماه است.

در اینجا، به آگاهی های برآمده از این گاهنگار پرداخته می شود:

1. در سال ششم از فرمانروایی نبونئید (550پیش از میلاد)، ایش تومگو (استیاگس؛واپسین فرمانروای مادی)، ارتشش را گردآوری و بر ضد کوروش به راه انداخت اما این ارتش بر ضد شاه ماد شورید و او را زندانی و سرانجام به کوروش سپرد.
پیرو نوشته های هرودوت در کتاب یکم اش می دانیم که شوند(دلیل) این شوریدن، هارپاگ، وزیر زخم دیده از شاه بوده است.
در این بخش از گاهنگار، کوروش، شاه انشان خوانده شده است.
در پی این رخداد، کوروش به سوی هگمتانه رفت و دارایی ها از هگمتانه به انشان جا به جا شد.

2. در سال نهم از فرمان روایی نبونئید (547 پیش از میلاد)، از کوروش این بار با نام، شاه پارس نام برده شده است.
این مساله در کنار نوشته های کاخ های پاسارگارد، ارزشمندترین مواردی است که از تبار و هویت پارسی کوروش یاد می کنند و گفتمان ناپارسی بودن کوروش را نیرومندانه پوچ می سازند.
پیرو گاهنگار یاد شده، کوروش از دجله در پایین (جنوب) اربیل گذر می کند.
از اینجا به بعد، دانسته نیست چه کسی به اورارتو لشگر کشیده و در این لشگرکشی فرمانروای اورارتو کشته شده است.
برخی نگرش بر یورش کوروش به اورارتو دارند و برخی دیگر بر یورش بابلیان به رهبری ولیعهد به اورارتو.
بایستی دانست که فرمانروایی اورارتو پیش تر به دست مادها برانداخته شده بود و از این رو، روشن نیست این اورارتو، کدام هستی تاریخی می توانسته باشد؟

3. در سال شانزدهم از فرمانروایی نبونئید (538 پیش از میلاد)، که پیشینه داده هایش از میان رفته است، نام سرزمین و کشور پارس به روشنی آورده شده که این نیز نشان می دهد، هویت لشگریانی که در شرف درونش (ورود) به بال هستند، پارسی است.

4. در سال هفدهم از فرمانروایی نبونئید (539 پیش از میلاد)، در شهر اُپیس، لشگریان نبونئید، کشتاری به راه انداختند.
نبونئید خود در شهر بیابانی "طما" مانده بود.
در همین سال در روز شانزدهم از ماه "اولولو"، اوگبارو یا همان گئوبرووَ (گوبریاس)، که فرمانده ارتش کوروش و فرماندار گوتیوم بود، درون بابل شد و آن را آماده آمدن کوروش ساخت.
در روز سوم از ماه "ارَحسمنَ" برابر با هفتم آبان ماه سال 539 پیش از میلاد، کوروش بزرگ همراه با پسر بزرگش، کمبوجیه دوم، در آرامش و صلح کامل و به دور از خونریزی، درون بابل شد.
پیرو استوانه او، بابلیان از این پارسی استقبال و نبونئید را نفرین کردند.
می دانیم که بر پایه نوشته برسوس، تاریخ نگار معتبر یونانی زبان میان رودانی، کوروش نبونئید را به کرمان فرستاد.
در هفتم فروردین سال بعد برابر با روز چهارم از ماه "نیسانو"، کمبوجیه نیز محترمانه، درون یک نیایشگاه شد.

در یک نگاه، چنان که دیده می شود، روزنگار چیرگی بر هگمتانه و بابل و رخداد درونش (ورود) کوروش بزرگ به بابل به دور از خون ریزی در هفتم آبان ماه، سراسر مستند و معتبر بوده، این روز به راستی روز کردار بزرگ کوروش است.

نوشتار:سورنا فیروزی / شماره 330 روزنامه امرداد

یک نکته کوچک در رابطه با عکس بالا : نقش برجسته ای که در عکس مشاهده می فرمایید به احتمال بسیار زیاد تنها تصویر موجود از کوروش بزرگ است که به دستور داریوش بزرگ بر روی سنگ نقش بسته است. (البته آرامگاه و منشور کوروش بزرگ هم به دستور داریوش بزرگ ساخته شدند)



بازسازی تقریبی چهره کوروش بزرگ از روی نقش برجسته

سروران گرامی بابت نوع نوشته که کمی از زبان محاوره به دور است عذرخواهی میکنم.
هدف گرامیداشت این روز بر پایه دلایل مستند بود نه صرفا مطالب رایج در سایت ها و بسیاری از کتاب ها.