ارسال: #1

ارسال: #2

گفتگوی سعید شیخ زاده با باشگاه خبرنگاران جوان
چاق و لاغر مانع رفتن شیخ زاده به مدرسه شد!




http://www.yjc.ir/fa/news/5330574/%DA%86...8%B4%D8%AF

ارسال: #3

دوبله سری جدید سریال رودخانه برفی به مدیریت محمود قنبری انجام شد. سری اول این سریال اوایل دهه 70 دوبله شده بود.


http://parsigooyan.com/index.php/%D8%A2%...8%A7%D8%AA

ارسال: #4

دوبلوری که شاگرد محمد نوری بود...
http://www.yjc.ir/fa/news/5342318/%D8%AF...9%88%D8%AF
گفتگوی تورج مهرزادیان با باشگاه خبرنگاران

ارسال: #5

افشین زینوری در شبکه سه

به بهانه پخش سریال آسمان من به کار گردانی محمد رضا آهنج از هجدهم مهر ماه در شبکه سه

دانیال حکیمی، حسن پورشیرازی، آتیلا پسیانی، حمید عطایی، امین حیایی، حامد بهداد، پژمان بازغی، سروش صحت، رحیم نوروزی، عمار تفتی، افشین زی نوری، ویدا جوان، سودابه بیضایی، الهام چرخنده، شهرام عبدلی، صالح میرزاآقایی، چکامه چمن ماه، امیررضا دلاوری و...............





موضوع اصلی سریال درباره امنیت پرواز است.

لینک توضیحات :

http://www.ariapix.net/1393/12/%D8%B3%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D9%84-%D8%A2%D8%B3%D9%85%D8%A7%D9%86-%D9%85%D9%86.html




پ.ن: هدف آگاه ساختن دوستان از بازی افشین زینوری است و این معرفی، تایید  یا عدم تایید کیفیت و عیار سریال فوق نیست


                                                                  با تشکر
    
                                                                   بولیت    






.

ارسال: #6

گفتگوی بهرام زند با خبرگزاری مشرق:

زمانی که قدرت دستم بود،تلافی نکردم



لینک

ارسال: #7

http://www.yjc.ir/fa/news/5369366/%D8%AA...8%A7%D9%87

ارسال: #8

روز واقعه اگر ماندگار شد بخاطر گریم خوب،و صدای ژرژ پطرسی ماندگار شد شما فیلم محمد را ببینید بازی افتضاح و صدای شجاع نوری چقدر به کار لطمه زده بخصوص سکانس مباحثه عبدالمطلب و
فرماننارسایده سپاه ابرهه

ارسال: #9

درد دلهای یک صدای آشنا
سیامک اطلسی یکی از آن صداهای ماندگار و بی ادعایی است که دوبله دوستان خاطرات خوشی از صدایش دارند.



http://www.yjc.ir/fa/news/5401782/%D8%A8...9%88%D8%AF

ارسال: #10

دیروز به دیدن  فیلم این سیب هم برای تو رفتم با حضور چنگیز جلیلوند و کارگردانی سیروس الوند.فیلم ساختار ضعیفی داشت.انگار که یک کارگردان اولین فیلمش را ساخته است.اگر تیتراژ فیلم را حذف میکردی ْ بیننده حتی حدس هم نمیزد که کارگردان کار سیروس الوند باشد.بازیگران زن بسیار بازی ضعیفی داشتند و همچنین بازیگران مرد به جز پژمان بازغی.اما ....
اما در این میان سیروس الوند از صدا ْ و استایل جلیلوند بهترین استفاده را کرده بود.صدای جلیلوند کاملا معرف پیرمردی پولدار و صاحب نام بود که حتی به صورت ناخودآگاه در بیننده  تداعی کننده شخصیتهای ثروتمند فیلمهای فارسی بود.بی انصافی است اگر بگویم که جلیلوند در بازیش از تجربه ۶۰ ساله دوبله در انتقال  حس در بازی اش استفاده نکرده بود.‌ گرچه سبک بازیش حرفه ای نبود اما برای یک گوینده که بیشتر پشت میکروفون حضور داشته قابل قبول بود.
فیلم روالی کسل کننده و بدون موسیقی متن داشت و بازیگران زن صورتی یخ و بی روح داشتند.موضوع فیلم همان تکرار فیلم فارسی بود عشق پیرمرد ثروتمند به دختر جوان و ...
اما در این  میان اگر عاشق دوبله بودی با صدای جلیلوند مارلون براندو و برت لنکستر و ...تا فردین و بهروز و ...  جلوی چشمت رژه میرفتند.نوستالژی خوبی بود.

ارسال: #11

او معتقد است: وضعیت دوبله در صداوسیما در دوره‌ی ریاست سید عزت‌الله ضرغامی به مراتب بهتر از حال حاضر بود (کلیک کنید)

ارسال: #12

پاره ای از جراید سالهای دور که جناب جلال مقامی آنرا از آرشیو شخصی خود به سایت سینما کلاسیک هدیه کردند. استاد آرشیو کاملی از فیلمهای نایاب را در اختیار دارند. همچنین تصاویر و عکسهای زیادی از گذشته دوبله ایران در اختیار دارند. تمام تلاش بنده بر این است که ایشان را راضی نمایم تا برخی از مدارک و آرشیوهای سالهای دور دوبلاژ ایران را در اختیار سایت قرار دهند. خوشبختانه این تلاشها آرام آرام در حال نتیجه دادن است. با کمک ایشان هرگونه سند یا مدرکی که بیانگر بخشی از تاریخ دوبله ایران است و نزد سایر همکارانشان نگهداری میگردد را نیز جمع آوری خواهیم نمود. ایشان همچنین چند قسمت از برنامه دیدنیها را در اختیار سایت قرار دادند. با کمک منصور و پدرام عزیز تحقیق می کنیم تا اگر این نسخه ها قبلا در سایر سایتها ارائه نگردیده باشد آنها را به اعضای سایت ارائه نمائیم. ایشان همچنین نسخه های کم یابی از دوبله های اول برخی از فیلمها را در اختیار دارند. 

جناب منوچهر والی زاده هم هفته گذشته دعوت نمودند تا دیدار مجددی با ایشان در استودیو قرن بیست و یک داشته باشیم. پدرام عزیز به دعوت استاد به استودیو رفتند و  یک گزارش تصویری ویژه از استودیو قرن بیست و یکم آماده نموده اند که بزودی در اختیار دوستان قرار خواهد گرفت. قطعا عنایت ویژه بزرگان دوبله به سایت ما ، حاصل تلاش یکا یک اعضاست . ما با هر گوینده ایکه تماس و ارتباط برقرار می کنیم و سایت را به انها معرفی می کنیم آنها پس از بازدید سایت از تلاش و دانش دوستان متعجب می گردند و با اشتیاق فراوان اعلام آمادگی برای همکاری می کنند. قطعا تعریف و تمجیدهای جناب مقامی و منوچهر والی زاده نزد همکارانشان از سایت ما ، اعتبار ویژه ای به سایت سینما کلاسیک می بخشد. ما امیدواریم بزودی به جایگاهی برسیم تا هروقت علاقمندان به دوبله از گویندگان دوبله درخواست رزومه و بیوگرافی و اسامی فیلمهایی که گویندگی کرده اند را نمایند آنها بی درنگ سایت سینما کلاسیک را بعنوان مرجعی که تمام این اطلاعات را جمع آوری می نماید را معرفی نمایند.







 

ارسال: #13

اول فروردین روز تولد ژاله علو هنرمندی است که به واسطه حضور در بسیاری از عرصه های هنری از جمله هنر دوبلاژ و همینطور بازی در آثار شاخص و ماندگار سینما، تلویزیون و تئاتر کشور به نقشی ماندگار در عرصه های هنری دست یافته است و نام وی از تارک هنر کشور پاک نخواهد شد. 
ژاله علو در سال ۱۳۰۶ در تهران به دنیا آمد. او فارغ التحصیل دانش سرای مقدماتی تهران در سال ۱۳۲۶ بود و بعد در سال ۱۳۲۸ به هنرستان هنرپیشگی رفت و در سال ۱۳۲۹ از این هنرستان فارغ التحصیل شد. او ابتدا به تئاتر روی آورد و در سال ۱۳۲۸ با نمایشنامه  «ماری مادلن» در تئاتر فردوسی فعالیت تئاتری خود را آغاز همزمان با ثبت نامش در هنرستان هنرپیشگی آغاز کرد، حدود یک سال در تئاتر فردوسی فعالیت کرد و بعد از آن به تئاتر تهران رفت و پس از مدتی دوباره به تئاتر فردوسی بازگشت.

در مدت فعالیت تئاتری اش در بیش از بیست نمایشنامه ایفای نقش کرد.این هنرمند برجسته که صدای ماندگاری دارد در سال ۱۳۳۱ به رادیو رفت و گویندگی برنامه های متعددی را بر عهده گرفت. او در سال ۱۳۳۲ فعالیت خود را به صورت جدی در زمینه دوبلاژ آغاز کرد و در فیلم های زیادی به جای هنرمندان معروف سینمای ایران و جهان سخن گفت.این هنرمند در طول دوران کاری خود تندیس افتخار یک عمر فعالیت سینمایی را دریافت کرد و در سال ۱۳۸۹ به عنوان چهره ماندگار عرصه هنر شناخته شد.

از سوی دیگر این هنرمند ارزنده برای یک عمر فعالیت هنری خود تقدیرنامه ای از انجمن بازیگران سینمای ایران دریافت کرد و توانست در ششمین جشنواره بین المللی برنامه های رادیویی به عنوان برترین کارگردان نمایشنامه های رادیویی شناخته شود.علو آغازگر دوبلۀ کارتون در ایران بود و دوبلۀ بسیاری از کارتون ها مانند «پینوکیو»، «سفید برفی»، «زیبای خفته»، «سیندرلا»، «صد و یک سگ خالدار» و ... به کارگردانی وی انجام شده است.این هنرمند ارزنده که چند سالی است به فعالیت هنری نمی پردازد تاکنون در بیش از ۷۰ فیلم سینمایی و سریال تلویزیونی ایفای نقش کرده است که برخی از این آثار مانند سریال «روزی روزگاری» جزو محبوب ترین سریال های تلویزیونی شناخته شده اند.

به مناسبت روز تولد این سینماگر گفتگویی با بهمن زرین پور و منوچهر والی زاده دو تن از همکاران این بانوی سینماگر داشتیم که ماحصل آن در ذیل نقل شده است:
بهمن زرین پور بازیگر و کارگردان سینما و تلویزیون که کارگردانی سه مجموعه تلویزیونی «گالش های مادربزرگ»، «زیر چتر خورشید» و «آوای فاخته» با بازی ژاله علو را بر عهده داشته گفت: من از سال ۱۳۴۵ که همزمان با آغاز کارم در رادیو بود با خانم علو آشنا شدم و از همان زمان شیفته ابعاد مختلف شخصیت ایشان شدم که «وارستگی» مهمترین عنصر شخصیتی شان بود.

وی ادامه داد: وارستگی در تمامی ابعاد زندگی خانم علو جریان دارد؛ ما بسیاری از سینماگران را داریم که در طول زندگی شان همواره به وارسته بودن تظاهر می کنند و به دلیل متظاهر بودن وارستگی در آن ها متجلی نمی شود اما خانم علو از آن دسته افرادی بودند که عین وارسته بودن در زندگی شخصی و هنری شان جریان دارد و همواره این عنصر کمیاب وجود ایشان اطرافیان شان را تحت تأثیر قرار می دهد.زرین پور با بیان اینکه زندگی خصوصی و هنری خانم علو همواره سرشار از سلامت، انسانیت، احترام و شعور است اظهار داشت: رابطه خانم علو با پسرشان که از بزرگان باستان شناسی کشور هستند همواره مرا تحت تأثیر قرار داده و این را به طور قطع و یقین عرض می کنم که زیباترین رابطه مادر و فرزندی را در تمامی طول زندگی ام تنها در رابطه خانم علو و فرزندشان دیده ام.

بازیگر فیلم سینمایی «حکایت عاشقی» تأکید کرد: علاوه بر تمامی این ها هنر ژاله علو در کشور ما ماندنی است و ایشان جزو مفاخر و ارزش های سینما، تلویزیون، تئاتر و دوبلاژ ایران محسوب می شوند و قطعاً تا ده ها نسل بعد هم با صدای گوش نواز و لطیف این بانوی گرانقدر آشنایی خواهند داشت.زرین پور در خصوص همکاری های خود با این هنرمند گفت: زمانی که برای اولین بار می خواستم سریال بسازم اصلاً نمی توانستم جز ایشان به بازیگر دیگری بیندیشم و هنر ایشان جایی برای حضور سایر بازیگران در ذهن من باقی نگذاشته بود و مفتخرم که توانستم همکاری های متعددی با این بانوی گرانقدر هنر داشته باشم.وی در خاتمه افزود: امیدوارم سایه پر مهر ایشان همواره بر سر هنرمندان و هنر این مرز و بوم باشد و ما بتوانیم از گوهر وجود ایشان بهره کافی و وافی ببریم.

منوچهر والی زاده دوبلور مطرح نیز گفت: خانم علو یکی از بزرگترین و بهترین اساتید من هستند و در طول دوران کاری ام همواره از ایشان بسیار آموختم؛ جایگاه خانم علو در سینما و تئاتر کشور و به ویژه عرصه هنر دوبلاژ به هیچ عنوان فراموش شدنی نیست و من این روزها تنها آرزو دارم که یک بار دیگر بتوانم ایشان را در استودیوهای دوبلاژ ببینم و برایشان شاگردی کنم.این هنرمند یادآور شد: همکاری من با خانم علو در سریال محبوب و پر طرفدار «سال های دور از خانه» (اوشین) شکل گرفت که ایشان مدیریت دوبلاژ این سریال تلویزیونی را بر عهده داشتند و من هم در آن زمان در نقش «کای» پسر نوزومی گویندگی می کردم که متأسفانه آن سال ها آخرین کارهای خانم علو در عرصه هنر دوبلاژ بود.

والی زاده در ادامه این گفتگو اظهار داشت: خانم علو علاوه بر اینکه یک هنرمند متبحر و کاربلد هستند آنچنان در زندگی روزانه شان رفتار می کنند که تمامی اطرافیان خود را وادار به احترام کرده و تحسین همگان را نسبت به کمال و دانش و رفتار و بینش خود بر می انگیزند.این دوبلور برجسته در خاتمه افزود: من امیدوارم شرایط برای حضور مجدد خانم علو و هنرمندان هم طراز ایشان در سینما، تلویزیون، تئاتر و دوبلاژ کشور بیش از گذشته فراهم شود و تا جوانانی که تازه به این عرصه ها ورود پیدا کرده اند هم بتوانند از این هنرمندان به ویژه در زمینه خصایص والای انسانی بیاموزند.

 
منبع: سینما پرس
 

ارسال: #14

پیش از عید خبرگزاری مهر در خبری اعلام نمود که در تدارک دو مصاحبه با دو دوبلور پیشکسوت کشورمان استاد جلال مقامی و خسرو خسرو شاهی می باشد. هفته گذشته مصاحبه اقای خسرو شاهی منتشر شد اما از مصاحبه اقای جلال مقامی بی اطلاعم. احتمالا جناب بروبیکر بیشتر در جریان باشند. من متن مصاحبه با استاد خسرو شاهی را عینا برای شما ارسال می کنم:    جلال مقامی گفت سه ماه است موبایلش زنگ نخورده است. تلفنی که چندان زنگ نمی خورد داشتنش فایده ای ندارد.

  خسروشاهی شاید از معدود دوبلورهایی باشد که وارد کاری جز حرفه خود نشد، او علی رغم پیشنهادهایی که در حوزه بازیگری و گویندگی داشت، اما نخواست آنها را امتحان کند و وقتی از او می پرسم نخواسته است در زندگی ریسک کند، پاسخ می دهد همه زندگی او ریسک بوده است.
ریسک؛ همه زندگی مردی است که گزاف نیست اگر گفته شود خیلی‌ها دوست دارند حتی به شوخی صدایش را تکرار و تقلید کنند و البته نمی دانند دوبلوری که به جای شخصیت هایی چون آلن دلون، آل پاچینو و آمیتاب باچان سخن گفته است بهای رل گفتنش را با خونی داده که از حنجره هایش بیرون آمده است.
خسرو خسروشاهی در این گفتگو از سریال های سطح پایین ترکی و مضمون های انحرافی آنها سخن گفت و از علاقه خود به فیلم دیدن و کتاب خواندن صحبت کرد که باعث می شود انسان همچنان زنده بماند. این دوبلور پیشکسوت که امسال ۷۵ ساله می‌شود، از موبایل استفاده نمی کند و معتقد است نیازی هم ندارد، چراکه ارتباط چندانی با بیرون و یا همکاران ندارد.

اکنون یکی از دلسردی‌های هم‌نسلان شما این است که فیلم‌های کلاسیک گذشته دیگر وجود ندارد و چون آثار خوبی ساخته نمی شوند، دوبله ها هم ماندگار نیستند.

ـ وجود دارد، ولی همکاران دیگر حوصله ندارند و کسی حاضر نیست دو بار بیشتر دیالوگ خود را تمرین کند و خسته می شود. اگر من به عنوان دوبلور حوصله کار نداشته باشم، مدیر دوبلاژ من نمی‌تواند کاری کند. تا یکی دو سال پیش که من برای تلویزیون کار می‌کردم، فیلمی را که قرار بود دوبله کنیم ابتدا تکثیر می‌کردم و به نقش‌های اصلی می‌دادم تا آن را ببیند و بعد قرار می‌گذاشتیم و درباره آن صحبت می‌کردیم، اما هر کسی چنین کاری را انجام نمی دهد.

گله‌ای هم معمولاً از طرف دوبلورها وجود دارد مبنی بر این که تلویزیون بیشتر فیلم‌ها و سریال‌های چینی و کره‌ای را دوبله می‌کند.

ـ بله متاسفانه. زمانی در تلویزیون فیلم‌های بسیار خوبی دوبله می شد، اما در این چند سال اخیر اطلاعی ندارم چه شده است که دیگر آثار خوب خریداری نمی شوند. شاید آنها که سابق بر این فیلم و سریال می‌خریدند، اخراج شده‌اند! ما در تلویزیون فیلم‌هایی مثل «جی اف کی»، «پارک ژوراسیک»، «مخمصه» و «پدر خوانده» ‌ها را دوبله کردیم. الان تمام فیلم‌ها کره‌ای است که در آنها عده ای شمشیر به دست و در حال مبارزه هستند. این فیلم‌ها بی‌خاصیت هستند و حرفی برای مخاطب ندارند.
زمانی دختر خانمی به من گفت، دوست دارد به کره مهاجرت کند و من فهمیدم با دیدن این سریال‌ها به شخصیت‌های فیلم‌های کره‌ای علاقه‌مند شده است.

گاهی هم بیان می‌شود این سریال‌ها خاستگاهی شرقی دارند.

ـ کشور کره چند سال تاریخ دارد و چند قهرمان در تاریخش داشته است؟ موسیقی، سبک زندگی و… در کره چه ویژگی دارد که ما باید دنباله‌رو آنها باشیم؟
مهرجویی یک بار به من گفت باید برای گرفتن مجوز ساخت یک فیلمنامه در تلویزیون کفش آهنی داشت و آنقدر که برای ساخت سریالی (سمفونی مردگان عباس معروفی) به تلویزیون رفت و آمد داشته، خسته شده است. او گفت تا پای ساخت رفته اما در نهایت پذیرفته نشده است.

به نظر شما کمبود بودجه چقدر در خرید و ساخت آثار خوب نقش دارد؟– اگر تلویزیون پول نداشت که برای سریالی مثل «کیمیا» انقدر هزینه نمی‌شد. سریالی که من تنها چند قسمت از آن را دیدم و به نظرم فاجعه بود. این سریال می‌توانست ۱۰ قسمت باشد.

پس سریال‌های تلویزیونی را هم می‌بینید؟

ـ بله من هم سریال‌های تلویزیون را می‌بینم و هم سعی می‌کنم همه روزنامه‌ها را بخوانم. البته این را بگویم که تاکنون هیچ یک از سریال های ترکی شبکه های ماهواره ای را ندیده ام. آنقدر فیلم های خوب می بینم که اصلا دلم نمی آید سریال های سطحی ترکی را ببینم.
فکر می کنم اکنون ذائقه‌ها تغییر کرده است. یک بار من و آقای حسین عرفانی در استودیو بودیم و بعد او گفت اگر همین الان داخل یک کوچه برویم و زنگ در خانه ها را بزنیم همه در حال دیدن سریال ترکی هستند. واقعیت این است که من فکر نمی‌کنم زندگی ترک‌ها آنقدر بی‌در و پیکر باشد که یک زن با داشتن همسر، معشوقه‌ هم داشته باشد یا یک مرد چند زن را با هم داشته باشد. این داستان ها فقط از یک ذهن معیوب درمی آید.
مجله‌ای بررسی کرده بود که ترک‌ها بزرگترین صادرکننده سریال در جهان هستند و در بعضی از کشورها هیچ گونه نتوانسته اند از توزیع این سریال ها جلوگیری کنند. به طور مثال در نقاطی از جهان مثل مصر و پاکستان این سریال‌ها را تکفیر کرده‌اند.

بعد از ۷۴ سال چه چیزی برای شما اهمیت دارد که همچنان مسائل و جریان‌ها را دنبال می‌کنید؟

ـ این ویژگی‌ آدم زنده است. چندی پیش کتابی خریدم که درباره فروغ بود و من دو ساعته و در نیمه شب آن را خواندم. صدایش را هم در دکلمه ها گوش می کنم و بسیار دوست دارم. من شب‌ها زودتر از ۵ یا ۶ صبح نمی‌خوابم گاهی ساعت ۷ که همسایه روبه‌رو سر کار می‌رود و در منزلش را باز و بسته می‌کند، من تازه به اتاق خواب می‌روم و این برای من نشانی شده بود. در این باره زمانی فیلم و سریال می‌بینم و کتاب و مجله می‌خوانم. بالاخره شما باید بدانید که در کشورتان چه خبر است.

اخیراً چه کارهای خوبی اعم از فیلم یا سریال از تلویزیون دیده‌اید که بخواهید از آنها بگویید؟
ـ کار خوبی ندیده‌ام.

چرا همکاری خود شما با تلویزیون کمتر شده است؟
ـ همکاری دارم، اما مثل قدیم نیست. پیش از نوروز همکاران من در تدارک برنامه‌ای بودند که درباره دوبله بود و تنها کسی که در آن شرکت نکرد، من بودم چون تمایل چندانی به حضور در چنین برنامه هایی ندارم. از طرف تلویزیون تماس‌های زیادی با من گرفته می‌شود که برای دوبله و یا همکاری بروم، اما تمایلی ندارم. وقتی می‌بینم جوانانی برای دوبله می‌آیند با ۲۰ تا ۳۰ هزار تومان کار می‌کنند، آتش به جانم می‌افتد. من نمی‌توانم به این شکل کار کنم. من همچنان ماشین مدل ۸۲ سوار می‌شوم، چون به خاطر پول کار نمی کنم و اگر قرار بود دنبال پول و ثروت بروم، وضعم بهتر از این بود.
از طرف دیگر دوست ندارم عروسک خیمه‌شب‌بازی باشم یا با احساسات جوانان بازی کنم، آنها را بیاورم و امتحانشان کنم. تلویزیون ما شبکه «من و تو» نیست که بخواهیم مسابقه‌های گویندگی و… برگزار کنیم.
شما در حوزه های دیگر مثل گویندگی که همکارانتان ورود کرده اند کمتر فعالیت دارید. چرا؟
ـ چندی پیش شخصی با من تماس گرفت و بیان کرد که می‌خواهد شعرهای سهراب را دکلمه کند و یکی از آهنگسازان مطرح نیز ساخت موسیقی این اثر را برعهده داشت، اما این تهیه‌کننده شخص حرفه‌ای نبود و من هم علی رغم اصرار فراوان قبول نکردم دکلمه کار را بر عهده بگیرم.

وضعیت دوبلورها در این سال ها چه تغییری کرده است؟

– وضعیت در این سال ها بدتر شده است. احمدی نژاد برای صنف هنرمندان کارهای خوبی برای بیمه انجام داد که تا مبلغ ۴۰ تا ۵۰ میلیون پول بیماری ها را می داد. اکنون در بیمه ما عمل قلب و بسیاری از مواردی که لازم است، وجود ندارد. حسین فرحبخش تعریف می کرد که شبی ساعت ۲ و نیم بامداد نزد احمدی نژاد رفته بود و گفته بود که اوضاع هنرمندان خوب نیست. احمدی نژاد هم همانجا نام شخصی را می برد و می گوید شمارش کند چند نفر به پول نیاز دارند تا مبلغی به حسابشان ریخته شود. احمدی نژاد ۴۰۰ هزار تومان نقد و حدود ۲۰۰ هزار تومان هم به عنوان کالا برای هنرمندان قرار داد.

فکر می‌کنید صدای خاص شما در همه این سال‌ها باعث شد به جایگاهی که دارید، برسید یا تکنیک‌هایی که در این سال‌ها آموختید؟

ـ در اجتماع چندان صدای من شناخته شده نیست‌ و اگر بیرون بروم، کمتر مرا می‌شناسند.

خاطره‌ای نقل شده بود که شما تصادف می‌کنید و خانمی شاکی می‌شود که چرا با آن لحن و صدای خاص که با آن معروف شده‌اید، در آن لحظه سخن گفته‌اید.

ـ بله این یک شوخی بود که دوستان منتقدم از جمله هوشنگ گلمکانی در مجله فیلم ساختند و صحت ندارد. آنها به من گفتند چنین اتفاقی برایت رخ داده است و من پرسیدم چطور که بیان کردند که خودشان ساخته‌اند. تنها یک بار به یکی از فروشگاه محصولات فرهنگی رفتم، آنجا خانم و آقای میانسالی حضور داشتند که در حال انتخاب فیلم برای نوه های خود بودند. زمانی که از فروشنده سوالی پرسیدم، آن خانم به من اشاره کرد و به همسرش گفت این همان است که می‌گوید «امنِ»، آنها زبان آذری حرف می‌زدند و من هم با اینکه متوجه می‌شدم اما حرفی نزدم. همسرش هم به او پاسخ می‌داد «یوخ» یعنی که خیر این شخص او نیست. آنها از فروشگاه خارج شدند، ولی باز برگشتند و بعد همسر آن خانم از من پرسید آقا شما همان هستید که همسر من می‌گوید و من هم تایید کردم آن وقت همسرش به او گفت « تو آنقدر بی‌حواس هستی که هنوز وقتی پسرمان از خارج زنگ می‌زدند می‌پرسی شما؟» و این تنها زمانی بود که یک نفر مرا شناخت.

روزی چند ساعت فیلم و سریال می بینید؟

– معمولا سعی می کنم یک سریال را حداقل یک قسمتش را تمام کنم و بعد استراحت می کنم. درباره فیلم ها به جزئیات و حواشی از جمله لانگ شات و دیگر نکات فنی هم توجه دارم.

این همه فیلم دیدن انگیزه بسیاری می خواهد.

ـ بله دوستانی دارم که برای من فیلم می آورند. حدود ۲ تا ۳ سال پیش هم در انبار چند گونی فیلم را که همه وی اچ اس بود، دور ریختم. فیلم هایی که برای دوبله برایم فرستاده بودند و یا عده ای از دوستان داده بودند.

قرار بود در فیلمی از پیمان قاسم‌خانی بازی کنید، چرا به نتیجه نرسید؟

– بله اگر ساخته می‌شد، بسیار جالب بود. اما من از زیر بار آن فرار کردم. قصد این بود که من در این فیلم زندگی خود را با نام خسروشاهی بازی کنم و سفری هم به فرانسه داشته باشم، آلن دلون هم حضور داشته باشد، اما نشد و با خود فکر کردم بازی در این سن و سال کار من نیست.

شما در انتخاب فیلم ها و نقش و حتی پیشنهادهایی برای کارهایی مثل بازیگری و گویندگی به شکل گزیده عمل می کنید یا چندان علاقه ای به ریسک ندارید؟

– کل زندگی ما ریسک است. دیالوگ و رل گفتن ها و کاری که داریم، ریسک است. در حین کار ممکن است از حنجره شما خون بریزد به گونه ای که وقتی به پزشک مراجعه می کنید، می پرسد اسید خورده اید و باید بگویید داد زده ام. می پرسد حرفه شما چیست؟ بعد می گوید اگر یکی از تارهای صوتی ات پاره شود چه خواهی کرد؟ مگر چقدر درآمد دارید که اینگونه از خود کار می کشید؟

این اتفاق در دوبله چه فیلمی رخ داد؟
– فیلم «عروسی خوبان» ساخته محسن مخملباف. صبح همان روز که دچار خون ریزی شدم، مرا به بیمارستان برد و دکتر آنجا به من گفت یک مشت دیوانه دور هم جمع شده اید.
اینها ریسک است که شما با زندگی خود دارید. ممکن است کمتر فریاد بزنید و کسی هم اعتراضی نکند اما خود شما رضایتی ندارید.

اتفاقا من فکر می کردم شخصیت جانبازی که موجی می شد و شما جای او سخن می گفتید، صدایی آرام تر دارد و نمی دانستم که حنجره شما در این فیلم دچار خون ریزی شده است.

– چرا وقتی او را به اتاق عمل می برند و یا موجی می شود فریادهای بلندی می زند.

آخرین فیلمی که دیدید چه بوده است؟
– چندی پیش فیلم «بازگشته» را دیدم. به نظرم باید صحنه هولناک این فیلم را که خرس به دی کاپریو حمله می کند یک بار بدون صدا دید، آن وقت می فهمید که این صحنه هیچ حسی و هیچ ترسی ندارد و تازه شما متوجه عیب ها می شوید. فکر می کنید خرس با او بازی می کند و به یک شوخی تبدیل می شود.

فکر می کنم آرشیو بزرگی از فیلم داشته باشید.
– البته من فیلم های بسیاری داشتم که دیگران آنها را از من گرفته اند و دیگر نیاوردند. زمانی در دفتر محمد صالح علا بودم که دیدم فیلم «سرپیکو» روی میز اوست. پرسیدم این فیلم را از کجا آورده ای و او پاسخ داد که از مسعود کیمیایی گرفته است و دیگر هم نمی خواهد به او بازگرداند. به او گفتم این فیلم من است و تعریف کرد که کیمیایی به او توضیح داده است فیلم امانت است، اما او آن را گرفته و دیگر هم نمی خواهد به او پس بدهد.

و دیگر فیلم را نگرفتید؟
– خیر! بر باد رفت. همانطور که گفتم فیلم های زیادی داشتم، همه را از من می گرفتند. بابک بیات به منزل من می آمد و هر بار ۷ تا ۸ فیلم می گرفت. از او می پرسیدم چطور این همه فیلم را می بینید که می گفت همه فیلم ها را خودش نمی بیند و چند تا را هم برای شاملو می برد. این ماجرا مربوط به زمانی می شد که پای شاملو را قطع کرده بودند.

چرا شما موبایل ندارید؟
– فکر می کنم لازم نیست، هیچ گاه نداشته ام و حتی بلد نیستم با آن کار کنم. یک روز با دوستان صحبت شد جلال مقامی گفت سه ماه است موبایلش زنگ نخورده است. تلفنی که چندان زنگ نمی خورد داشتنش فایده ای ندارد.

این خاصیت این سنین است که ممکن است ارتباط آدم با جهان پیرامون کمتر شود؟
– ارتباط من با پیرامون کم نشده است. من با فرزندانم که خارج از ایران هستند و خواهرم هفته ای چند بار صحبت می کنم. قبل از نوروز هم با همسایه رفتیم و نهالی برای درختکاری خریدیم، اما با همکاران ارتباطی ندارم. از روزنامه ها بیشتر می فهمم که همکارانم در حال چه کاری هستند.
تا زمانی که کار بود ارتباط داشتیم. نمی دانم یک کارمند بانک یا دیگر مشاغل هم به همین شکل است و اگر بعد از ۳۰ سال مثلا بازنشسته شوند ارتباط ها قطع می شود؟ اکنون تنها با یک یا دو نفر بیشتر ارتباط دارم و از باقی همکاران اطلاعی ندارم.
منبع: مهر 

 

 

ارسال: #15

علی همت مومیوند، از گویندگان واحد دوبلاژ سیما با بیان اینکه در سال جدید اتفاق خاصی در حوزه دوبله نیفتاده است، از وضعیت فعلی دوبله اظهار نارضایتی کرد.او گفت: دوبله با همان روال سابق پیش می‌رود و هنوز اتفاق خاصی نیفتاده است.

این دوبلور که تاکنون در کارهایی چون «افسانه جومونگ»(فرماندار وان‌زی‌کین)، سریال «امام علی(ع)»(برادر قطام)، کارتون‌های «باب اسفنجی»(باب) و «گربه سگ»(سگ) و «تنها در خانه»(دزد چاق) گویندگی کرده است،  درباره‌ی اینکه آیا برداشتن تحریم‌ها تاثیری بر خرید فیلم‌های خوب خارجی برای دوبله گذاشته است؟ خاطرنشان کرد:

هنوز اتفاق خاصی در این زمینه نیفتاده است. من هم مثل سایر همکاران با تمام مشکلات از قبیل نبود فیلم خوب، کمبود بودجه و … که در زمینه دوبله به آن اشاره شده، موافقم و امیدوارم اتفاقات خوبی در سال جدید برای دوبله بیفتد. مشکلاتی که همکاران من به آن اشاره کردند کاملا درست است اما دو عاملی که در این حوزه خیلی موثر است و ما را اذیت می‌کند، کمبود کار و دستمزدهای پایین در این شغل است.

وی گفت: واقعا این روزها در دوبله هیچ خبری نیست و ما تاثیر رفع تحریم‌ها را هنوز در کار خودمان ندیده‌ایم. در حال حاضر یکسری فیلم‌های کره‌ای و چینی فقط برای رفع بیکاری دوبله می‌شوند و طی این مدت کارهای خوب و قشنگی برای دوبله به دستمان نرسیده است.او سپس درباره دوبله سریال چینی «افسانه سه برادر» توضیح داد: اکنون مشغول دوبله یک مجموعه چینی تقریبا طولانی به مدیریت دوبلاژی افشین ذی‌نوری هستیم که فکر می‌کنم دوبله آن تا پایان امسال زمان ببرد.

مومیوند در پایان گفت: سریال «افسانه سه برادر» در 95 قسمت برای پخش از شبکه نمایش در حال دوبله است. دوبله این سریال پیش از ایام نوروز آغاز شده و همچنان ادامه دارد. «افسانه سه برادر» یک سریال چینی است که دوبله ژاپنی شده و این کار را برای ما دشوارتر کرده است ولی در مجموع، سریال قشنگی است.
 

 

ارسال: #16

همانطور که قبلا خدمت شما عرض کردم خبرگزاری مهر در پیش از عید (اواخر اسفند) همزمان دو مصاحبه با دو استاد بزرگ دوبله (استاد خسرو شاهی و استاد مقامی ) انجام میدهد. هفته پیش مصاحبه استاد خسرو شاهی منتشر گردید و دیروز هم بخش اول مصاحبه با استاد جلال مقامی که با هم انرا می خوانیم:



دوبلور باسابقه تلویزیون و سینما می‌گوید به دلیل مشکلی که برای تارهای صوتی‌اش پیش آمده دیگر نمی‌خواهد کار دوبله انجام دهد و بهتر است خاطرات روزهای دور در ذهن مخاطبانش باقی بماند.

خبرگزاری مهر - گروه هنر: جلال مقامی پیشکسوت عرصه دوبله، اجرا و بازیگری را به واسطه آثار ماندگاری که از خود به جای گذاشته می شناسیم. هنرمندی که به قول خودش در کنار هنرپیشگان صاحب نام، کارش بازیگری نبود و بازی بازی می کرد. در اجرا هم مثل همه مجریان دهه شصت و هفتاد این هنر را چیزی جدا از نمایش فردی می دانست و برای آن چارچوب هایی قائل بود. برای دیدار با این هنرمند پیشکسوت به مهرشهر کرج رفتیم تا با وی گفتگویی درباره سابقه هنری‌ و خاطراتش داشته باشیم.

مقامی تقریبا دو سال پیش به دلیل مشکلی که برای حنجره اش پیش آمد از دنیای صداپیشگی فاصله گرفت اما بخش قابل توجهی از وقتش را صرف فیلم دیدن می کند و از سینمای ایران خیلی فاصله نگرفته است.این هنرمند پیشکسوت که صدایش بارها بر صورت بازیگرانی چون رابرت ردفورد، عمرشریف، مایکل کین، داستین هافمن و ... نشسته است این روزها کلامش طنین خاصی دارد که تا حدی از آنچه سال‌ها شنیده ایم دور است. به اعتقاد من این صدای خش دار می تواند جای کاراکترهای دیگری بنشیند اما خودش موافق نیست و می گوید مردم جلال مقامی را با همان صدا می شناسند و به ما می گوید که ببخشید تحت تاثیر مسایل پیش آمده صدای من هنوز تحت اختیار خودم نیست. وی معتقد است اگر دوبله امروزه مثل سابق تاثیرگذاری لازم را ندارد به خاطر دوری از فضای درام و نزدیک شدن به فیلم های بزن و بکُش است و دوبلورهای جوان گناهی ندارند که نمی‌توانند آثار ماندگاری خلق کنند.با ما در بخش نخست این گفتگو همراه می‌شوید:

* تجربه دوری مستمر از فضای دوبله چطور است؟
- هم خوبی هایی دارد هم بدی هایی که وقتی به هر دو فکر می کنم می بینم شاید بد هم نباشد. به هرحال دلتنگی همچنان هست اما در شرایط امروز دوبله نکردن خیلی معنی از دست دادن فرصت ها را نمی دهد.

* جوانان علاقه مند زیادی این روزها دغدغه صداپیشگی دارند اما چرا مثل نسل گذشته در کارشان پرقدرت ظاهر نمی شوند؟
- به اعتقاد من دوبله افت کرده و این گناهش گردن گوینده های جوان که تازه روی کار آمدند نیست. چون درام های قوی تولید نمی شود و دوبلور در آثار کمدی یا اکشن امروزه نمی تواند هنر خود را بروز دهد. فیلم های امروزی حتی فرم بازیگری را هم تغییر داده و همه نقش ها فقط یا بالا پایین پریدن است یا موضوعات سطحی.

* سینمای جهان چطور؟
- اول سینمای جهان بود که دوبله را رسمیت داد. قدیم مردم به خاطر دیدن یک فیلم خاص وقت می گذاشتند تا اثر محبوب شان را روی پرده عریض سینما ببینند و دو ساعت در سالن همه توجه شان به فیلم بود. ساخته های آن زمان از بزرگترین آثار ادبی دنیا اقتباس شده بود. «بینوایان»، «جنگ و صلح»، «برباد رفته» و ... آثاری از نویسندگان بزرگ بودند که قلم شان به شدت قوی و تاثیرگذار بود. با فیلمی مثل «جنایت و مکافات» داستایوفسکی نمی شد شوخی کرد و جای شخصیت ها همینطوری حرف زد. باید انقدر به آنها توجه می کردیم تا بتوانیم حس و حال را از دیالوگ و بازیگر بگیریم و به خودش تحویل دهیم.





الان فیلم ها از قاب تلویزیون در حالی پخش می شود که بچه در حال بازی کردن و پدر هم در حال رسیدن به امور دیگر است و تلویزیون فقط روشن مانده تا هر از چندگاهی اعضای خانواده سرشان را بلند کنند و نگاهی بیندازند. به همین خاطر کسی خیلی به دوبله ها هم توجه ندارد من اعتقادم بر این است جوانان دوبله در حدی که فیلم های امروز اجازه می دهد کارشان مطلوب است ولی اگر دنبال آن دوبله های ماندگار می گردید دیگر امکانش نیست.

* شاید به خاطر تولید و تعداد بالای فیلم ها باشد.
- این ارتباطی به تعدد فیلم ها ندارد. انگار برای کسی دست می زنند که کارش را زودتر تمام کند. امروز از همکارانم می شنوم که تعداد فیلم ها نسبت به دهه گذشته برای شب عید کمتر شده ولی روال سریع به سرانجام رساندن، تغییری نکرده است. آن موقع ماه اسفند که می شد یکباره هرچه فیلم قرار بود در نوروز پخش شود به ما می دادند و در واحد دوبلاژ دوبله می شد و ما حتی در تایم شب هم می ماندیم. طبیعی است که از خستگی بچه ها و شب بیداری ها دوبله خوبی در نمی آمد. از این اتاق به آن اتاق رفتن ها زیاد بود و گاهی به ضرورت گوینده ای در این اتاق دیالوگش را می گفت و می رفت در اتاق بغلی برای یک فیلم دیگر حرف می زد ولی در زمانی که ما را برای فیلم «دکتر ژیواگو» صدا می کردند تا این کار تمام نمی شد من هم سعی می کردم همان ژیواگو باشم و خودم را در آن کاراکتر نگه دارم. این فقط شامل حال من نبود تمام همکارانم همینطور بودند. مردم هم در سینما تمام توجه شان به فیلمی بود که برایش از خانه بیرون آمده و وقت گذاشته بودند. آنها در سکوت فقط به فیلم نگاه می کردند. امروز مردم به اکشن های فیلم دقت دارند و صدا مثل سابق مورد توجه قرار نمی گیرد ضمن اینکه داستان های قدیم قوی‌تر و با بازیگرانی قدرتمندتر بودند. امروزه بازیگران کره ای و کلمبیایی مگر چه حرفی برای گفتن دارند؟ بازیگرانی که قدیم بازی می کردند زبان بدن داشتند و با صورت شان بازی داشتند اما امروز جز اینکه همدیگر را بزنند یا با هم دعوا کنند کار دیگری بلد نیستند یا شاید هم از آنها نمی خواهند. دیالوگ هایی هم که رد و بدل می شود خیلی مفاهیم عمیقی ندارد که توسط یک صدای خاص به دل بنشیند بنابراین گوینده های جوان خیلی تقصیری ندارند.

* شرایط ورود به حوزه صداپیشگی را چطور می بینید؟
- زمانی که من می خواستم در عرصه دوبلاژ ورود کنم باید از چند مرحله می گذشتم تا این صدا را بپذیرند و چون فیلم ها و بازیگران قوی بودند مجبور بودیم تمرین زیاد داشته باشیم تا حس بازیگر را درک کنیم. مدیر دوبلاژها هم قضیه را جدی تر می گرفتند و کمی کوتاهی باعث تکرارهای مکرر و تذکر شنیدن بود. از طرفی فرصت کافی می دادند برای اینکه بالاخره مسیر را پیدا کنیم اما الان دوبله باید حتما یک روزه تمام شود.دوران ما صداها با دقت بیشتری مورد ارزیابی بود و از بین ۵۰ نفر علاقه مند یکی انتخاب می شد به نام جلیلوند و بین صد نفر دیگر یکی می شد منوچهر اسماعیلی، خسروشاهی، والی زاده... . همه انتخاب کنندگان استادانی چون مرحوم علی کسمایی، سعید شرافت، عطالله کاملی، احمد رسول زاده و هوشنگ لطیفی بودند که صدا انتخاب می کردند. الان آنها که در این پست هستند غالبا از حرفه دوبلاژ هیچ آگاهی ندارند. تا چند سال پیش وقتی تلویزیون چند نفر را انتخاب می کرد می رفتم کارشان را ببینم اما برخی واقعا صدای مناسب دوبلاژ را ندارد.

* این صدای مناسب چه ویژگی هایی دارد؟
- نه اینکه صدا فقط زیبا باشد صدا باید درام داشته باشد و بتواند بازی کند. کسی که در نمایش رادیویی فعالیت دارد یا گوینده خبر است هر دو صدای خوبی دارند اما کاربرد صدای شان متفاوت است. گوینده احتیاجی ندارد در صدایش احساس به خرج دهد اما دوبلور تمام وجودش در صدایش خلاصه می شود. زمان دوبله بسیاری اوقات خودمان گریه مان می گرفت بس که تحت تاثیر نقش قرار می گرفتیم. بارها کار را به همین خاطر تعطیل کردیم و روی پرده خودمان را می دیدیم که بازی می کنیم نه بازیگرانی که جای شان حرف می زدیم.

* صدای شما اگر چه طنین متفاوت تری از آنچه پیشتر شنیده ایم دارد اما همچنان گوش نواز است و به دل می نشیند چرا تمایلی به صداپیشگی با این صوت را ندارید؟
- شاید این صدا هم بتواند جای کاراکتر بنشیند اما برای نوازنده «تار» اگر یک سیم کوک نباشد صدای مطلوب در نمی آید؛ حتی اگر نوازنده استاد پیشکسوت باشد چون تار اشکال دارد. من هم تار صوتی ام اشکال دارد و خودم هم می دانم ریتمم کمی کند شده است و بازیگر اگر جایی با فریاد و گریه حرف بزند احساس می کنم ممکن است نتوانم به سرعت سابق خودم را با واکنش هایش همراه کنم. بنابراین نمی خواهم آبروی چند ساله ام را به خاطر ۴ فیلم اضافه تر بر باد دهم.







بعد هم فیلم های امروزی برای ما جذابیتی ندارد که جای شان حرف بزنیم مگر یک فیلم که خیلی باب طبع باشد. چنگیز جلیلوند و منوچهراسماعیلی و منوچهر والی زاد مرتب کار می کنند اما چرا هیچ کس سراغ فیلم های امروزشان را نمی گیرد. همه دنبال آثار گذشته شان هستند. خاطراتی که سینمای آن زمان به جا گذاشته در ذهن نسل ها حک شده است تا به شما جوانانی رسیده که شاید آغاز فعالیت ما هنوز به دنیا هم نیامده بودید. من و هم نسلانم اگر امروز با همین صداها می خواستیم وارد کار دوبلاژ شویم آن شهرت را پیدا نمی کردیم چون شرایط خیلی تغییر کرده است.

* با این حساب از نظر شما سینمای گذشته حرف های زیادی برای گفتن داشت. دقیقا چه زمانی را برای این سینما قائل هستید؟
- سینمای جهان در دهه های ۳۰ تا ۵۰ آثار ماندگار زیادی ثبت کرد. امروز هالیوود با کمک تکنولوژی به فیلم های اکشن، تخیلی و فضاهای عجیب و غریب پناه برده و اغلب آثاری که اسکار می گیرند فیلم هایی هستند که در بخش جلوه های ویژه قوی ظاهر شده اند و درام در سایه قرار دارد. دیگر مثل سابق از ادبیات غنی برای ساخت آثار تاثیرگذار استفاده نمی شود. از طرفی ماهواره و شبکه نمایش خانگی همه چیز را دم دستی کرده است. فیلم خوب هم اگر باشد کسی به خاطرش تا سینما نمی رود، صبر می کند با کمترین هزینه و بهترین کیفیت در خانه خودش ببیند.

* سینمای خودمان را چطور می بینید؟
- به نظر من در زمینه کارهای هنری سینمای ایران خیلی پیشرفت کرده است. فیلم های فارسی قبل از انقلاب همه شان سینما نبودند و تعداد مشخصی کار قابل دفاع وجود داشت. در حال حاضر فیلم های خارجی در سینماهای ایران اکران نمی شوند و به جز چند سانس گم و مجهول همه سالن ها به فیلم های ایرانی اختصاص دارد. در این بین فیلمسازان مجبورند که برای دیده شدن فیلم شان تلاش کنند.

* برای فیلم های پیش از انقلاب چه تعریفی می توان داشت؟
- سینمای قبل از انقلاب با آنکه شاید از اصالت سینما فاصله داشت اما بزرگترین کمک را به پایداری این هنر در ایران کرد. به همین خاطر من احترام زیادی به جناب فردین قائلم چون معتقدم وجود او باعث شد که مردم سینما را بشناسند و تهیه کننده راغب باشد فیلم بسازد. آن موقع فیلم ها فروشی نداشتند تهیه کننده هم مساله اش تجارت بود و دغدغه هنر نداشت. وقتی «گنج قارون» اکران شد چنان فروشی کرد که همه تهیه کنندگان هجوم آوردند به ساخت فیلم. من در جشنواره فیلم کودک سال گذشته به کارگردانی گفتم اگر فردین و امثال او نبودند سینمای ایران تعطیل می شد.







آنها باعث شدند سینما شکل بگیرد تا بعدها کیمیایی بیاید و «قیصر» بسازد و مهرجویی «گاو» را کلید بزند و همه آنها که هنر را می شناختند در این عرصه دغدغه های شان را به نمایش بگذارند. تعداد فیلم های قابل اعتنا کم بود اما اگر همین تجاری ها ساخته نمی شدند فیلم های خوب هیچوقت شرایط تولید و استقبال مردمی را نداشتند.

* و پس از انقلاب؟
- پس از انقلاب اوایل کارگردان های خوب فیلم نساختند اما کم کم شرایط جامه را درک کردند و فیلم های ارزشمندی از ایشان دیدیم. «اجاره نشین ها»، «مهمان مامان»، «بانو»، «هامون» و حالا هم این جوانان که به راستی و درستی نبوغ عجیب و غریبی دارند. جوانانا ما پر از استعداد و کنجکاوی هستند. امروزه فیلم‌ها به راحتی اکران نمی شوند و فروش هم نمی کنند اما می بینیم که در همین شرایط آثار این جوانان چه فروشی را رقم زده و مردم را دوباره به سینما آورده است.

* در جریان فیلم های جشنواره فجر سال گذشته هستید؟
- بله. اغلب آثار را دیدم و از بعضی شان لذت بردم. من معتقدم در کارهای هنری، سینمای اول انقلاب به استثنای جوانانی چون ابراهیم حاتمی کیا و امثال او فیلم ها خوب نبودند اما کم کم جوانان دوره های بعد آمدند و امسال هم که فیلم «ابد و یک روز» بسیار خوشحالم کرد و از اینکه جوان ۲۵ ساله آن را ساخته است خرسند شدم.

ادامه دارد...
 

 

 

 

ارسال: #17

خبرگزاری مهر روز سه شنبه دومین بخش از مصاحبه با استاد جلال مقامی را منتشر نمود. مصاحبه با خسرو خسرو شاهی و جلال مقامی هر دو در پایان اسفند ماه انجام شده است.   «دیدنی‌ها» تلگرام و اینستاگرام آن زمان بود/ ساده و مهربان باشید

 
 

خبرگزاری مهر - گروه هنر- محیا رضایی: جلال مقامی فعال و پیشکسوت عرصه دوبله که سه نسل با صدا و سیمایش خاطره دارند این روزها استراحت را به فعالیت های هنری ترجیح می دهد. این هنرمند که سه سال پیش حنجره اش دچار آسیب شد علی رغم آنکه هنوز صدایش گوشنواز است ترجیح می دهد تا زمانی که بهبودی کامل پیدا نکرده به حرفه اش بازنگردد تا مردم او را با صدای ماندگارش به یاد آورند. چندی پیش در یک گفتگوی مفصل حضوری از احوال این روزهایش با خبر شدیم و مثل همیشه نکات قابل تاملی را از او یاد گرفتیم.

 این صداپیشه، مجری و بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون در بخش نخست سخنانش از سینمای جهان و تاثیر آن بر دوبله ایران گفت و همچنین بیان کرد که چرا دیگر تمایلی به ادامه فعالیت ندارد. جلال مقامی که به تبع حرفه و علاقه اش یکی از بیننده های حرفه ای سینما است عقیده دارد منتقدان گاهی چنان به فیلم ها می تازند که اگر نقدشان را بخوانید احساس می کنید اشتباه کردید که فیلمی را دوست داشتید.

 بخش دوم این گفتگو که در فضایی صمیمانه ادامه داشت بحث های متنوع تری دارد. این هنرمند ما را در جریان احوال یکی از همکاران قدیم خود گذاشت و برای مان توضیح داد که چرا تمایلی به دوبله کارهای انیمیشن نداشته است. او همچنین درباره اجرای برنامه ماندگار «دیدنی ها» به ذکر نکاتی پرداخت که خواندنی است. مقامی برای مان از فیلم ها، برنامه های مورد علاقه و مجریانی گفت که دوست شان دارد و خاطراتی از دوران کودکی اش را بازگو کرد. این صداپیشه پیشکسوت که سینمای ایران را دنبال می کند یکی از طرفداران برترین فیلم جشنواره فجر است و نظراتی درباره کارگردان جوان «ابد و یک روز» دارد.


 * در جشنواره فجر سال ۹۴ به فیلم یک کارگردان ۲۵ ساله ۹ سیمرغ تعلق گرفت و بسیاری از منتقدان این مساله را به صلاح ندانستند و عقیده داشتند باعث غرور کاذب فیلمساز و درجا زدن او می شود. زمان شما هم فرصتی برای شهرت های اینچنینی بود؟
 - راستش را بخواهید وقتی ما فعالیت مان را آغاز کردیم نه اینکه به شهرت گوشه چشمی نداشته باشیم اما کارمان، علاقه مان بود و بیشتر به این فکر می کردیم که مردم از نتیجه تلاش مان راضی باشند. ارتباطات هم مثل امروز نبود که آدم را به این سمت هُل بدهد. من خیلی با نظر این منتقدان موافق نیستم و فکر می کنم بستگی به ظرفیت خود آدم دارد. اینکه فیلم اول یک پسر جوان ۹ سیمرغ ببرد اگر یکباره خودش را بالا ببیند خوب نیست اما یادمان باشد یک سری کارگردانان پیشکسوت قبل از انقلاب یک فیلم موفق ساختند و الان هر چیز می سازند تحت تاثیر قصه، فرم و کادربندی همان کار است.

خدا کند سعید روستایی به آن روز نیفتد و خودش را تکرار نکند. گناه جشنواره هم نیست که به او ۹ سیمرغ داده وقتی فیلمی خوب است حقش هست جایزه بگیرد. بعید می دانم جوانی مثل روستایی تحت تاثیر قرار بگیرد و در کارهای بعدی از خود ضعف نشان دهد. حاتمی کیا هم هرچه گذشت بهتر شد با اینکه گفتند «بادیگارد» فضایی متاثر از «آژانس شیشه ای» دارد اما به طور کل فیلم هایش حرفی برای گفتن دارد و معتبر است. منتقدان نباید اینگونه بتازند.

 امروز عصر ارتباطات است همه از بازخوردها آگاه می شوند. کارگردان جوان نباید روحیه اش را از دست بدهد یا ناراحت شود که می گویند سیمرغ ها حقش نیست. یاس را در جوانان به وجود نیاوریم تا افکارشان درهم بریزد. به عنوان یک فیلم‌بین حرفه ای به او تبریک می گویم. بیش از ۵۰ سال فیلم ها را با کنجکاوی و دقت دیده ام و در بازیگری هم تجربیاتی داشتم. وقتی فیلمی می بینم مهم نیست که منتقد آن را تایید کرده یا نه. من یک بار به مسعود فراستی گفتم هیچ وقت انتقادهای شما را نمی خوانم چون شما به هر چیزی که ساخته می شود حمله می کنید. من خودم یک تماشاچی حرفه ای هستم گاهی وقت ها نقدهایی از این دست باعث می شود به خودتان بگویید انگار من اشتباه کردم از این فیلم خوشم آمد.

 * درباره فیلم‌هایی که باب طبع‌تان هم نیست چطور؟
 - به نظر من اشکالی ندارد که نظرات مان را بگوییم. وقتی فیلمی خوب است باید تعریف شود و وقتی فیلمی باب سلیقه مان نیست بد نیست اگر درباره اش حرف بزنیم. مثلا آخرین فیلمی که مجید مجیدی ساخت باب طبع من نبود. مجیدی از دوستان خوب من است و قبلا در فیلم هایش حرف زدم ولی در آخرین کارش احساس می کنم به جای اینکه بیشتر به قصه ماجرا بپردازد به صحنه های باشکوه پرداخته شده است. فیلم اگر این صحنه ها را نمی داشت قصه خیلی پخته نبود. اگرچه استقبال بزرگی هم از این کار شد اما من دیدگاه خودم را می گویم. از سینما که بیرون آمدم فکر می کردم فیلم مصطفی عقاد حرف آخر را زد و با اینکه زمانی ساخته شد که مثل امروز جلوه های ویژه نمی توانست به کمک فیلم بیاید اما بسیار قوی عمل کرد. هنوز بعد از این همه سال موسیقی فیلم را که می شنوید تمام صحنه ها در ذهن تان تداعی می شود.

   
* برگردیم به بحث دوبله. امروز یکی از راه های رونق صداپیشگی انیمیشن است. چقدر خودتان به دوبله انیمیشن تمایل دارید؟
 - انیمیشن را در زمینه دوبله خیلی دنبال نمی کنم چون در کار دوبلاژ به نظرم احساس صورت بازیگر را نباید دست کم گرفت و بالطبع نوع بیان و احساس صدایی که قرار است با لبان بازیگر هماهنگ شود بی تاثیر از سیمای یک کاراکتر نخواهد بود. انیمیشن چهره نیست نقاشی و عکس است در نتیجه با حسی که قرار است جایش صحبت کنید روبرو نمی شوید. یعنی همه چیز باید در صدا خلاصه شود. من فقط یک انیمیشن صداپیشگی کردم به نام «شیرشاه» و یکی از دوبله هایی بود که با نگاه انیمیشن کار نمی کردم چون به نظرم در حد یک فیلم آمد. انیمیشنی که دارای قصه محکم بود و کمپانی والت دیزنیِ متبحر تولید آن را به عهده داشت اما در مجموع به دوبله انیمیشن علاقه ندارم و ترجیحم فیلم های سینمایی البته با قصه های محکم است. به هرحال از قدرت انیمیشن در جذب مخاطب نمی توان گذشت و هرچه پیش می رویم این صنعت آمیخته با هنر می تواند طیف وسیع‌تری را به خود علاقمند کند.

 * هرقدر بخواهیم سوالات تکراری نپرسیم اما از «دیدنی ها» نمی توان چشم پوشید. نقشی که این برنامه  در زندگی مخاطبان ایفا می کرد کم از فضاهای مجازی امروز نبود؛ آنهم فضاهایی که بعد از یک مدت خسته‌کننده می ‌شوند. چه چیزی باعث شد «دیدنی ها» بیش از یک دهه برنامه ثابت و پرمخاطب بماند؟
 - کاملا درست است. «دیدنی ها» تلگرام و اینستاگرام مردم بود اما چیزی که ۱۲ سال این برنامه را روی آنتن نگه داشت صداقت در اطلاع رسانی بود. به همین خاطر نسل جوانتری که اصلا این برنامه را ندیده اند از آن به نیکی یاد می کنند. «دیدنی ها» در شرایط جنگ پخش می شد زمانی که هیچ امکان ارتباطی و رسانه ای جز تلویزیون نبود. ما فقط ۲ شبکه داشتیم. تنها برنامه ای که سالیان سال قابلیت پخش با فرمت مشخص دارد اخبار و گزارش های ورزشی است ولی بدون اغراق «دیدنی ها» تنها برنامه تفریحی و سرگرمی بود که ۱۲ سال مداوم پخش شد و تا آخرین روز هم مورد استقبال قرار گرفت.

 * چرا ادامه پیدا نکرد؟
 - تلویزیون تمایل داشت که ادامه داشته باشد اما خود من احساس کردم دیگر عمرش به سر رسیده است. کم کم ویدئو و ماهواره داشت ورود پیدا می کرد و ما هم در کشور خودمان همه جذابیت ها را نشان داده بودیم. مردم راه های ارتباطی دیگری جز تلویزیون پیدا کرده بودند و ما اگر هم می خواستیم برنامه ای بسازیم باید در فرمت های دیگری فکر می کردیم تا «دیدنی ها» بعد از ۱۲ سال همانطور که بود در یادها باقی بماند. زمانی که دوباره پیشنهاد دادند نمی خواستم قبول کنم چون حتی چهره ام روز به روز تغییر می کرد و غلامحسین میرزاده تهیه کننده هم مایل نبود ادامه دهیم. حتی مرحوم درویش زاده تهیه کنندگی چند قسمت را هم قبول کرد اما بعد از آن من نرفتم و برنامه هم تمام شد.

 * بین برنامه های تفریحی و سرگرمی این روزها کدام را بیشتر تماشا می کنید؟
 - «خندوانه» به نظرم بهتر از بقیه است. رامبد جوان با این برنامه فقط و فقط هدفش شاد کردن مردم است که البته لازم هم هست اما سخت می شود مردم را به شادی کشاند نه خنده. چون خنده بخشی از شادی است و شادی درونی تر است.

 * مجریان نسل جدید تفاوت فاحشی با مجریان نسل شما دارند. دهه شصت و هفتاد شخصیت فردی یک مجری کاملا مجزا از قالبی بود که جلوی دوربین ارائه می داد اما از دهه هشتاد انگار مجریان بیشتر شبیه خودشان شدند و از قالب یک مجری بیرون آمدند. کدام نوع اجرا را بیشتر می پسندید؟
 - بستگی به خود مجری دارد اگر آن اجرا درست بود پس انقضا ندارد، اما نمی دانم چرا دیگر از آن شیوه استفاده نمی کنند. رامبد جوان در «خندوانه» بازی می کند و گاهی کاملا خودش است اما اشکال ندارد چون در این قالب کاربلد است. سبک و سیاق سلیقه ها هم متفاوت شده است. من روز اولی که جلوی دوربین رفتم با خودم عهد کردم در مقام مجری طوری رفتار کنم که احترام مردم حفظ شود و وقتی من را در خیابان می بینند تصویر عجیب و غریبی نداشته باشند. آنها که بیننده «دیدنی ها» بودند شاید یادشان باشد که برخی آیتم ها صحنه های کوتاه بی کلامی بودند که فکاهی داشتند و من به صورت بداهه چند جمله با تغییر صدا روی شان می گفتم ولی برایم مهم بود جلوی دوربین خیلی ساده باشم و تنها با یک لبخند ظاهر شوم.

 * این نوع اجرا به نظرم جز در مجریان با سابقه دیگر دیده نمی شود. میان نسل امروز کدام اجرا را می پسندید؟
   - بله. برخی مجریان دائم خود را به دوربین دور و نزدیک می کنند و داد و هوار راه می اندازند که من نمی فهمم اصلا منظورشان چیست. گاهی حرکت انقدر زیاد است که اصلا گفتارشان مشخص نیست. بین امروزی ها من نوع اجرای احسان علیخانی را دوست دارم. او باسواد است، با متانت می ایستد و انتقال مطلب می کند و چون حرفی برای گفتن دارد صحبت هایش هم جالب است و اگر جملاتش طولانی باشد منتظرید که ادامه را بشنوید. اجرای «دیدنی ها» اگر ثابت ماند چون فقط به این فکر می کردم که کارم را درست و در شان مردم انجام دهم. احساس می کردم صمیمیت های الکی را مردم می فهمند اما با مهر تمام می توان آراسته و ساده بدون ادا و اطوار ظاهر شد تا مردم شما را باور کنند.

 * اجازه می‌خواهم حال پیشکسوت عزیزی را جویا شوم که سال هاست در عرصه دوبله فعالیتی ندارند. از خانم رفعت هاشم پور چه خبر؟
- ایشان مدت هاست خانه نشین شده و علی رغم دعوت های متعددی که دارد به هیچ وجه کار دوبله انجام نمی دهد. شکر خدا شرایط جسمی شان خوب است و هنوز هم با اینکه دیگران می دانند که او کارها را قبول نمی کند ولی پیشنهاد کار می دهند. او سال هاست تمایلی نشان نمی دهد و معتقد است در این سال ها آنچه برای دوبله داشته ارائه کرده است. حتی برای سریال هایی چون «مختارنامه» و «یوسف پیامبر» دعوت به کار شد اما قبول نکرد معتقد است کارهایش را کرده و وقت استراحت است.

 * در پایان خاطراتی به یاد دارید برایمان بازگو کنید؟
 - در کودکی پدرم لباسی را که برای عیدمان می خرید در کمد می گذاشت تا روز عید به ما تحویل دهد. من هم از شوق پوشیدنش خواب راحت نداشتم و هر روز صبح از مادرم می پرسیدم مامان هنوز عید نشده؟ در همان سن و سال بودم و یادم هست هر کس که به خانه ما می آمد قبل از پدر و مادرم اولین نفر به مهمان نزدیک می شدم و از آنها می پرسیدم عیدی من را نمی دهید؟

 وقتی سال نو می شود، درختان شکوفه می کنند و همه جا سبز می شود به خودم می گویم تو چطور؟ تو سال به سال به سوی پاییز زندگی ات قدم می زنی. قدیم ترها می گفتم هنوز وقت هست اما احساس می کنم دیگر به خط پایان نزدیک می شوم. گله ای هم نیست طبیعت است و باید شکرگذار بود. ان‌شالله دل ها هم پاک شود و مغز و فکر و چشم ها رنگ دیگری به خود بگیرد. این چهار فصل دائم در گذرند مهم این است که بدانید چقدر می شود از این فرصت ها استفاده کرد و نیکی به جا گذاشت. امیدوارم در کنار همه شور شوقی که برای سال نو لازم است کمی هم حواس مان به افکارمان باشد.
 

 

 

 

 

 

ارسال: #18

«سینما و دوبله» پس از ماه رمضان می‌آید/ پخش نسخه اولیه آثار قدیمی

تهیه‌کننده برنامه «سینما و دوبله» با اشاره به بخشی از این برنامه بیان کرد که قرار است نسخه اولیه بعضی از فیلم های قدیمی پخش شود.حسین مطمئن‌زاده تهیه‌کننده برنامه «سینما و دوبله» درباره این برنامه که قرار است بعد از ماه مبارک رمضان از شبکه نمایش به پخش برسد به خبرنگار مهر گفت: حدود ۱۰ روز است که تولید این برنامه را شروع کرده ایم و تا الان ۱۲ قسمت ضبط شده است.

وی با اشاره به جزییات این برنامه یادآور شد: منتقدان، کارگردانان و هنرمندانی که دغدغه ای درباره دوبله دارند به این برنامه می آیند و درباره تاثیر دوبله روی مردم و سینمای ایران صحبت می کنند. «سینما و دوبله» تا حدی تاریخ نگاری و نوعی آسیب شناسی دارد که ما در دوران موفق دوبله کجا بودیم و اکنون به کجا رسیده ایم و دلیل آن چیست.تهیه کننده برنامه «سینما و دوبله» با اشاره به دیگر مباحث مطرح شده اظهار کرد: از دیگر بخش های این برنامه، گفتگو درباره دوبله فیلم های خارجی است و اینکه اگر فیلم های خارجی به طور گسترده دوبله و اکران شود چه تاثیری در دوبله کشور خواهد داشت.

وی با اشاره به این برنامه گفتگومحور درباره مهمانان آن توضیح داد: تاکنون چنگیز جلیلوند، محمود قنبری، حسین عرفانی، فریدون جیرانی و حامد بهداد مهمان ما بوده اند. بخش اصلی برنامه به گفتگو با این مهمانان اختصاص دارد که منوچهر والی زاده آن را اجرا می کند. در بین این گفتگوها بخش هایی از فیلم هایی که درباره آنها صحبت می شود روی آنتن می رود. در بخشی هم تاریخچه دوبله ایران را بررسی می کنیم و گذری داریم به کشورهای دیگر و دوبله ایرانیان در کشورهای دیگر را بررسی می کنیم.

مطمئن زاده اضافه کرد: نام یکی از بخش های برنامه «جعبه خاطرات» است که در آن دوبله هایی را که به نوعی شنیده نشده است، پخش می کنیم از جمله دوبله فیلم هایی که در قدیم انجام شده، یک نسخه اولیه از آنها باقی مانده و اثر دوباره دوبله شده است. به طور مثال دوبله اولیه فیلم «لورنس عربستان» تهیه شده و بخش هایی از آن پخش می شود. بخشی هم پشت صحنه دوبله هایی که اکنون ضبط می شود، است.تهیه کننده «سینما و دوبله» در پایان اظهار کرد: هفته ای سه یا چهار روز ضبط داریم و ویژگی این برنامه این است که اطلاعات و تاریخچه ای ارایه می کند که در حوزه دوبله هیچ گاه در برنامه یا کتابی بیان نشده است. مدت زمان اولیه این برنامه ۳۰ دقیقه است و احتمال دارد هر شب پخش شود.

منبع 

 

ارسال: #19

خبر خیلی سریع دهان به دهان نقل شد
مطابق معمول عده ای هم در مقابل آن صف آرایی کردند
وقتی شنیدم نمی خواستم آنرا در اینجا مطرح کنم. 
اما دیگر کار از کار گذشته است و لحظه به لحظه این موضوه متورم می شود تا اینکه امروز کار به شبکه های ماهواره ای کشید
حالا سوژه بی بی سی و صدای آمریکا جور شده
اما اینبار در راس این سوژه نه یک سیاستمدار قرار دارد و نه یک برنامه تلویزیونی
اینبار نه صحبت از توهین یک هنرپیشه است و نه صحبت از حتاکی یک روزنامه نگار
اینبار در راس این سوژه یک دوبلور ایستاده است
آنهم نه یک دوبلور معمولی
بدون هرگونه دخلو تصرفی در خبرها فقط آنچه را که در سایتها منعکس شده است را در اینجا می آورم.
هر چند جناب جلیلوند رسما عذر خواهی کردند آنهم به سبکی کاملا متفاوت
اما متاسفانه این موضوع لحظه به لحظه در حال گسترش است و خبرها حاکی از تجمعات و اعتراضات گسترده ایست که در حال وقوع است.
فیلم توهین و در پی اون عذرخواهی چنگیز جلیلوند هم اکنون سوژه داغ بسیاری از سایتها شده است.
نمیدونم، اما یه حس بدی به این موضوع دارم
علاقه ما به دوبلورها بخشی از زندگیمون شده و وقتی مشکلی براشون پیش میاد یه جوارایی حس می کنم ذهن ما و کاربران این سایت رو هم درگیر میکنه
امیدوارم چنگیز جلیلوند از این موج، به سلامت عبور کند:

سایت خبری تفریحی به روز نیوز:چنگیز جلیلوند دوبلور در برنامه خوشا شیراز در حرف های عجیب به توهین به قوم لر بختیاری و همچنین مردم ممسنی پرداخت.در حالی که هنوز چند روزی از ماجرای تخریب مجسمه و تندیس سردار اسعد بختیاری در شهر جونقان نگذشته دوباره شاهد توهین به قوم لر بختیاری و میدم نورآباد ممسنی بودیم.چنگیز جلیلوند که میهمان برنامه خوشا شیراز بود زمانی که داشت خاطره ای از سفر کودکی اش به شیراز را تعریف می کرد مردم قوم لر بختیاری و مردم منطقه نوآباد ممسنی را مردمی دزد و غارتگر و آدم کش معرفی کرد.

چنگیز جلیلوند در مورد سفر آن زمان ها به شیراز گفت اگر در مسیر اتفاقی می افتد و مثلا ماشین پنجر می شود یا خراب می شد ممکن بود ممسنی ها و لرهای بختیاری به ما حمله کنند و همه چیر را ببرند و دزدی و حتی ممکن بود کسی را بکشند!چنگیز جلیلوند که به عنوان مهمان از خاطرات سفرش در کودکی به شیراز صحبت میکرد ابتدا بختیاری ها رو به راه بندی و غارت متهم کرد با واکنش مجری برنامه مواجه شد اما جلیلوند برای تصحیح حرف گفت که من منظورم بویراحمدی ها و ممسنی ها هست نه بختیاری ها … توهین بی ادبانه ی این شخص باعث دست پاچگی مجری شد که در انتهای این گفت و گو برای اینکه کمی از بار این حرفهای ناشایست کاسته شود این مجری شروع به ماست مالی کرد …. اما حیف و صد حیف که حرفی که زده شد مثل آب رفته از جوی می باشد …

متأسفم برای کسانی که خود را فرهیخته و فرهنگی می دانند اما با بی شرمی دیگران را غارت گر و چپاول گر می دانند برنامه ای که از شیراز میگوید اما در ادامه این برنامه رعایت حدود کنار گذاشته شده است و با تمسخر و زیر پا گذاشتن عزت مردم در راستای تهاجم فرهنگی غرب انچه کردند که غرب سالها برایش زحمت کشید.یکی از همشهریان نیز خطاب به مسئولان استانی بیان داشت: خوب است مسئولان استان فارس و در راس ان مسئولان صدا و سیمای استان در انتخاب مجریان، دستندرکاران و میهمانان دعوت شده به هر برنامه ای دقت کنند تا دیگر شاهد تکرار مکرر توهین به قوم لر نباشیم.

یکی دیگر از همشهریان بیان داشت: مسئولان صدا و سیمای فارس بدانند که شهرستان ممسنی و رستم سرزمینی نخبه پرور بوده  و در گذشته ای نه چندان دور پدیده کنکور معرفی شد و اکنون سه تن از نخبگان این شهرستان به عنوان نماینده مردم ممسنی و رستم و شیراز در مجلس دهم حضور دارند که این خود نشان از بزرگ منشی این مردم دارد.
 امید است مسئولان استانی در این خصوص از قوم لر در ایران عذرخواهی کرده و با افراد خاطی برخورد جدی داشته باشند.شایان ذکر است:مدیر کل صدا و سیمای فارس در تماسی تلفنی با حجت الاسلام یعقوبی امام جمعه شهرستان ممسنی از قوم لر و بخصوص مردم دو شهرستان ممسنی و رستم بابت رخ دادن موضوع “تمسخر قوم لر” در برنامه خوشا شیرازعذرخواهی کرد.


روایتی دیگر:

داستان از این قرار است که استاد جلیلوند، دوبلور معروف، در برنامه خوشا شیراز می‌گوید: وقتی کودک بودم اگر اتوبوس بین اصفهان تا شیراز خراب می‌شد لرهای بختیاری و ممسنی برای غارت می‌آمدند. احسان کرمی مجری می‌گوید: به لرها برنخوره. استاد جلیلوند می‌گوید: قدیم را می‌گویم که هرج‌ومرج بود البته منظورم بویراحمدی‌هاست. مجری تکرار می‌کند: به لرهای بویراحمد برنخوره و…این جملات باز برخی از کاربران لرتبار را به حق عصبانی کرده است. البته نکته مهم این است که آقای جلیلوند بهتر بود این بحث تاریخی را پیش نمی‌کشید.

راهزنی لرها در آن روزگار و ناامنی در سرزمین‌های لرنشین، از سر گرسنگی و فقر بود نه از سر بی‌فرهنگی. کاش ایشان این اشاره تاریخی را در برنامه نمی‌کرد چون بسیارند کسانی که با تاریخ آن روزگار بیگانه‌اند. قطعا استاد جلیلوند قصدش توهین نبوده است و فقط خاطره‌ای از کودکی‌اش گفته است. خاطره‌ای که در جایی بد و به شکلی بد بیان شده است. با این همه توهین به ایشان و به کار بردن الفاظ رکیک درباره او شایسته نیست.امیدواریم اگر هم ناراحت شده‌ایم با این استاد بنام دوبله ایران به نرمی سخن بگوییم و الفاظ زشت به کار نبریم.


روایتی دیگر:

به گزارش پایگاه تحلیل و اطلاع رسانی صبح زاگرس روز گذشته هفت خرداد ماه، برنامه خوشا شیراز به روال هر هفته ی خود روی آنتن شبکه فارس رفت تا ساعتی را با مهمانان ویژه ی خود به گفتگو بپردازد. مهمان این هفته چنگیز جلیلوند بود. وی در بخشی از صحبت هایش به مرور خاطرات کودکی و سفر به شیراز اشاره می کند و مدعی می شود که بختیاری ها دست به راه بندی و غارت می زدند که مورد واکنش مجری برنامه قرار می گیرد اما جلیوند باز ادامه می دهد و می گوید که من منظورم بویراحمدی ها و ممسنی ها هست نه بختیاری ها ...
 این توهین مهمان برنامه خوشا شیراز سریعا در شبکه های اجتماعی بازنشر پیدا می کند به گونه ای که مدیر کل صدا و سیمای فارس را مجبور می کند در تماس تلفنی با امام جمعه شهرستان  رسما عذر خواهی کند و حجت الاسلام محمد یعقوبی در همان روز و در خطبه های نماز جمعه این پیام مدیر کل فارس را به اطلاع مردم می رساند.  

در شبکه های اجتماعی برخی از افراد به دنبال ماهی گیری از این آب گل آلود هستند و با تحریک مردم از آن ها می خواهند که در جلوی فرمانداری ها تجمع کرده و بدین صورت اعتراض نمایند. انتظار می رود مردم فهیم ما شکیبا بوده و اجازه دهند این موضوع از طریق مجاری قانونی و توسط مسئولین پیگیری شود. البته تا کنون هیچ واکنش رسمی از طرف مسئولین کهگیلویه و بویراحمد نسبت به این اتفاق منتشر نشده است.
 

 

پ.ن: فقط امیدوارم رفته رفته در این خبرها تحریف نشود و برای درگیر نمودن و تحریک مردم خبرهای غیر واقع رو چاشنی گفته های آقای جلیلوند نکنند. من براشون نگرانم.

 

 

ارسال: #20

من بارها و بارها از اینگونه حرکات (که نام نامش مردمی هم نیست) صحبت کرده ام. عده ای که خود را بخشی از مردم یک منطقه می نامند و از بانیان اصلی اختلاف افکنی بین مردم و قبایل ایرانی هستند منتظر و مترصد آنند که کسی جمله ای را در جائی بگوید یا سکانسی از یک فیلم پخش شود یا در یک برنامه تلویزیونی صحبتی از تباری خاص به میان آید تا آنرا چون پیراهن عثمان بر علم کنند و وامصیبتا سردهند و اهداف دشمنان خارجی ایران (بخصوص دولت مستعمره گر بریتانیا) را فراهم کنند که طی 200 سال اخیر با همین ابزار و استفاده از احساسات قومی گرائی، ایران 5 میلیون کیلومتر مربعی دوره صفویان و زندیان را آنقدر تجزیه کردند تا به  1/5میلیون کیلومتر مربع فعلی رسید  و هنوز هم درصدد تجزیه آن به کشورهای بلوچ و ترک و عرب و کرد و ترکمن و لر و غیره و ذلک هستند. به نظر میرسد دولت ایران باید منبعد بجای مماشات با کسانی که بخاطر چنین موضوعاتی که بطور مثال یک برنامه طنز کودک یا صحبتهای یک گوینده که صرفا خاطراتی قدیمی را بیان میکند ، باید برخورد جدی با تفرقه افکننان واقعی این مرز و بوم را بکار بندد و وزارت اطلاعات با شناسائی کسانی که چنین اغتشاشاتی را ایجاد میکنند فضای نقدپذیری بین ایلها و طوایف ایرانی را بحالت عادی برگرداند.

کسانی که صحبتهای جلیلوند را غلط میدانند ظاهرا فراموش کرده اند که خود وی یک لر است و زاده شیراز!

هر جامعه ای و طابفه ای همانطور که دانشمند تحویل جامعه داده است دزد و راهزن هم دارد. کجای دنیا همه مردم فرشته محض اند؟ مگر راهزن فقط باید تیر و تفنگ داشته باشد تا گفته شود راهزن است؟ در تهران راهزن نداریم در شرایط فعلی؟ روزیِ حرام یک گروه راهزن قدیمی که صد کاروان را لخت میکرد به اندازه شخصی که اینروزها 3000 میلیارد میخورد آیا برابر بود؟ چه کسی گفت همه لرها دزد هستند؟ جلیلوند گفت؟ آیا دقیقا چنین جمله ای شنیده اید؟ دزدها در قدیم الایام همه جای ایران بودند. از گردنه حیران بگیرید تا گردنه اسدآباد . از کوه های البرز بگیرید تا زاگرس. از بیابانهای دشت کویر بگیرید تا جنگلهای شمال. مگر یک دزد نماینده یک قوم است؟ مگر یک قاتل نماینده یک تبار است؟ مگر یک فاسد نماینده یک کشور است؟ مگر دزدها در طول تاریخ، کشور و قومیتی جداگانه و سوای مردم عادی و قومیتها و کشورهای معمول داشته اند؟ آنها همه جا بوده و هستند. از هر تباری. از هر قبیله ای. در هر زمانی و در مکانی.

2 سال قبل در ماموریت اهواز بودم. در راه برگشت ، ساعت 2 نصف شب به کمربندی اطراف بروجرد رسیدم. یک جاده متروکه باریک و ناصاف که کف رودخانه از آن صافتر بود . بفاصله هر 200 متر میشد نیسان وانتی را دید که کنار جاده توقف کرده و کاپوت آن بالاست و تظاهر به خرابی ماشین میکند. درست که به اطراف هرکدام خیره میشدی پشت هرنیسان سر 4 ، 5 نفر پیدا بود که کمین کرده بودند تا شما بایستید تا سرتان و ماشینتان  یکجا به یغما رود . خدا را شکر که جاده شلوغ بود وگرنه در آن موقع شب ، اگر جاده خلوت می بود شک نکنید جاده را می بستند...  و شما کافی است از رانندگان ماشینهای سنگین سوال کنید که از خرم آباد تا اندیمشک (بویژه راه قدیمی و کوهستانی آن) تاکنون چندین سرقت و قتل که رخ نداده است.دزدهای گرامی در همین مسیر، تریلی یکی از آشناهایان را ده سال قبل به یغما بردند و شانس آورد که سرش روی تنش ماند. تخصص سنگ اندازی آنها و بستن جاده با سنگ چیزی نیست که بشود با شبکه های اجتماعی فعلی آنها درز گرفت. این حکایت این زمان است ، حکایت زمانی که جلیلوند از آن صحبت بمیان می آورد بماند پیشکش ... با این حال من هرگز نمیگویم لرها دزد هستند. این افراد ، عده ای بیکاره و عاطل اند که همچون سایر همجنسان خود در تمام کشور از حرام تغذیه میکنند. این جماعت هر جا که باشند منتسب به آن بخش نیستند اما در یادآوری حضورشان و ردپای آنها ناچار به ذکر وقایع براساس مکان و زمان هستیم و جلیلوند هم صرفا یک خاطره را تعریف میکرده است.

توصیه من به گروهی که چنین اغتشاشاتی میکنند اینست که زحمت کشیده درخصوص عدم پخش سریال روزی روزگاری که 20 سال است سالی 20 بار روی آنتن میرود و در آن یک راهزن قهار با لهجه لری غلیظ (بنام حسام بیگ) سرکرده لرهاست هم اقدامی صورت دهند. چراکه این فقره چندین سال است از دست شما در رفته و شما بی خبر مانده اید؟!
در آیین نامه بعدی سینما و تلویزیون هم منبعد قید شود در تمام فیلمها و سریال همه را پاک و فرشته نشان دهید و کسی از دزدها و فاسد ها صحبتی به میان نیاورد و اگر هم آورد فقط با لهجه تهرانی باشد ، کت و شلوار هم داشته باشد و با لباس محلی دیده نشود و صورتش هم شبیه طایفه خاصی نباشد مبادا خدای نکرده به قبای کسی بربخورد و اگر بربخورد فقط و فقط کارگردان و گوینده و بازیگر مقصرند ... ضمن آنکه منبعد ذکر خاطره و تاریخ (حتی دوره فقر و قحطی و راهزنی ) هم ممنوع است.