وب سایت سینما کلاسیک محفل عشاق دوبله و فیلم

مشاهده پروفايل کاربر

یادآوری : این جستار پیش از این توسط اینجانب در سایت دیگری استارت خورده بود. در اینجا ضمن انتقال آن پستها این مبحث را ادامه می دهیم و به معرفی سایر فیلمها و سریالهای متشابه خواهیم پرداخت:

در غرب و آمریکا فرهنگ کشورها بسیار بهم نزدیک است. بنابراین یک فرانسوی و یا یک بریتانیایی به راحتی با فیلمهای ساخته شده در کشور یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. شخصا معتقدم جذابیتی که فیلمی مانند هامون یا قیصر یا گوزنها برای ما ایرانیها دارد هرگز برای یک شهروند اسپانیایی ندارد. با توجه به سوژه و موضوهای غنی که در کشور ما وجود دارد من هرگز نمی توانم با فیلمهایی که به تقلید از نسخه های غربی ساخته می شود ارتباط برقرار نمایم. نه تنها ارتباط برقرار نمی کنم بلکه دیدن آنها گاها آزارم میدهد.

ایرانیزه کردن یک فیلم غربی بنظر من اصلا کار صحیحی نیست. با اینحال این موضوع خود بحث مفصلی را می طلبد ، اما در این جستار تصمیم دارم فیلمهایی را که از روی نسخه های دیگر ساخته شده اند را به دوستان معرفی کنم. گاها ممکن است بسیاری از دوستان این فیلمها را دیده باشند و اطلاعی از نسخه اصلی آن نداشته باشند. بنابراین جمع آوری اینگونه فیلمها و نام بردن از آنها در یک تاپیک مستقل که برای اولین بار در حوزه وب در اینجا استارت می خورد خالی از لطف نیست.

متاسفانه ظاهرا سینمای ایران چنان دچار کمبود سوژه شده است که گاها شاهد بوده ایم برخی از تهیه کنندگان به سزاغ فیلمهای فارسی پیش از انقلاب رفته اند و مجددا آنها را باسازی نموده و با هنرپیشه های جدید همان فیلم را می سازند. البته این موضوع چیز جدیدی نیست و حتی در هالیوود نیز اتفاق می افتد اما با یک تفاوت عمده ، در آنجا نسخه جدید معمولا بسیار متفاوت با نسخه قدیمی می باشد و مخاطبین کمتر پیش می آید تا نسخه جدید را بی ارزش تشخیص دهند اما در کشور وقتی یک فیلم قدیمی مجددا ساخته می شود تنها تفاوتش فقط رنگی شدن فیلم و محجبه شدن هنرپیشه ها احراز می گردد.

بعنوان مثال فیلم کینگ کنگ سال 2005 را با فیم کینگ کنگ 1933 مقایسه کنید. آنگاه فیلم سازش سال 1353 سینمای ایران را نیز با فیلم آقای هفت هفت رنگ سال 1387 مقایسه کنید. میدانم فاصله سینمای ما با سینمای غرب بسیار زیاد است و نباید چنین مقابسه ای صورت پذیرد اما معتقدم حتی در حد بضاعت خودمان اگر تصمیم به بازسازی یک فیلم قدیمی می گیریم باید تفاوتهایی را در آن قائل شویم تا مخاطب پس از دیدن آن فکر نکند وقت خود را هدر داده است.

با اینحا در این جستار اگر دوستان تمایل به مشارکت داشتند می توانند به فیلمهایی متشابه ( چه از روی نسخه های غربی و چه از روی نسخه های قدیمی ایرانی ) اشاره نمایند تا بتوانیم دایره المعارف جامعی از چنین فیلمهایی را در این سایت جمع آوری نمائیم. بنظر من بحث فیلمهای تقلیدی یک بحث مفصلی را می طلبد امیدوارم فرصتی پیش آید تا در لابلای پستهای این تاپیک به علل و انگیزه کارگردانان و تهیه کنندگان از تولید چنین فیلمهایی پرداخته گردد.

بنظر من فیلمهای متشابه (یا بعبارتی تقلیدی و یا به تعبیری بازسازی شده ) علل مختلفی دارد. این فیلمها به روشهای مختلفی ساخته می شود. گاهی اوقات کارگردانان یک فیلم هالیوودی را عینا تقلید می کنند و فقط هنرپیشگان ایرانی را جایگزین می کنند و از اسامی ایرانی استفاده می کنند ، موضوع همان موضوع می باشد و حتی دیالوگها نیز در بیش از پنجاه درصد مواقع همان دیالوگها می باشد.

گاهی این تقلید دستخوش تغییراتی می شود اما ساختار و درون مایه فیلم همان است. در برخی از موارد کارگردانان فقط سوژه را از یک فیلم وام می گیرند و سعی می کنند در سایر موارد ابتکار بخرج دهند تا شاید بتوانند فیلم متفاوتی را تولیدنمایند. اگر بخواهم مثال بزنم نمونه های فراوانی را می توانم نام ببرم. برای مثال مجید مجیدی فیلم بچه های آسمان را از روی فیلمی با همان سوژه می سازد ، اما او در این فیلم آنقدر ابتکار بعمل می آورد که حاصل کار برای ما ایرانیان از فیلم متشابه خود جلو می زند و یک اثر ماندگاری را به سینمای ایران تقدیم می کند. ایرج قادری با چند درجه تخفیف (نسبت به مجید مجیدی ) از روی نسخه می خواهم زنده بمانم فیلمی را می سازد که با تغییرهای اساسی در موضوع فقط سکانسهایی را عینا از فیلم اصلی وام می گیرد اما نتیجه کار به مراتب قابل تامل تر از بسیاری از فیلمهای تقلیدی می شود. اما مواردفراوانی هم هستند که نتیجه کار در حد فاجعه می باشد بطوریکه دیدن آن نه تنها اتلاف وقت است بلکه بسیار چندش آور و عذاب آور می شود ، مانند موردی که اکنون بنده انتخاب کرده ام :

شبی در تهران

کارگردان : بهرام کاظمی

هنرپیشه های اصلی : رامبد جوان ، ماهایا پطروسیان

سال تولید: 1386

برگرفته شده از فیلم :

غریبه ها در شهر

کارگردان : آرتور هیلر

هنرپیشه های اصلی: جک لمون ، سندی دنیس

سال تولید : 1970

شبی در تهران یک فیلم 100 درصد تقلیدی می باشد. کارگردانش حتی ذره ای از خود ابتکار بخرج نداده است. حتی دیالوگها نیز عینا از نسخه اصلی استخراج شده است. تنها نقطه قوت آن بازی روانماهایا پطروسیان و رامبد جوان است. رویدادها در این فیلم آنقدر با فرهنگ ما متفاوت است که حتی افراد عامی که فیلم غریبه ها در شهر را ندیده باشند نمی توانند با فیلم رابطه برقرار نمایند و اتفاقات فیلم را باور نمی کنند.

موضوع فیلم باز می گردد به موضوع جذاب مهاجرت از روستاها یا شهرهای کوچک به شهرهای بزرگ. تاریخ مصرف این موضوع در دهه شصت به اتمام رسید و بنظر من دیگر چنین موضوعی نمی تواند دستمایه ساخت یک فیلم سینمایی باشد. کارگردانان بزرگی در سینمای ایران وارد این معقوله شدند و اتفاقا فیلمهای جالبی را هم ساختند. بعبارتی ورود به چنین موضوعی باید با فرهنگ هر کشوری سنجیده شود و نهایتا فیلمهای متفاوتی متناسب با فرهنگ آن کشور ساخته شود.

داریوش مهرجویی در دهه چهل فیلم آقای هالو را با محوریت همین موضوع می سازد. حتی مهدی فخیم زاده در دهه شصت با فیلم مسافران مهتاب یک فیلم ماندگار و زیبایی را با همین موضوع می سازد. موضوع مهاجرت روستائیان به شهر زمانی یک سوژه داغ محسوب می گردید. بررسی این موضوع در سینما باید با توجه به فرهنگ هر کشور به آن پرداخته شود. همانطور که داریوش مهرجویی و مهدی فخیم زاده در سالهای دور به درستی و بسیار زیبا به این موضوع پرداختند ، جان فورد هم در هفتاد و پنج سال پیش خوشه های خشم را می سازد.

حالا پس از گذشت سالها فیلمی ساخته می شود با نام شبی در تهران با یک موضوع بیات شده. این موضوع حتی در غرب هم دیگر خریداری ندارد. فراموش نکنید که فیلم اصلی در سال 1970 (یعنی تقریبا 45 سال پیش ) ساخته شده است. متاسفانه کارگردان یک تقلید کاملا کورکورانه ای را از نسخه اصلی نموده است. مثالهای نقض فراوانی را می توانم بیان کنم اما بنظر من این فیلم آنقدر بی ارزش است که ترجیح میدهم وقت خود را برای بیان جزئیات به روی فبلمهای متشابه دیگری بگذارم که حداقل آن فیلم برای یکبار دیدن مناسب باشد.

در نسخه اصلی جورج کلرمن مرد ساده ایست با نظم و دیسیپلین خاص. این دیسپلین مختص غربیها می باشد. تنها در آمریکاست که شما می توانید برای موضوع ساده ای مانند تخصیص اتاق رزرو شده شما در یک هتل به یک مسافر دیگر ، وکیل شما مدیر هتل را به دادگاه بکشد و هزاران دلار او را محکوم کند.

در کشور ما رسیدگی به چنین موضوعی بسیار مضحک می باشد و اصولا غیر قابل رسیدگی. حال تصور کنید در این فیلم رامبد جوان (بدل جک لمون در این فیلم) می خواهد درست مانند یک آمریکایی ژست بگیرد و از کارمند هتل نامش را می پرسد و یادداشت می کند تا بزودی او را در دادگاه ملاقات کند و از او بدلیل آنکه اتاقی را که رزرو نموده بود را بخاطر تاخیر به مسافر دیگری داده اند غرامت بگیرد. چیزی که در کشور ما حتی مطرح کردنش موجب تمسخر می شود.

در فیلم شبی در تهران اتفاقات درست ثانیه به ثانیه مانند فیلم غریبه ها در شهر کپی برداری شده است. اگر فیلم شبی در تهران را ندیده اید پیشنهاد می کنم هرگز نبینید اما اگر فیلم غریبه ها در شهر را ندیده اید پیشنها می کنم بجای یکبار ، دو بار ببینید.

وب سایت سینما کلاسیک محفل عشاق دوبله و فیلم