ارسال: #3

پدر بهروز در تهران در شغل راننده در اداره بهداری مشغول کار میشود ... سالهای مشقت باری را همراه با تنگدستی سپری میکنند. دو خواهرش (گلدون و مهین) در اثر حصبه و بعلت عدم دسترسی به دکتر و دارو (بخاطر همان فقر) فوت میشوند. پس از مدتی عموی بهروز هم با خانواده در تهران به آنها ملحق میشود اما پنج شش دائی و سایر بستگان در آذربایجان می مانند... پس از مدتی وضع آنها رو به بهبود میرود اما مجددا سفر دیگری در راه است. پدر را بواسطه شغلش به اصفهان منتقل میکنند و بهروز مدرسه و دوره ابتدائی را در اصفهان آغاز میکند. درآمد پدر بهتر میشود و ارتقای شغلی میگیرد و به سمت رئیس نقلیه بهداری شهرضا منتقل میشود و مججدا خانواده ، خانه بر دوش راهی شهرضا میشود و بهروز ادامه درس و مدرسه را در شهرضا پی میگیرد.

یکسال در شهرضا می مانند. شهرضائی که آنها در آن زندگی میکردند در آن روزها خیابانهائی خاکی داشت... بهروز مدرک ششم ابتدائی را در کنار تصدیق رانندگی (گواهینامه رانندگی) در شهرضا میگیرد و خانواده مجددا به اصفهان برمیگردند. بهروز میگوید در منزل ما ، همه ترکی صحبت میکردند جز من که حرف زدن را در مدرسه و به فارسی یاد گرفته بودم. اما ترکی را میفهمیدم و اگر نمیفهمیدم که کلاهم در منزل پس معرکه بود اما در صحبت به زبان ترکی مشکل داشتم.

اصفهان ، آغاز علاقه بهروز به سینماست. نوجوانهای آن روزگار به سینما علاقه وافری داشتند و بهروز از غافله عقب نمی افتد. دوره ای که از آن صحبت میشود دوره تاخت و تاز فیلمهای خارجی است. از تارزان بگیرید تا سریال شزم که در تلویزیون سیاه و سفید خانه دنبال میکند.

اولین فیلم ایرانی بنام ولگرد را با شرکت ناصر ملک مطیعی می بیند و شیفته فیلم و بازیگرش میشود. از نظر او در آنزمان ناصر بهترین هنرپیشه است و عالی بازی میکند. این علاقه ، او را برای دیدن مجدد این فیلم (تا 5 یا 6 بار) به سینما می کشاند و این درحالیست که پدر و مادرش بشدت مخالف سینما بودند و او مخفیانه و بدون کسب اجازه از آنها به سینما می رفت.

خانواده پس از مدتی راهی تهران میشود و این درحالیست که به تعداد فرزندان اضافه شده است و بهروز سه برادر کوچکتر از خود هم دارد : چنگیز ، بهزاد و شهراد. در تهران ، شیفتگی اش به ناصر کار را تا جائی پیش می برد که چندین بار به عکاسخانه (عکاسی) میرود و با پرداخت پول میخواهد که او را بشکل ناصر ملک مطیعی درآورند و با آن هیبت از او عکس بگیرند.



کلاس هفتم را در که آغاز دوره دبیرستان در آنزمان بود در دبیرستان بابک (در میدان رشدیه تهران) ثبت نام میکند و این درحالیست که منزل آنها در سه راه اکبرآباد است. و سه راه اکبرآباد نزدیک سینمائی است به نام ناتالی در کوچه ای خرمشهر نام. بهروز نه در شهرضا و نه در اصفهان و نه در تهران دانش آموز درس خوانی نیست. آوارگیها و غریبی ها از او یک دانش آموز بی علاقه به درس و مدرسه ساخته است. اما در آنروی سکه ، او به ورزش و زنگ ورزش و بخصوص به بسکتبال علاقه وافری دارد. هرچه در درس پس میرود ، در ورزش از دیگران پیشی میگیرد. در بسکتبال کاپیتان تیم میشود و حریفان را یکی پس از دیگری از پیش روی برمیدارند. در شنا و شیرجه در سطح مدارس منطقه به مقام قهرمانی هم میرسد و حتی سر از فوتبال هم درمی آورد...