ارسال: #141

دوست نازنینم خان مظفر در تاپیک سینما و دوبله یادی از مسابقه جادوی صدا کرد و داغ دل ما رو تازه کرد. اسم میلاد رو آورد منو یاد روز فینال اندخت که آقای قنبری چه حرفها که بارشون کرد. پارسال این موقع ها چه دورانی داشتیم. وقتی زمان میگذره و آدم یه کم سرد میشه تازه میفهمه چه خبر بوده. همین موقع ها بود که در بوهبوهه (نمیدونم درست نوشتم یا غلط) آماده سازی یه مسابقه که چه عرض کنم بعدا فهمیدیم یه شوی تلویزیونی بودیم. انگار اومده بودیم که سر مردم رو گرم کنیم. اونروزهای اول که این مسابقه باعث شد ما با علاقمندان واقعی دوبله در این سایت آشنا بشیم سرمون هنوز داغ بود و کمی با احتیاط حرف میزدیم و نمی خواستیم همه چیز رو بگیم. اگر طرز فکر الان رو اونموقع داشتم شاید چیزهایی می گفتم که الان بهش افتخار میکردم.

حالا دوباره یواش یواش اسم این مسابقه دوباره قراره بیوفته سر زبونها. چون همه در حال آماده سازی سیزن دوم مسابقه هستند. روزیکه اعلامیه تلویزیون رو تو پست قبلی اینجا ارسال کردم میخواستم آخرش یک چیزی اضافه کنم اما باز جلوی خودم رو گرفتم. می خواستم بنویسم:

فراموش نکنید که شرط موفقیت در این مسابقه این است که حتما شاگرد یکی از داوران باشید.

اما باز بیخیال شدم. حالا بیش از 10 ماه از اون روزها گذشته. شاید هر میهمانی که این تاپیک رو از اول تا آخرش بخونه بتواند یک نیمچه قضاوتی کند. اما من که در اون روزهای سرد زمستونی و تویه او سوله سردی که سر و صدای کارگران ساختمانی از قبلِ شروع مسابقه تیشه به افکارم میزد بهتر از هرکسی میتونم قضاوت کنم که وقتی یکی از شرکت کنندگان در آئینه گریم (*) خود شاهد رد و بدل شدن چه اطلاعات گرانبهایی از اون پشتها شد!!!!!!!  چه احساس بدی داشتم. (خوشبختانه بجز من پنج شرکت کننده دیگه مسابقه عضو این سایت هستند اگر دروغ میگم تشریف بیارن تکذیب کنند ) من میتونم قضاوت کنم که وقتی آقای قنبری بزرگ!!!!!!! رو به فینالیستها میکنه و میگه: 50 نفر حذف شدن که شما بیاین بالا به این نتیجه برسم که آقای قنبری ما رو قضاوت نمیکرد. ایشون تریبونی گیر آورده بود تا تمام کمبودهای خود را دوبله بر سر همکارانش تلافی کند و قصد قضاوت همکارانش را داشت نه قصد قضاوت ما را.
همکارانیکه یکا یکاشان به نظر من در دوبله از ایشان بسیار بسیار بسیار موفق تر بودند. (قیافه میلاد دیدنی بود وقتی آقای قنبری گفتند) شاید تو دوبله گوینده سه یا چهار بشید  و به خانمها هم گفتند شما که اصلا امیدی نداشته باشید (حالا قیافه خانم شیرزاد رو داشته باشید - آخه نماینده تام الا ختیارشون .........) نزدیک بود دوباره از دهنم در بره ها !!!!!!

...... وبگذریم. گذشت و گذشت و گذشت و از این مسابقه برای ما بجز مشتی خاطرات تلخ و شیرین چیزیکه باقی موند پیدا کردن دوستی مثل خان مظفر بود و آشنایی با سایتی بنام سینما کلاسیک که شد محفل ما درماندگان مسابقه جادوی صدا و محلی برای درد دل کردن و صد البته آشنایی با دوستان گمنامی که در دوبله از ما که ادای آنرا در یک شوی تلویزیونی در آوردیم خیلی خیلی بیشتر میفهمند.
حالا هم برنامه سینما و دوبله قراره شروع بشه و امیدوارم باز از دانش و معلومات دوستانمان بهره مند بشیم و جناب منصور جوهر قلمشون رو کوک کنند و سوت بحث های شیرین دوبله ای را بنوازند و جناب بروبیکر هم مواظب باشند تا کسی دست از پا خطا نکنه چون ما همه دوبلورها رو دوست داریم و نمیخوایم بهشون توهین بشه. مخصوصا و مخصوصا و مخصوصا که مجری این برنامه مرد دوست داشتنی دوبله یعنی استاد ما منوچهر والی زاده هستند. ایشون بودند که ما رو راهنمایی کردند که اگر میخواین چیزی یاد بگیرید اول شاهنامه بخونید و بعدش سایت سینما کلاسیک رو ....

(اگر یه کم جرات پیدا کنم و بگم روز فینال چه اتفاقاتی گذشت و آنچه شما دیدید حتی نصفش هم نبود انوقت میفهمید که چرا میگم شو بود.....)
ادامه بحث در تاپیک سینما و دوبله .......

 

---

(*) - قبل از شروع مسابقه مثل آرتیستها مینشستیم جلوی آینه و کمی به سر و وضعمون می رسیدند.(یه وقت خدائی نکرده فکر نکنید که اون دوستمون چیزیکه دیده این بود که یکی از شرکت کنندگان داشته جواب سوالها رو میگرفته ها. نه  اصلا از این خبرها نبوده که.
 

ارسال: #142

در حالیکه اغلب دوبلورهای قدیمی  گویندگی را بر سایر فعالیتهای خود ترجیح میدهند امروز مصاحبه ای از افشین خوندم که گفته بازیگری و مجری بودن را بر دوبله ترجیح میدهد. بنظر من اگر آقای زینوری فیلم بازی نکنند یا مجری گری کنند افراد دیگری هستند که بجای ایشون هم بهتر بازی کنند و هم بهتر مجری گری کند اما آقای زینوری چند نفر در دوبله هستند که مانند شما شانس گویندگی و پرورش یافتن در کنار بزرگانی مانند منوچهر اسماعیلی - خسرو خسرو شاهی - جلال مقامی و رفعت هاشم پور را داشته باشند؟ میشه از شما خواهش کنیم به دوبله علاقه بیشتری نشان دهید. نمیدونم چی بگم شما هم بخونید:

---

 افشین زی نوری دوبلور فیلم و سریال ها بیان کرد که به دلیل کمبود کار در حوزه دوبله حال دوبلورها خوب نیست.
 افشین زی نوری که چندی پیش اجرای مسابقه «هوش برتر» در شبکه نسیم را بر عهده داشت، درباره دوبله و گویندگی گفت: دنیای دوبله چندان حال خوبی ندارد. مدتی که سر ضبط مسابقه «هوش برتر» بودم از دوبله آثار اطلاع چندانی نداشتم اما مساله این است که فیلم و سریال چندانی برای دوبله وجود ندارد.
 وی ادامه داد: متاسفانه فیلم و سریال ها نسبت به ۲ یا ۳ سال پیش بسیار کمتر شده است. می توان فیلم و سریال های بسیار خوبی خرید چون مخاطب ما به چنین خوراک رسانه ای نیاز دارد و من نمی دانم دلیل این کمبود چیست.


 


حال دوبلورها خوب نیست
 دوبلور شخصیت مت دیمون با اشاره به همکاران خود در حوزه دوبله تصریح کرد: بسیاری از همکاران من که عمر خود را در این حرفه گذاشته اند و یا جوانانی که با ذوق و شوق به این حرفه وارد شدند حاضرند با تمام کمبودها و بی کاری ها فعالیت داشته باشند. حتی این فعالیت بیشتر برای شان جنبه معنوی دارد تا حال شان خوب شود اما متاسفانه حال شان خوب نیست.
 زی نوری درباره علاقه به دوبله اظهار کرد: من علاقه بسیاری به دوبله دارم و حتی به نظرم مثل بازیگری است. هر بار هم کسی مرا در مکان های عمومی می بیند سوال می کند که چطور می توان به حوزه دوبله وارد شد. فکر می کنم دوبله واقعا جادوی صداست و به همین دلیل است که علاقمندان زیادی دارد.

 عاشقانه وارد دوبله شدم اما اگر بازیگری و یا اجرا را دنبال می کردم موفق تر بودم

 دوبلور تام هنکس درباره اینکه می تواند روزی را تصور کند که دوبله را ترک کند، بیان کرد: من بسیار عاشقانه وارد این کار شدم و واقعا کم پولی ها و بی پولی های آن را دیده ام اما فکر می کنم اگر شاید همان بازیگری و یا اجرا را دنبال می کردم موفق تر بودم.
 وی که در حوزه دوبله، اجرا و بازی فعالیت دارد درباره اینکه کدام یک را بیشتر ترجیح می دهد، یادآور شد: من کار تصویر را بیشتر دوست دارم و اگر هم کسی در این حرفه فعالیت کند و بگوید علاقه ای به معروف شدن ندارد به نظرم راستش را نگفته است. برای من هم در حال حاضر بازیگری و اجرا اولویت دارد اما نه هر اجرایی.


 دوست دارم حال مخاطب و شرکت کننده خوب باشد
 دوبلور دی کاپریو درباره اجراهای تلویزیونی اظهار کرد: از ۲ سال پیش که مسابقه «جادوی صدا» و بعد هم «هوش برتر» پیشنهاد شد احساس کردم سطح این برنامه ها بالاست و به همین دلیل اجرای آن ها را پذیرفتم. مسابقه «جادوی صدا» مختص کار خودم بود و با حوزه آن آشنا بودم. مسابقه «هوش برتر» هم جزو مسابقاتی بود که بیننده خاص خود را داشت و نوع دکور، نورپردازی، سبک و سیاق آن سطح بالایی داشت و برای همین بیشتر دوست دارم بازیگری و اجرا را تجربه کنم.
 وی درباره اینکه چرا بعضی از اجراهای تلویزیونی به سمت شوخی و لوده بازی می رود، گفت: اجرای برنامه هایی مثل «هوش برتر» نباید به سمت لودگی برود که این به جنس برنامه و شرکت کنندگان آن هم بستگی دارد. به طور مثال در این برنامه افراد دانشگاهی و نخبه در مسابقه شرکت می کردند که تیزهوش بودند.
 زی نوری در پایان درباره مجریانی که با اشتباهات مخاطبان آن ها را ضایع کرده یا به آن ها انتقادهای نا به جا می کنند، یادآور شد: من در مسابقه ای مثل «جادوی صدا» هرگز خود را در بحث داوری دخالت نمی دادم و حتی اگر شرکت کننده ای اشتباهی هم می کرد به نوعی او را تشویق می کردم. سبک اجرایی من به این ترتیب است که دوست دارم مخاطب  و شرکت کننده حالش خوب شود.