سینمای وودی آلن - نسخه‌ی قابل چاپ +- انجمن سینما کلاسیک (http://cinemaclassic.ir) +-- انجمن: سالن سینمای کلاسیک (/Forum-%D8%B3%D8%A7%D9%84%D9%86-%D8%B3%DB%8C%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C-%DA%A9%D9%84%D8%A7%D8%B3%DB%8C%DA%A9) +--- انجمن: بازیگران و کارگردانان نامدار سینمای کلاسیک (/Forum-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%DB%8C%DA%AF%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%88-%DA%A9%D8%A7%D8%B1%DA%AF%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%A7%D9%86-%D9%86%D8%A7%D9%85%D8%AF%D8%A7%D8%B1-%D8%B3%DB%8C%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C-%DA%A9%D9%84%D8%A7%D8%B3%DB%8C%DA%A9) +---- انجمن: کارگردانان نامدار سینمای کلاسیک (/Forum-%DA%A9%D8%A7%D8%B1%DA%AF%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%A7%D9%86-%D9%86%D8%A7%D9%85%D8%AF%D8%A7%D8%B1-%D8%B3%DB%8C%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C-%DA%A9%D9%84%D8%A7%D8%B3%DB%8C%DA%A9) +---- موضوع: سینمای وودی آلن (/Thread-%D8%B3%DB%8C%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C-%D9%88%D9%88%D8%AF%DB%8C-%D8%A2%D9%84%D9%86)

سینمای وودی آلن - کاربر حذف شده13 - ۱۶-۸-۱۳۹۵ ۰۲:۰۲ عصر Cafe Society  محصول 2016 جدیدترین اثر آقای وودی آلن دوست داشتنی است. مثلث عشقی تم مورد علاقه و تقریبا همیشگی الن و نیز "انتخاب" و پیامدهای ان، پایه فیلمنامه است: بابی پسر جوانی که به هالیوود میرود تا در آژانس سینمایی دایی اش مشغول کار شود، عاشق منشی او میشود و باقی ماجرا.. شاید اصلی ترین حرف فیلم این باشد که با هر انتخابی، تردیدها همیشه پابرجایند. زخمها خوب میشوند ولی سرجایشان میمانند. و گذشته حسرتبار، پرقدرت و زنده، جلوی چشمت رژه میرود. معلوم نیست اگر انتخاب دیگری میکردی وضع بهتری داشتی. بهرحال حسرت راه نرفته همیشه با توست. خرده داستانهای فیلم نیز قابل توجهند: برادر گنگستر ، شوهر خواهر کمونیست و سربه راه، دایی و ماجراهایش... داستانهای حاشیه ای شاید از اصل مهمتر باشند. یا به تعبیری ریزه کاریها فیلم را مقبولتر کرده است. بازیها خوب و به یاد ماندنی است. مخصوصا کریستن استوارت که با نگاههای گیج و خیره به ناکجا نقش دختر سرگردان و ناتوان در تصمیم گیری را به خوبی به نمایش میگذارد. آنچه بخوبی در خاطر میماند اما فیلمبرداری و قابهای چشم نواز ویتوریو استورارو است که گویی نقاشی است که قلمش را با دوربین عوض کرده :-) از نکات دیگر فیلم روایتهای طولانی و زیادی است که در لابلای فیلم خوانده میشود. شخصا ترجیح میدادم راوی شفاهی زیاد پر حرفی نکند و داستان این ملودرام، خالصتر و سینمایی تر روایت شود. شاید نقطه ضعف فیلم همین پرگوییهایی باشد که گاه حوصله را سر میبرد. وودی آلن در دهه هشتم زندگی همچنان پرقدرت و مسلط فیلم میسازد و هر اثرش نوید دریچه ای جدید به سینما است. فیلم، شاهکار نیست ولی دیدنی است و تا مدتی ذهن بیینده مشغول ماجراهای ان خواهد بود.