بخاطر دارم اسفند 1388 بود که من در کافه ، یادی از مرحوم نیرزاده کردم. در آنزمان حتی نمی توانستید یک خط بیوگرافی از این شخص در نت پیدا کنید. بطور کامل از یادها رفته بود. درست چند روز بعد با برنامه نقره که در آنزمان بخشهای کوتاهی از برنامه های دهه 60 را که محض یادآوری و مرور خاطرات پخش میکرد تماس گرفتم و تقاضای پخش بخشهایی از ویدیدیوهای کلاسهای آموزشی آن مرحوم را کردم. هفته بعد کلیپ کوتاه از ایشان پخش شد . خاطرات تازه شد و سریعا 10 دی وی دی از کلاس آموزشی نیرزاده از طرف صدا و سیما تکثیر و در اختیار کلوپهای فیلم قرار گرفت و شبکه آموزش اقدام به پخش سری کامل کلاسها کرد. البته فرزندان آن مرحوم ابتدای کار مخالف تکثیر کارهای ایشان بودند اما ظاهرا اصرار صدا و سیما نتیجه بخش بود و خوشبختانه کارها ختم به خیر شد و عالم نت پر شد از مطالبی که در وصف ایشان داد سخن میدادند...

محض یادآوری عرض میکنم که مرحوم سیدحسن نیرزاده نوری معلم نابغه ایرانی که مدرس کلاسهای ابتدائی در دهه های 40 و 50 هجری بود در سال 1356 و توسط کانال (شبکه) اول تلویزیون در آنزمان کلاسهای خود را که مختص آموزش حروف الفبا و آموزش اعداد بود ضبط کرد. این برنامه در آنزمان از تلویزیون پخش شده بود لیکن در اثر یک غفلت ، نواری که برنامه های ایشان روی آن ضبط شده بود در ضبط برنامه دیگری استفاده شد و بطور کلی از بین رفت. این خبر تاسفبار آنچنان ضربه روحی به ایشان وارد کرد که در در سال 57 در بیمارستان بستری شد . پس از ترخیص از بیمارستان و از آنجا که ایشان اصرار داشت شیوه آموزشی که در دنیا منحصر بفرد بود ثبت شود و برای آیندگان بماند مجددا در سال 58 اقدام به تعلیم در تلویزیون کرد که این سری از برنامه ها با کیفیت بهتری ثبت و ضبط گردید و در حال حاضر این نسخه از طرف شرکت سروش عرضه میشود.

دوست خوبم سید (seyed) سری کامل این آموزشها را در 10 دی وی دی در سال 89 برای من فرستاد که همان سال من بخشهایی از آنرا انتخاب و کلیپی چند دقیقه ای ساختم و در یک همایش برای 150 نفر از مدعوین یک سمینار پخش کردم ... میشد اشک را در چشمان تک تک آنهائی که مرحوم نیرزاده را بخاطر داشتند دید. کسانی که سالها با دیدن برنامه های این پیر بزرگوار که بچه ها او را عموزنجیر باف صدا میکردند علاوه بر درس ، ادب آموختند. چیزی که اینروزها در مدارس تدریس نمیشود. 

نحوه تدریس نیرزاده براساس نمایشهای خاصی بود که به تنهائی اجرا میکرد. تقابل یک نقش فردی بی تربیت(اکبر) در مقابل یک معلم. نحوه برخورد با یک معلول جسمی ، نحوه برخورد با یک سرباز ، یک کدخدا ، یک پلیس ، و ... او تمامی این نقشها را به تنهائی با تغییر صدا و به کمک یک کلاه و یک عصا انجام میداد. دائم از این سمت تخته به آن سمت میرفت تا نقشها با حضور گرمش جان بگیرند و بچه ها انچه را که باید فرا گیرند. کارهای محیرالعقولش (از سوت بلبی زدن تا آوازهای فوق العاده بگیرید تا دراز کشیدن روی زمین و پاشیدن آب روی تخته سیاه تا بچه ها یاد بگیریند آب چیست) همگی شخصیتی ساخت که در دل همه مردم ایران (حتی پس از 30 و چند  سال از درگذتشش) زنده است .

کلیپی که عرض شد را از طرف سینما کلاسیک تقدیم سروران و علاقمندان میکنم

.