ارسال: #1

جدیدترین اثر پدرو آلمودوار سینماگر مشهور فیلمی است بنام Julieta محصول 2016. اثری خوش ساخت، غبطه برانگیز، سرراست، بدور از اداهای روشنفکری و سرشار از ناگفته ها. موسیقی عالی، بازی عالی نقش اول، شخصیت پردازی خوب، بدون کاراکتر زاید، فیلمنامه قوی بدون فراز و نشیب اضافی.. دیگر از یک فیلم چه میخواهیم ایا؟

آلمودوار نشان داده که ید طولایی در ارائه احساسات زنانه دارد. زنان در فیلمهای المودوار ملموس و واقعی اند اما چنانکه به غلط معروف شده درک حال و هوایشان برای مخاطبان مرد هیچ سخت و پیچیده و غامض نیست. شخصی ترین و نهفته ترین احساسات زن اول فیلم که در عین حال همسر و استاد هم هست با فیلمنامه ای قوی و دیالوگهایی فکر شده به مخاطب منتقل میشود.

بر اساس یک نتیجه گیری شخصی می پنداشتم فیلم خوب فیلمی است که حس کنی می خواهی چندبار ببینی. این فیلم نظرم را عوض کرد. فیلم پیچیده نیست. رک و راحت داستانش را روایت میکند. اما سادگی آن به معنای ساده بودن نیست. همه لحظات فیلم بار معنایی و احساسی دارد و در عین حال ملموس و آشنا. به نظرم طیف زیادی از مخاطبان با فیلم ارتباط برقرار خواهند کرد. مخاطب عام دغدغه های عادی و مخاطب خاص دغدغه های عمیقتر را در این اثر می یابد. نمادهای فیلم ساده اما پرمعنی اند. استفاده از علایم راهنمایی در چند سکانس بسیار خوب از اب درامده. رنگهای اشباع و گرم که ویژگی اغلب فیلمهای المودوار است دراین کار هم دیده میشود.

پ.ن1
در جایی از فیلم پوستر فیلم جدایی نادر و سیمین بر دیوار سینما دیده میشود. اشاره به کارگردان مشهور ایرانی در فیلمی اروپایی انهم اثر یک استاد، حس خیلی خوبی به بنده داد.

پ.ن2
بازیگر نقش اول Emma Suárez واقعا بازی خوبی ارائه داده. همچنین شباهتی هم به سرکار خانم شهلا ناظریان دارد. خدا رو چه دیدی شاید یه روزی خودشون نقش رو دوبله کنند

دیالوگ برگزیده
"هیچ توضیحی ازش نمیخوام. فقط میخوام کنارش باشم..."

اصلاحیه: این فیلم کاندیدای بهترین فیلم خارجی زبان در اسکار 2017 است